ریویو ی بلند و طولانی اما خواندنی و دلنشینی بود ، بسیار عالی ، امیدوارم از این به بعد در زندگی شاد و بی دغدغه باشید .

👏

خیلی از قسمت ها یاد این عذاب وجدان خودم افتادم که آیا من که به نسبت یه کودک کار؛ یه دختر افغان یا یه بچه آفریقایی زندگی خیلی بهتری دارم؛ اصلا حق دارم خودم رو غمگین ببینم؟ اصلا غم حق من هست؟
ولی یه نکته ای. یادم می آد پارسال وسط اون شلوغی ها؛ تو آرامش داشتم با کسی صحبت می کردم. بهم می گفت آدما بدون قانون شکنجه می شن و با قانونم همین طور. همه آدما زور می زنن به آزادی برسن؛ ولی آزادی واقعی هیچ وقت نمی تونه آرامش بخش باشه؛ مگه اینکه با آدما زندگی نکنی. چون هر جایی؛ هر چقدرم آزاد؛ بازم پر از محدودیته.(طبعا می دونم کشوری مثل انگلستان معنای آزادی رو لااقل در چیز های ابتدایی بهتر از ایران اجرا می کنه و منظورم نفی این حالت نیست اصلا.)
نمی دونم چرا فکر کردم بنویسمش؛ امیدوارم الان در آرامش باشید.

سلام و درود.
سهیل جان تو چرا اینقدر خوب می نویسی؟
خواندن رمان های سخت، و البته نوشتن، استعدادی بود که در تو پنهان شده بود.
یک روزی، و یک جایی باید متجلی می شد.
امیدوارم متوقف نشی و روز به روز بهتر بشی.
با مهر. 

فوق‌العاده بود ممنون بابت این پست زیبا و دلنشین❤️

درود سهیلِ جان و خداقوت؛
من شاید در بعضی بخش ها با شما هم عقیده نباشم؛ اما به دیدگاه، نظر، قلم و اندیشهٔ شما احترام می گذارم و برایتان بهترین هایی را که طالب و لایقش هستید؛ آرزو می کنم.
یادداشت  خواندنی و جالبی بود و از خواندنش لذت بردم. ای کاش بدانیم و بتوانیم برای به قول شما هم زبان هایمان، به عنوان یک انسان ارج و ارزش بیشتری قائل شویم و مطمئن باشیم که افکار مخالف و متفاوت نه تنها زیانی ندارد، بلکه باعث رشد ما و اطرافیانمان هم می شود.
مانا، نویسا و تندرست باشید.

در بعضی بخش‌ها (به رسمیت نشناختن وطن!) باهاتون هم رای نیستم.
در بعضی بخش‌ها (اخراج مهاجم/مهاجر غیر قانونی) به شدت باهاتون موافقم.
و در کل ممنونم بابت این نوشتار. 
جز معدود پست‌های طولانی بود که زمان گذاشتم و تا پایان خوندم.
امیدوارم در آرامش باشید و روزی به جای این که از اونور خلیج فارس یا از جایی خیلی دورتر مادرتون رو صدا کنید، بتونید بیاید نزدیک و همه‌ی کسانی که دوستشون دارید رو در آغوش بگیرید. 

فقط موندم چرا وقتی انقدر راحت حکومت ایران رو در یک اپلیکیشن داخلی  نقد کردید و اعتراضاتتون رو  بیان کردید هنوز صفحتون در بهخوان بازه با این همه محدودیت و اسارتی که مردم ایران دارند 
نکته دیگه اینکه والا اینجا تو ایران هر کس در خانه اش  حتی در  عروسیها میتونه هرچی بخوره و با هرکسی بخوابه چطور شما نمیتونستید ؟؟؟
و موندم    چطور با این همه آزادیی که مردم غرب دارند اگر در مورد آزادی فلسطین حرف بزنند و یا علیه اسرائیل حرفی بزنند  یا از شغلشون بی کار میشند یا بازخواست میشند یا اینکه کلی قانون وضع میشه که کسی حق نداره علیه اسرائیل حرف بزنه و... برام عجیبه 
مسلما هر حکومتی که روی کار میاد یکسری قوانین وضع میکنه برای اینکه هرج و مرج نشه و مردم اون کشور موظف به اجرای قوانین و اگر خلاف قوانین عمل کنند مجازات میشن و این یک امر طبیعیه که مردم ایران نمیتونن بپذیرنش