اول که می‌خواستم بخونم نظرات این‌کتاب و خوندم و با توجه به نظرات با این دید شروع کردم که یک کتاب معمولی و عادی رو قراره بخونم... ولی اعتراف میکنم از همون فصل اول جذبش شدم بعدش عاشقش شدم... خود خود افکاری بود که تو ذهن شکل میگیره و قدرت بیانش و نداری و یا شاید بلد نیستی درباشون حرف بزنی... عالی بود...
"درباره‌ی دنیاهایی است که وجود ندارند. مطالعه‌ای روی پناهگاه‌های درونی، نقشه‌ی مکان‌هایی که وقتی عرصه تنگ می‌شود و دنیای واقعی را نمی‌توان برتابید آدم‌ها در آن پناه می‌جویند."
"اما گمان می‌کنم برای تغییر زندگی آماده‌ام."
"دلم می‌خواست طور دیگری زندگی کنم، همین. حالا که نمی‌توانم دنیا را عوض کنم، دلم می‌خواخد دست کم بکوشم تا خودم را تغییر دهم. ولی نمی‌خواهم در این راه تنها باشم. من به قدر کافی تنها هستم و چه تقصیر خودم باشد، چه نباشد، من افسرده‌ام. از روزی که راجع به روری حرف زدیم، مدام به فکرش هستم. دلم برایش تنگ شده. دلم برای مادرم تنگ شده. کمبود همه‌ی کسانی را که از دست داده‌ام، احساس می‌کنم. بعضی وقت‌ها چنان دست خوش غم و غصه می‌شوم که زنده ماندنم زیر بار چنین غمی برایم باور نکردنی است. هتل اگزیستانس؟ حتما با زندگی با دیگران ارتباط دارد، با ترک این شهر کثیف و شرکت در زندگی کسانی که دوست دارم و به آن‌ها احترام می‌گذارم."
"وقتی کسی این شانس را دارد که در ماجرایی زندگی کند و در دنیایی خیالی به سر برد، دردهای دنیای واقعی ناپدید می‌شوند. تا وقتی حکایت ادامه یابد، واقعیت وجود نخواهد داشت."
        

                خیلی قشنگ بود و واقعا قلم زیبایی داشت. خاطرات قشنگ این خانم واقعا به دلم نشست
        

                «آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئن تر است از آدمی که تا به حال پاشش نلغزیده … این حرف سنگین است … خودم هم می دانم.

خطا نکرده، تازه وقتی خطا کرد و از کارتن آکبند در آمد، فلزش معلوم می شود، اما فلز خطا کرده رو است، روشن است…

مثلِ کف دست، کج و معوج خطش پیداست.

از آدم بی خطا می ترسم، از آدم دو خطا دوری می کنم، اما پای آدم تک خطا می ایستم…!»


        

                ادبیات جنگ هشت ساله و دفاع مقدس...
متن کتاب "کاش آدم بداند جعبه ی محتوی گلوله چطور دست به دست میشود. سربازی که از انبار مهمات بیرونش میکشد چه ریختی دارد... و چه فکر میکند؟ آیا فکر میکند لحظه ای که یکی از گلوله های داخل جعبه پرواز کنان جلو میرود چه فاجعه ای ببار می آورد؟ چه کسی را میکشد؟ دل کدام مادر را میلرزاند؟ خنده ی کدام طفل را تا آخری لحظه ی میرای زندگی بر لبانش میخشکاند؟ یا نه. یا لبخند به لب، جعبه را تحویل میدهد، دشتهایش را میتکاند و میگوید: تموم شد...بیا این رسید را امضا کن".
اولین کتابی بود که از این نویسنده خوندم
برخلاف چیزایی که شنیده بودم
چقدر نزدیک و ملموس درست مثل یک فیلم بود
فیلمی که هرشب تو یک ساعت مشخص میخواستم ببینم بقیش چی میشه
چقدر تلخ و درد داشت
جنوب زیبای من...
        

                واقعا با مطالعه کتاب به تقسیر این متن میرسی:
آسمان تاریک و تاریک تر میشود
سیاهی و کبودی در رقابتند
اما ستاره ها هنوز
برای تو میدرخشند...
        

                کتاب های آبنبات فوق العادن.. حس آشنایی و صمیمیت و طنز خنده دار و جذاب... واقعا هم دوست داشتم فقط بخونم هم دوست نداشتم تموم بشه... چقدر بی بی و دوست داشتم چقدر محسن عالیه... میشه باهاشون تو کوچه سیدی زندگی کرد... عالی عالی عالی... در انتظار جلد بعدی آبنبات
        

                رومن گاری واقعا نویسنده عالی هست
        

                طنز تلخ و قشنگی بود...
        

                وقتی وارد دنیای رویاها میشویم، گویی از جهان خودمان بیرون می آییم و به واقعیتی دیگر پا می نهیم...
        

                زندگی شهدا همیشه پر از اسرار و اعجازه... کاش لیاقت درک و یادگیری داشته باشیم... رفیق مثل رسول...
        

                چقدر قشنگ بود... خیلی خوشخوان و زیبا...
        

                پر از مفهوم و زیبا ولی اندکی سخت... با دقت باید درک بشه
        

                میگن اگه میخوای بدونی مطالعه یک کتاب چقدر واست موثر بوده ببین بعد از اتمامش دلت واست تنگ میشه؟
من خیلی خیلی خیلی دلم براش تنگ میشه
مطمئنم دوباره برمیگردم و دوباره و سه باره و ... میخونمش...
        

                خیلی قشنگ بود خیلی دوستش داشتم... اینکه متفاوت باشی و همرنگ جماعت نباشی ...وقتی بچه ای میگن یکی میره تو چاه توهم باید بری مگه؟ ولی وقتی بزرگ شدی میگن همه رفتن تو چاه تو چرا نمیری؟
        

                آدم ها با هر مشکلی مواجه شوند، همیشه قدرت غلبه بر آن را میابند. فقط دل و جرئت میخواهد. فقط قبل اینکه قهوه سرد بشه آن را بخور...
زیبا بود