با اینکه از اعماق قلبم پایان دیگه‌ای رو براش می‌خواستم، به ویل برای تصمیمش و به لو برای تلاشش افتخار میکنم؛))
        

                اولین کتاب ترسناکی بود که خوندم و واقعا از نظرم شروع خوبی بود..
به جزئیات خیلی توجه شده بود و توصیفات خیلی دقیق و البته زیادی داشت ولی نه به قدری که ازش خسته بشی..
اتفاقات همینجوری پشت سر هم میوفتادن و باعث میشدن که اصلا دلت نخواد حتی یه لحظه کتاب رو زمین بذاری و من خودم وقتی ساعت مثلا یازده شروع به خوندن میکردم تا ساعت چهار درگیر خوندن بودم و آخرشم به خاطر سوزش چشمام میذاشتمش کنار..
پایان واقعا غیرقابل پیشبینیی هم داشت و تو هر فصل هم یه راز حل میشد ولی دو راز به جریان اضافه میشد و خواب رو برای چشم حرام میکرد..
خلاصه بخوام بگم واقعا خوندن این کتاب یکی از بهترین تصمیماتی بود که گرفتم :›
        

                حقیقتا من این کتاب رو برای مسابقات کتابخوانی پارسالم خوندم و اصلا دوسش نداشتم.....
خیلی بی سر و ته شروع شد ، موضوع خیلی جذابی نداشت ، یکم اتفاقات به عنوان یه داستان مثلا واقعی دور از ذهن بود و....
البته شخصیت پردازی خوبی داشت و من شخصیتی که داستان رو روایت میکرد خیلی دوست داشتم ولی اونم یکم زیادی متفرقه حرف میزد..
کلا از نظرم فقط برای یه بار خوندن خوبه نه بیشتر..