اوایل کتاب کمی گیج کننده بود، مقدماتی که مقدمه نبود و خوب در نیامده بود و گیجی شروع داستان کمی اذیتم کرد
اما هر چه رفت جلو، با اینکه ادبیات به سبک قدیم بود، حرف، حرف امروز بود و این تا حد زیادی بدی شروع را جبران کرد و کتاب رو جذاب کرد



یقین گویدم غم نپاید. یقین گویدم غم اگر نبود، شادی را نه بها بود. یقین گویدم به گاهِ غم چاره کن شادی را، که زیستن جز این نیست
          

            کتاب از دو بخش تشکیل شده. بخش اول در روزگار فعلی روایت می شود و بخش دوم که بیشتر کتاب را تشکیل می‌دهد در روزگاران گذشته.
سبک نثر بخش دوم  کتاب شبیه به کتاب های کهن است و قطعا نوشتن آن چالش جالبی برای نویسنده بوده و احتمالا خواندن آن هم برای برخی خوانندگان با توجه به نوع نثر آن چالش برانگیز است.
کتاب به دنبال معنای زندگی است و شما را در مسیر یافتن پرسش با خود همراه می‌کند.
این کتاب با رمان‌های دیگر متفاوت است و به نظر بنده باید با تمرکز بیشتری خوانده شود.