اگر نمیدانید تاریخ خواندن را از کجا شروع کنید،بهترین گزینه این کتاب است!
نویسنده با یک نگاه کلی واز بالا به مفهوم تاریخ، به صورت داستانی و سیرمنظم،از اول ازل سراغ تاریخ میرود!
تمدنها،اقوام،فلسفه بسیاری مسائل بدیهی و... ازجمله مسائل جذاب کتاب است.
متن کتاب بسیار روان است و حتما شمارا با خود همراه میکند.
        

          بعد از خواندن این کتاب احساس می کنم سرم سنگین تر شده. از پرداختن نا آشنای نویسنده به تاریخ ایران و اسلام که بگذرم، این کتاب به من یک نمای از بالا از کل تاریخ بشر داد با یک ادبیات روان و پرکشش.
        

          برای کسانی که میخوان تاریخ رو خلاصه داشته باشن و زمان های تاریخی رو در جا های مختلف دنیا کنار هم بذارن خیلی مفیده
        

          هوالقدیم
من و امپراطور شی هوانگ تی نقطه مشترکی داشتیم و آن هم عدم علاقه مان به تاریخ بود ولی خدا رو شکر من مثل او قدرتش را نداشتم که حتی فکر سوزاندن تمام کتب تاریخ ایران به سرم بزند چه برسد به انجامش.
با خواندن این کتاب دیگر همین نقطه اشتراکمان هم سوخت.
شاید تا دو هفته پیش که در به در میان صفحات اینترنت دنبال کتابی درباره تاریخ کل جهان بودم فکرش را نمی کردم این کتاب را پیدا کنم. تمام کتاب ها جزیی بودند و حوصله سر بر و من هم که بیزار از جزئیات تاریخ. این کتاب اولین کتاب تاریخی است که با شرح جالبی که دارد مرا جذب و با کمال تعجب روند تاریخ جهان را به زور در مغزم فرو کرد.
آنقدر در فصل اول مرا جالب مجاب کرد که تاریخ جهان بدون عدد و رقم معنا ندارد که به یکباره در مقابلش سکوت کردم و تمام تنفرم از اعداد تاریخ به جذبه و کشش بدل شد.
چون این کتاب بارها تجدید چاپ شده به خودم اجازه نمیدهم خوش آمدها و نیامدهایم از متن را به اسم نقد قالب کنم ولی این کتاب در 40 فصل تاریخ جهان را از عصر پیش از تاریخ تا عصر اتم شرح می دهد و با زبان ساده اش مخاطبان نوجوان تا پیرمرد را شامل می شود.
چنانچه خدا قسمت کرد و مستطیع تر گشتم یک کتاب شرح تاریخ سه جلدی دیگر خواهم خرید و آن را نیز معرفی خواهم کرد.
دلم میخواست آن آیه ی قرآن را نیز در قیمت تاریخ بنویسم و توضیحی دهم ولی مجال نشد.

انتشارات نشر نی

#کتاب_بخوانیم
#کتاب_خوب 
#کتاب_تاریخ
#ارنست_گامبریچ 
#انقلابی_و_آگاه 
#انقلاب_اسلامی
        

          اینکه اول این کتاب را خواندم و بعد کتاب نهرو را، باعث شد تا یک تصویر کلی درذهنم شکل بگیرد و آنجا بتوانم با جزئیات بیشتر اتفاقات را دنبال کنم
اوایل کتاب در بین النهرین هستیم و بعد درگیر تاریخ اروپا و یونان و کلیسا می‌شویم
        

          همیشه وقتی سر کلاس نشسته بودم ( نه لزومن کلاس تاریخ ) و معلممون از شخصیت مهم و بزرگی صحبت می کرد یا از واقعه ای که در زمان های قبل اتفاق افتاده بود و تاثیر زیادی داشته حرف می زد،احساس می کردم توی ستون فقراتم داره می لرزه. انگار که برای یه لحظه ی خیلی کوتاه منم تو اون زمان بودم و اون آدم رو از نزدیک می دیدم یا اون اتفاق رو با چشمای خودم می دیدم. بودن در تاریخ همیشه با یه لرزه تو ستون فقراتم همراه بوده. حتا وقتی تو مکان های قدیمی و تاریخی راه می رفتم. خوندن این کتاب یه لرزه ی دائمی بود. از وقتی تاریخ هنر گامبریچ رو خوندم متقاعد شده بودم که گامبریچ فقط یه مورخ نیست بلکه بالاتر از اون نویسنده ی تواناییه که می تونه هر موضوع کسالت باری رو انقدر با لحن جذابی برات تعریف کنه که احساس کنی داری هیجان انگیز ترین قصه ی دنیا رو می خونی. این کتاب تاریخ مختصری از اتفاقات جهانه و به هیچ وجه به آدم تمام اطلاعات لازم رو نمیده ولی برای داشتن یه دید کلی بسیار خوبه و باعث میشه آدم دلش بخواد بیشتر و عمیق تر بدونه.
        

          برای من که نسبت به تاریخ جهان کاملا کم اطلاع بودم، با وجود ایراداتی که داشت خیلی مفید بود. از ایراداتش میتونم به تمرکز زیادش به تاریخ اروپا به خصوص از نیمه کتاب به بعد و همینطور مرض داشتن نویسنده در معرفی اسلام اشاره کنم!
        

          این کتاب رو بصورت صوتی شنیدم .. بد نبود .. بعضی از مسائلی که اشاره میکرد رو نمی دونستم قبلا... مطالبی برای یاد گرفتن داشت
        

          کتاب بدی نبود ولی خوب هم نبود، اولاش قشنگ شروع شد ولی بعد رفته رفته دیگه به دل ننشست، بعضی چیزا توش توضیح داده نشده یا حتی غلط توضیح داده شده.....
خلاصه اینکه انتظاراتم رو برآورده نکرد
        

          تنها نکته‌ی مثبت کتاب اینه که نویسنده تمام موضوعات رو روان و خیلی ساده بیان کرده و دلیلش می‌تونه این باشه که عنوان اصلی کتاب در ابتدا «تاریخ مختصر برای جوانان» بوده پس نویسنده سعی در ساده صحبت کردن داشته. اما نکات منفی کتاب، اول اینکه بیش از هشتاد درصد کتاب در مورد اروپاست و به جای تاریخ جهان میتونید اسم کتاب رو بذارید تاریخ اروپا و حومه! دوم اینکه نویسنده کتاب مختصر کردن تاریخ رو در جهت دلخواه خودش انجام داده و به جای اینکه اکثر وقایع رو به طور مختصر توضیح بده، یه تعدادی رو مختصر، یه تعدادی رو مفصل و هر کدوم رو دوست نداشته کلا حذف کرده! نکته‌ی منفی بعدی نگاه کاملا جانبدارانه‌ی نویسنده به برخی از مسائل هست تا جایی که در چند قسمت برای رسیدن به هدف دلخواه خودش از جملاتی از زبان برخی اشخاص تاریخی استفاده کرده که اصلا هیچ سندی نداره. و اما نکته‌ی بعدی که به نظر من میاد اینه که نویسنده‌ی کتاب تا حدودی از نژادپرستی رنج می‌برده(شاید هم لذت میبرده، نمی‌دونم) و این رو میشه در تفاوت لحن در تعریف جنگ‌ها دید، بسیار برای نویسنده مهم بوده که ویرانی آتش زدن از طرف چه کسی انجام شده! یا مثلاً در قسمتی از کتاب میگه ما شانس آوردیم که ترک‌ها این جنگ رو پیروز نشدند! واقعاً؟ جای این جمله هرجا باشه درست یا غلط، کتاب تاریخ نیست. در مجموع اگر نخوام بگم این کتاب کتاب بدیه، مجبورم بگم که اصلاً کتاب خوبی نیست.ه
        

          نویسنده، اتریشی یهودی ست که چندین مرتبه به مظلومیت قوم یهود اشاره کرده است.
از همان ابتدا میشد حدس زد نویسنده یهودی متعصبی ست.
اسم کتاب تاریخ جهان است که بهتر بود نامش را تاریخ اروپا می‌گذاشتند چرا که کمتر از ده درصد مطالب کتاب در مورد مناطق غیر اروپایی ست.
چنگ آبی شرقی ها را به خوبی توصیف می‌کند ولی به توحش غربی ها که می‌رسد می‌گوید ترجیح می‌دهم ادامه ندهم و ادامه نمی‌دهد.
از پیامبران فقط به توصیف عیسی مسیح می‌پردازد و از پیامبر اسلام در چند خط به عنوان حکیم یا شخص فرزانه ای یاد می‌کند و نه یک پیامبر.
با اینکه خودش یهودی ست ولی خبری از حضرت موسی در کتاب نیست. 
تا جایی که توانسته یونانیان را بالا برده و ایرانیان را تحقیر کرده است.
از تمدن هخامنشیان چیزی نگفته، از امپراتوری عباسی و عثمانی هم سخنی به میان نیاورده است.
مگر می‌توان از تاریخ جهان گفت و از اولین امپراتوری تاریخ، امپراتوری هخامنشی نگفت؟
در برابر دستاوردها و خدمات چین و هند به بشریت خاموش بود. 
این حجم از رذالت و جهت گیری سوء از این نویسنده بعید نیست.
کتاب صرف تاریخ است نه تاریخ تحلیلی که صد البته نویسنده حتی در بیان تاریخ صرف هم موفق نبوده است. 
        

          یک جور دنیای سوفی است برای تاریخ که روان و شیرین نوشته شده و به درد دبیرستانی ها  و البته کسانی مثل من که چندان از تاریخ دیگر ملل جهان خبر ندارند میخورد. یک نمای خیلی دور به شما میدهد که خالی از تحریف هم نیست از جمله وقتی درباره تاریخ اسلام حرف میزند خیلی واضح میتوان این کج فهمی را تشخیص داد. یک قلم از تحریفها را بخواهم بگویم اینکه گامبریچ تمام ماجرای استعمار را بعد از انقلاب صنعتی شروع میکند به تعریف کردن و آن را نتیجه نیاز کشورهای صنعتی به مواد خام و بازارهای جدید میداند در صورتی که به عنوان نمونه میدانیم از یک قرن قبل آن پرتغالی ها در خلیج فارس حضور داشتند و هرمز و بندرعباس را اشغال کرده بودند 
گامبریچ برای تاریخ هنرش معروف است و من فکر میکردم اثری به همان اعتبار را خواهم خواند
نمره اصلیم 2.5 است
        

          این هم از تاریخ جهان!
خوندن داستان انسان‌هایی که امروزِ ما رو شکل دادن، واقعاً لذت‌بخشه. این که می‌فهمی عه فلانی که تو اون کتاب خوندم، در این بخش از روزگار بوده و چنین زندگی‌ای داشته. و همین‌طور میای جلو و به حال حاضر می‌رسی و بهتر متوجه میشی تا چه حد در زمان ریشه دووندی و چطور به انسان‌های ماقبل از خودت متصلی.

و اما این کتاب.
این کتاب شما رو با دید یک اروپایی، و به طور خاص یک انگلیسی به تاریخ جهان آشنا میکنه. طبیعتاً همه‌ی اروپایی‌ها یا انگلیسی‌ها این طور فکر نمی‌کنن، اما من فکر می‌کنم جانبداری‌های کتاب، تفکر رایج یک اروپایی، و بعضی جاها که به تاریخ خود اروپا مربوط می‌شد، یک انگلیسی باشه.
اما اطلاعات خوبی هم داره و به هر حال دونستنِ این که یک انسان اروپایی چطور به تاریخ نگاه می‌کنه هم فواید خودشو داره.


گزارش پیش‌رفت‌های نامنظمی هم برای این کتاب نوشتم که به خاطر بی‌طرف نبودن کتاب، می‌خواستم دیگه ادامه ندم و به توصیه‌ی آقای بیگی ادامه دادم و به پیشنهاد آقای هاشمی در ذیل این یادداشت میذارمشون که اگه دوست داشتید بخونیدشون :)

طبق این کتاب، تاریخ انسان با تمدن مصر شروع میشه.
خوندن این‌که انسان‌ها سه هزار سال پیش مثل ما عاشق میشدن، به دنبال خرد و دانش می‌رفتن، کتاب می‌نوشتن و انقلاب می‌کردن؛ خیلی جالبه. همه‌ی اون افراد کسانی بودند که حال ما رو شکل دادن و انسان به واسطه همین تاریخ به تمام نیاکان و اجداد و کل بشریت متصل میشه و یک کل واحد رو شکل میده.
خیلی زیبا است...

فصل پنجم: فقط یک خدا درباره قوم یهود به عنوان اولین قومی که از یک خدا سخن گفتند، بود.
در کتاب اشاره شد به این‌که یهودها خودشون رو قوم برگزیده می‌دونستند. با توجه به این‌که در قرآن هم آمده که خداوند بنی‌اسرائیل را بر جهانیان برگزید و برتری داد؛ کسی منبعی برای مطالعه این موضوع می‌شناسه که چرا خداوند از ابتدا این قوم رو برگزید و چرا بعد مجازاتشون کرد و حتی در قرآن هم نکوهششون کرده؟ کلا منبعی برای مطالعه اجمالی تاریخ قوم یهود با توجه به موضوعاتی که گفتم، می‌خواستم. 🙏🏻

فصل هشتم با عنوان "یک جنگ ناعادلانه" درمورد جنگ‌های ایران و یونان بود که به نظرم یه مقدار جانب‌دارانه بود یا حداقل همه‌چیز رو نگفته بود. (شاید هم به خاطر ایرانی بودن خودم باشه 😂)
فقط از پیروزی‌های یونانی‌ها و شکست ایرانیان گفته و یه‌جوری هم گفته که انگار فقط اونا خیلی زرنگ بودن 😬
تهشم که گفت "در طول صد سال پس از جنگ‌های ایران، ایده‌هایی که در ذهن مردم شهر کوچک آتن راه یافت بیشتر از ایده‌هایی بود که در طول هزار سال در تمام امپراتوری‌های بزرگ شرق جریان داشت."
منظور از این ایده‌ها نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری، نمایشنامه‌ها و شعر، اختراعات و آزمایشات، بحث‌ها و استدلال‌ها است. من مطالعه جامعی در این حوزه نداشتم ولی این ادعا واقعا به نظرم غیرمنطقی میاد. 🤔

نمی‌دونم چرا حس می‌کنم نویسنده موضع‌گیری شخصی خودش رو تا حدی در کتاب دخالت داده. مثلاً در فصل ۱۹ که از قرون وسطی صحبت می‌کنه و قبل از اون که از شروع مسیحیت میگه؛ به اثرات خوبی که مسیحیت بر وجدان‌های مردم گذاشت اشاره می‌کنه و از تعلیمات مسیحی هم خیلی چیزی نمیگه جز در حد خیلی کم و این که راهبان مسیحی چه کارهای خوبی انجام دادن.
اما تو فصل ۲۰ از آموزه‌های اسلام میگه که البته طبیعیه ولی انقدر این آموزه‌ها رو به شکل اسطوره‌ای و مزخرفی میگه که 😑 (صد البته تقصیر خودمونه که هنوز دین رو به صورت اسطوره‌ای می‌بینیم و وقتی خود مسلمونا این طوری فکر می‌کنن، چه انتظاری میشه از بقیه داشت؟ 😑) ولی آخه چرا به اثرات خوبی که اسلام روی پایین‌ترین فرهنگ مردمی اون زمان گذاشت چیزی نمیگه و آیا مسیحیت هم از این دست آموزه‌ها نداشت؟ 🫠

در ادامه فصل ۲۰ که درباره‌ی اسلامه، آیه‌ای آورده شده و نویسنده گفته قرآن از مسلمان‌ها خواسته بت‌پرستان رو هرکجا دیدن بکشن 😐 در حالی که این آیه درباره‌ی بت‌پرستانیه که مسلمونا رو از شهرشون بیرون کردن و کشتن و حتی تو آیه قبل هم اینو گفته...
بعد هم به ابوبکر و عمر که به کشورهای همسایه حمله کردن، گفته شده «نمایندگان و جانشینان محمد» که کاش حداقل انقدر اطلاعات می‌آورد که آیین‌هایی این حرف رو قبول ندارن
از حمله‌ی اعراب به کشورهای دیگه به عنوان *غیرت مذهبی وحشیانه* یاد کرده که باهاش موافقم ولی دوست دارم برسم به جنگ‌های مسیحیان و اگر از اون‌ها هم با عنوانی شبیه این توصیف شد، می‌تونم کمی از این تصورِ جهت‌دار بودن فکر نویسنده و طبعاً نوشته‌اش کنار بکشم. (فکر نکنید از روی طرفداری از دین میگم، واقعاً فکر می‌کنم نویسنده جهت‌دار نوشته؛ قبلاً تو قسمت مربوط به امپراطوری ایران هم همین نکته به چشمم خورد.)
یه قسمت دیگه نوشته: «گویی محمد آتشی بزرگ بر روی نقشه انداخته است.» ولی اسم فصل مربوط به اسکندر رو گذاشته «بزرگ‌ترین ماجراجویی همه دوران‌ها»؛ گویا اگر یک یونانی جهان رو به آتش بکشه، آتش سوزانی نیست و شراره‌ای از بهشته.
در قسمت دیگه‌ای نوشته «اعراب از یونانیانی که  در شهرهای تحت سلطه امپراتوری روم شرقی زندگی می‌کردند، حتی بیشتر از آن‌چه از ایرانیان آموخته بودند، یاد گرفتند.» که نتیجه‌گیری کاملااا عجیبی برای منه. با توجه به این که دو زبان فارسی و عربی انقدر از هم تاثیر پذیرفتن، در دربار خلفا وزیران ایرانی فراوان بود، نظام اداری ایرانیان رو داشتن واقعا نتیجه‌گیری عجیبیه و حداقل فکر می‌کنم درستش این باشه که ایران تاثیر برابری با یونان داشته اگر بیشتر نبوده. ممنون میشم اگر کسی مقایسه علمی در این باره سراغ داره، بهم بگه. 🙏🏻
در کل تمام این فصل باعث دود کردن مغزم می‌شد 😂

فصل ۳۵: آخرین فاتح (داستان ناپلئون)
با توجه به این که به مدت طولانی گزارشی برای این کتاب ننوشتم، الان خیلی خلاصه میگم که چی شد.
بعد از دوران روشنگری و در نتیجه‌ی اون، انقلاب فرانسه رخ داد. اما انقلاب از اهداف و شعارهای خودش (آزادی، برابری، برادری) خارج شد و دست اندرکاران انقلاب، دست به اعدام‌های گسترده‌ی انقلابی زدن. اما به مرور از جنگیدن خسته شدن، دادگاه‌های انقلاب رو لغو کردن و در سال ۱۷۹۵، پنج نفر برای تشکیل یک سازمان انتخاب شدن که طبق قانون اساسی جدید کشور رو اداره کنن. 
در اون زمان ناپلئون یک افسر جوان بود که در جریان انقلاب هم کارهای زیادی انجام داد. اون به عنوان ژنرال، سرپرستی فرماندهی ارتش کوچکی رو به عهده گرفت که قرار بود برای انتشار ایده‌های انقلاب فرانسه به ایتالیا اعزام بشه. ارتش اون با موفقت کل شمال ایتالیا رو فتح کرد و اون‌جا رو هم به جمهوری تبدیل کرد. شرح نبردهای ناپلئون طولانیه اما به صورت خلاصه این که اون در اکثر نبردها پیروز می‌شد ولی در دریا بریتانیایی‌ها از اون قوی‌تر بودن و به همین دلیل از بریتانیا شکست خورد. در سال ۱۷۹۹ که دولت فرانسه در وضعیت نامناسبی قرار داشت، به پاریس برگشت و سربازانش نمایندگان منتخب ملت رو بیرون کردن و ناپلئون فرماندهی عالی کل قوا رو به عهده گرفت. سربازان و همه‌ی ملت فرانسه اونو مثل بت می‌پرستیدن چون افتخارات و فتوحات زیادی برای کشور آورده بود. اونا به صورت مادام‌العمر ناپلئون رو به عنوان کنسول و دادرس کل فرانسه انتخاب کردن ولی ناپلئون باز هم راضی نشد و در سال ۱۸۰۴ خودش رو امپراتور اعلام کرد! می‌بینید سرنوشت انقلاب فرانسه چطور شد؟ (واقعاً یاد نظریه‌ی نظم دسترسی محدود و پادکست‌های دکتر فاضلی میفتم.)
کشورهای دیگه می‌ترسن و با ناپلئون وارد جنگ میشن اما اون همه رو شکست میده و تقریباً ارباب کل اروپا میشه. فقط بریتانیا بود که به علت موقعیت جغرافیاییش و ضعف ناپلئون در نبردهای دریایی، هم‌چنان تحت اختیار ناپلئون نبود. ناپلئون سعی کرد با محاصره‌ی اقتصادی انگلستان رو به زانو در بیاره و برای همین هر معامله‌ی تجاری با بریتانیا رو ممنوع کرد. در این زمان مردم آلمان، اسپانیا و کشورهای دیگه شروع به شورش میکنن ولی هیچ چیزی نمی‌تونست با قدرت ناپلئون برابری کنه.
در آخر هم چیزی که باعث شکست ناپلئون میشه، بلندپروازی خودشه! روس‌ها دستور ناپلئون مبنی بر عدم تجارت با بریتانیا رو نقض می‌کنن و ناپلئون به اون‌جا لشکر میکشه. روس‌ها عقب‌نشینی میکنن و منتظر میمونن تا زمستان سرد روسیه فرا برسه‌؛ زمستانی که به جز روس‌ها، هیچ کس دیگه‌ای نمیتونه تحملش کنه. ناپلئون هم به نوبه‌ی خودش تصمیم می‌گیره مسکو رو فتح کنه، تا بتونه در زمستان روسیه دووم بیاره. اما روس‌ها کاری می‌کنن که دنیا رو متحیر می‌کنه. اونا مسکو، پایتخت کشورشون رو آتش میزنن تا ناپلئون نتونه در اون شهر سکونت کنه. و این طوری میشه که ناپلئون عقب‌نشینی می‌کنه و عده‌ی زیادی از سربازانش رو در زمستان روسیه از دست میده. می‌بینید؟ هر زمان دیکتاتوری کل اروپا رو می‌گیره، هوس روسیه به سرش میزنه و روس‌ها با زمستانشون اروپا رو نجات میدن 😂
بعد از این ماجرا، ناپلئون شکست میخوره و برکنار میشه. در ۱۸۱۴ میلادی، شاهزاده‌ها و امپراتور که ناپلئون رو شکست دادن، در وین جلسه تشکیل میدن تا اروپا رو بین خودشون تقسیم کنن. و به این نتیجه میرسن که روشنفکری برای اروپا فاجعه بوده و مخصوصاً ایده‌ی آزادی، باعث هرج و مرج و قربانی‌های بی‌شمار شده. در فرانسه انقلاب به طور کامل خاموش شد و لویی هجدهم به تخت نشست! گویی که انقلاب هرگز رخ نداده بود...

این که مختصری از تاریخ رو دوباره خلاصه کنی هم جالبه 😂
فصل ۳۶: انسان و ماشین
عصر روشنگری، باعث پیش‌رفت‌های دیگه‌ای هم شد که عظیم‌تر از انقلاب فرانسه بود: علم. بعد از دوران روشنگری، علم پیش‌رفت زیادی کرد و به مرور موتور بخار و اولین ماشین‌ها به وجود اومدن. کم‌کم ماشین‌ها، جای انسان‌ها رو در محیط کار گرفتن و مردم زیادی بی‌کار شدن. کارگران کمی هم که برای کارخانه‌ها و کار با ماشین‌ها نیاز بودن، مجبور بودن با مزایا و حقوق کم‌تری کار کنن، چرا که کارگر زیاد بود و نیاز بهش کم. کم‌کم مردم اعتراض کردن و حتی ماشین‌ها رو آتیش میزدن و همین باعث شد تفکری به وجود بیاد که ماشین‌ها نباید متعلق به اشخاص باشن، بلکه برای کل جامعه هستن. به این ایده، جامعه‌گرایی یا سوسیالیسم گفته شد. در بین سوسیالیست‌ها یک فردی بود که متفاوت‌تر فکر می‌کرد و ایده‌های اون یک بار دیگه جامعه رو دگرگون کرد. این فرد، کارل مارکس بود و می‌گفت کارگران سراسر جهان باید با هم متحد بشن! اون فکر می‌کرد بعد از اختراع ماشین، فقط دو طبقه اجتماعی وجود داره، مالکین و غیر مالکین یا همون‌طور که خودش می‌گفت کاپیتالیست و پرولتاری.
این طبقات دائم با هم می‌جنگن تا زمانی که طبقه‌ی کارگر، اموال طبقه‌ی مالک رو تصرف می‌کنن و مالکیت رو از بین می‌برن و بعد از اون دیگه طبقه‌ای وجود نخواهد داشت.

فصل ۳۷: از میان دریاها
به لطف خطوط راه‌آهن، ارتباط بین کشورها خیلی راحت‌تر شده بود. انگلیسی‌ها تصمیم گرفتند مقدار زیادی تریاک به چینی‌ها بفروشن که دقیق نمی‌دونم و نگفته که چرا، اما احتمالاً به این خاطر که راحت‌تر بتونن این کشور رو تحت سلطه بگیرن. به هر حال مقامات چینی که فهمیدن این ماده چه قدر خطرناکه سعی کردن جلوی انگلیسی‌ها رو بگیرن، اما انگلیسی‌ها با کشتی‌های بخار و مسلح بهشون حمله کردن، همه جا رو غارت کردن و چین رو مجبور به تسلیم کردن.
ژاپن که می‌ترسید به سرنوشت چین دچار بشه، مرزهای خودش رو به روی اروپائیان باز میکنه و سعی میکنه هنرهای جدید رو ازشون یاد بگیره.

خلاصه‌ی فصول بعدی هم اینه که کارخانه‌ها با استفاده از ماشین بخار، کالاهای بیشتری تولید می‌کردن و کم‌کم این تولیدات از بازار اروپا بیشتر شد. ناگهان کشورهای صنعتی برای بازار مناطق وحشی و دورافتاده به شدت با هم رقابت کردن و داشتن مستعمره برای کشورهای اروپایی حیاتی شد. هرچه قدر هم که مستعمره‌ها بیشتر می‌شد، زمین بیشتری برای داشتن کارخانه تصاحب می‌شد و این یعنی باز هم تولید بیشتر و نیاز به بازار و مستعمره‌ی بیشتر. کم‌کم همه جای دنیا بین قدرت‌ها تقسیم شد و کشورهای ایتالیا و آلمان که تازه مستقل شده بودن، در گرفتن مستعمره‌ها عقب موندن.  حالا تنها راه تصاحب مستعمره‌ی جدید، جنگیدن با ابرقدرت‌ها بود.
تنها کشور بزرگ اروپا که مستعمره‌ای نداشت اتریش بود و بالاخره جنگ از همین کشور شروع شد. اتریش به دنبال تصاحب سرزمین‌های جدید شرقی بود که اخیراً از کنترل ترکیه خارج شده بودند و هنوز کارخانه‌ای درشون وجود نداشت. اما این مناطق، از جمله صرب‌ها دیگه نمی‌خواستن تحت سلطه باشن. وقتی در سال ۱۹۱۴، شاهزاده‌ی اتریش در بازدید از بوسنی توسط یک صرب به قتل رسید، اتریش تصمیم به جنگ با صرب‌ها گرفت. روسیه از ترس پیش‌روی اتریش وارد جنگ شد و بعد آلمان هم به عنوان متحد اتریش درگیر شد. حالا کینه‌های قدیمی هم سر باز کرد و آلمان می‌خواست با نابودی فرانسه، خطرناک‌ترین دشمنش شروع کنه. بریتانیا هم از ترسِ پیروزی آلمان و قدرت گرفتنش، وارد جنگ با آلمان میشه. 
در سال ۱۹۱۸ رئیس جمهور آمریکا، ویلسون، درخواست صلح میده و آلمان و اتریش هم به ناچار تسلیم میشن. در این معاهده‌ی صلح، آلمان به عنوان مقصر اصلی شناخته میشه 😐 و نه تنها تمام سرزمین‌ها و مستعمره‌هایی که در سال ۱۸۷۰ از فرانسه گرفته بودن رو بهشون میده، بلکه مجبور به پرداخت غرامت هم میشه. به هر حال این شکست فجیع و تنبیهِ سخت باعث میشه آلمان‌ها از اعتماد به ویلسون و معاهده‌ی صلح پشیمون بشن و بعدها به هیتلر اعتماد کنن.
        

          در دیدگاه عمومی به جرئت میتوان از تاریخ جهان به عنوان مناسب و کامل ترین رفرنس تاریخ یاد کرد که میتواند قشر وسیعی از جامعه را از نوجوان و دانش آموز تا بزرگسال و دانشجو را به خود جذب کند. بیان شیوا و رسای این کتاب به شدت خواننده را به خود مجذوب میکند.
همچنین گامبریچ نهایت تلاش خود را در جهت جلوگیری از دید یکسویه در رابطه با حوادث تاریخی کرده است.
خوش بخوانید!