این کتاب، برای رده سنی نوجوان بالای ۱۳ سال است که خوب به خاطر مطالب پر از خشونت که در این جلد زیاد بود، به نظر نامعقول نبود. مطالب خوش‌خوان با زبانی ساده تا حدی داستان گونه است. این کتاب، داستان برده‌داری از سیاه پوستان شرح داده می‌شه. داستانی تلخ به قدمت قرن‌ها که البته در چند قرن از آغاز استعمارگری گسترده اروپاییان شدت گرفت و به صورت یک تجارت رسمی و جهانی شد. این ماجرای تلخ، ابعاد تلخ‌تری داشت که بعضی‌اش رو نمی دونستم. از جمله این حقیقت که بسیاری از این برده‌های سیاه‌پوست، نه به واسطه شکار شدن توسط سفیدپوستان(البته اون هم بود)، بلکه در جنگ‌های قبیله‌ای بین خود سیاه‌پوست‌ها اسیر می شدند و در مقابل بهای ناچیزی (مثل شراب و اسلحه و اجناس اروپایی) به سفیدپوستها فروخته می شدند. در واقع بخشی از این تجارت کثیف، از ظلم خود سیاه‌پوست‌ها به مردمان خودشون ناشی شده بود. این برای من خیلی دردناک‌تر از حتی خود تجارت برده بود. 
واقعیت عجیب دیگه، این حقیقت بود که این تجارت غیرانسانی، اونقدر پرسود بوده که هرکسی رو، حتی کسانی که ظاهرا اعتقاد به غیرانسانی بودنش داشتند، وسوسه می کرده. 
نکته جالب این بود که اکثر کسانی که بعد از مدت زمانی سود بردن از تجارت برده، از مخالفان برده‌داری شدند، کسانی بودند که منافع‌شون رو در برده داری از دست می دادند و حتی این مخالفت، در اون برهه از زمان، باعث نفع مالی/ قدرتی شون می شده.
در مجموع برای مخاطب خودش، یعنی نوجوانان، گزینه مفید و اگر به تاریخ علاقه مند باشند گزینه جذابیه.
          

            با خواندن این کتاب به این نکته رسیدم که غرب چگونه از استعمار جسم، به استعمار فکر روی آورد.

البته که از این غافل نیستم که، استعمار فکر مقدمه‌ای برای استعمار جسم است.

این همان استعمار جدید است.
          

            بسم الله

عنوان کتاب به شکل دقیقی محتوای آن را نشان می‌دهد. قرار است در این کتاب با انسان مواجه شویم اما انسانی که شکار می‌شود و مانند حیوان با او برخورد می‌شود. استعمارگران که بعد از دستیابی به منابع متعدد طبیعی با انبوهی از محصولات خام روبرو شده بودند و از طرفی با تکیه بر جریان انقلاب صنعتی و رشد تکنولوژی به مواد بیشتری نیازمند بودند شروع به تجارت برده کردند. در این میان کشور پرتغال که از قدیمی‌ترین کشورهای استعمارگر در سراسر جهان بود در زمینه برده هم پیشگام شد. 

تاریخ جریان برده‌داری را در این کتاب به شکل نسبتاً دقیقی می‌توانید بخوانید اما اگر می‌خواهید به عمق جریان برده‌داری بروید و در آن عمیق شوید ‌بی‌شک باید به کتاب ریشه‌ها رجوع کنید. این کتاب به بررسی نسل‌های متعددی از یک خانواده می‌پردازد و در انتها به آخرین نسل  برده‌های سیاه مهاجر آفریقایی می‌رسیم. فرد آخر، نویسنده کتاب است، اوست که از خاندان خود روایت می‌کند. روایت بیش از پنج نسل از انسان‌هایی که تنها به جرم محروم بودن مورد شکنجه، آزار و اذیت و همچنین تحقیر قرار گرفتند.

جریان انقلاب صنعتی همانطور که از دل کتاب مشخص است تنها و تنها با وجود برده‌داری به شکوفایی رسید اگر امروز اروپا به واسطه انقلاب صنعتی بر خود می‌بالد چرخ‌های این انقلاب را باید بر روی دوش مجروح سیاهان و سرخپوستان  سراسر جهان مشاهده کرد.
          

            جزئیات مختصر از داستان برده داری اروپا 

گرچه روند برده داری خیلییییی عقب تر از شروع کار اروپایی هاست اما یک روند خیلی خاص و دردآوری و ابداع کردن‌.

نتایجش هنوز هم وجود داره .
          

            اروپایی‌های قرن شانزده هرگز برده‌داری را به وجود نیاورند. برده‌داری از دوران باستان رواج داشت. اما استعمار تحول عظیمی در حیطه برده‌داری ایجاد کرد‌. تحولی که هنوز تبعات و آثار آن در تبعیض‌های نژادی قرن بیست و یکی‌مان قابل مشاهده است. 

پرتغال همانگونه که استعمار را آغاز کرد، شروع کننده برده‌داری در میان کشورهای استعمارگر بود‌. شاید عجیب باشد که برده‌داری وسیع و گسترده قرن شانزده تا هجده با فقط ده برده شروع شده باشد که پرتغالی‌ها از آفریقا به کشور خودشان بردند. پرتغالی‌ها از همان اول متوجه سود عظیم این تجارت کم‌ هزینه شدند و با حرص و ولع برده‌های بیشتری را از آفریقا به کشور خودشان می‌بردند. اسپانیایی‌ها که منابع عظیم قاره آمریکا را در اختیار داشتند، نیاز اساسی‌ای به نیروی کار پیدا کردند. آنها ابتدا از سرخ پوستان استفاده کردند. اما سرخ پوستان که تا قبل از آمدن اروپایی‌ها کارشان شکار بود، به کار سنگین معدن و مزرعه عادت نداشتند ‌و خیلی‌هایشان زیر فشار این کار می‌مردند‌. بیماری‌هایی که همراه اروپایی‌ها وارد این قاره شده بود مزید بر علت شد و در نهایت اسپانیایی‌ها را به این نتیجه رساند که برای بهره بیشتر از این منابع طبیعی نیاز به نیروی کار دیگری دارند. اسپانیا هم وارد تجارت برده شد و هزاران آفریقایی سیاه پوست را به قاره آمریکا آورد. آفریقایی‌ها که پیشه‌شان کشاورزی و کار معدن بود، نیروی کار خوبی برای اروپایی‌ها بودند‌. آفریقایی‌ها با توجه به زندگی قبیله‌ای شان وقتی یک قبیله به قبیله‌ای دیگر حمله می‌کرد، طرف پیروز قبیله شکست خورده را غارت می‌کرد و افراد باقیمانده از آن قبیله را برده خود می‌کرد. اروپایی‌ها هم این برده‌ها را از رُؤسای قبایل با قیمتی پایین می‌خریدند و در اروپا و آمریکا می‌فروختند. ورود انگلیسی‌ها به عرصه استعمار و به تبع برده‌داری وضعیت را برای سیاه‌پوستان آفریقایی بدتر هم کرد. حرص و طمع اروپایی‌ها برای انتقال برده باعث ایجاد وضعیت اسفبار و هولناکی برای سیاه‌پوستان در حال انتقال شد. اروپایی‌ها برای انتقال هر چه بیشتر برده تعداد طبقات کشتی را بیشتر می‌کردند و طول آنها را کم‌تر. طول طبقات بعضی کشتی‌ها گاهی تا هشتاد سانت بیشتر نمی‌رسید و برده‌ها فاصله چند ده هزار کیلومتری تا آمریکا را باید دراز کشیده طی می‌کردند. شیوع بیمار‌ی‌های مختلف بین برده‌ها به خاطر وضعیت بهداشتی ضعیف کشتی‌ها، دامن اروپایی‌ها را هم گرفت به طوری که از بین هر چهار نفر اروپایی کشتی‌های حامل برده، یک نفر می‌مرد. همین مسئله باعث ایجاد بیمه در اروپا و آمریکا شد و برده‌ها هم کنار اروپایی‌ها بیمه می‌شدند. اما مسئولین بیمه آنها را نه به عنوان یک انسان بلکه به عنوان کالا بیمه می‌کردند. وضعیت برده‌ها در آمریکا هم اصلا خوب نبود. آنقدر فشار کار در این قاره زیاد بود که هلندی‌ها در یکی از مستعمراتشان، جزیره سورینام در دریای کارائیب اعلام کردند که جمعیت پانصدهزار نفری این جزیره هر بیست سال یک بار باید نوآوری شود چون همه آنها در این مدت می‌میرند. بزرگ‌ترین مهاجرت اجباری تاریخ در همان سال‌ها اتفاق افتاد. انگلیسی‌ها در بین سال‌های ۱۶۸۰ تا ۱۷۶۸، ۲۱۳۰۰۰۰ برده آفریقایی را به آمریکای شمالی منتقل کردند و در مجموع از زمان کشف قاره آمریکا توسط کريستف کلمب تا پایان قرن هجده بیش از ۳۵۰۰۰۰۰ برده توسط اروپایی‌ها به آمریکا منتقل شدند. وضعیت اسفبار سیاه‌پوستان در قاره آمریکا باعث شد وقتی فرانسوی‌ها، پشیمان از بیانیه حقوق بشر به هاییتی حمله کردند، سیاه‌پوستان در برابر آنها صف آرایی کنند و حمله نظامی آنها را پس بزنند و این کشور استقلال خودش را جشن بگیرد. در ایالات متحده هم چند دهه جنگ بین ایالت‌های شمالی و جنوبی بر سر لغو برده‌داری، هر چند به دست آبراهام لینکلن به نتیجه رسید و قانون برده‌داری لغو شد، ولی تبعیض بین سیاه‌ها و سفید‌ها را هرگز به پایان نرساند و سیاه‌پوست‌ها تا کنون در این کشور به دنبال برابر شدن حقوق خودشان با سفیدها هستند. 

برده‌داری تاریخی قدیمی دارد و افراد زیادی بودند که افراد ضعیف‌تر را به بردگی می‌گرفتند تا از آنها به صورت رایگان کار بکشند. اما استعمار، برده‌داری را وارد مرحله‌ای تازه کرد. نیاز به نیروی کار ارزان، کار اروپایی‌ها را به پیشروی هر چه بیشتر در قاره آفریقا کشاند. برده‌ها تا قبل از دوران استعمار شاید حقوقی حداقلی داشتند و بسیار مورد ظلم واقع می‌شدند، اما با ورود استعمار از انسانیت خارج شده و تبدیل به کالایی برای برده‌داران شدند. از طرف مقابل هم خود برده‌داری، استعمار را تبدیل کرد به آنچه امروز از آن می‌شناسیم. شاید اگر برده‌داری نبود هیچ‌گاه کشورهای استعمارگر تا این حد به این عرصه روی نمی‌آوردند‌. چرا که داشتن منابع عظیم بدون نیروی کار کافی، فقط باعث ایجاد هزینه بیشتر برای کشور استعمارگر می‌شد و هیج سودی برایش نداشت‌.

اصرار نویسنده بر اختصار مجموعه را می‌‌توانم درک کنم. بالاخره این مجموعه برای نوجوانان نوشته شده و نباید طول و تفصیل‌های کتب تاریخی که برای این قشر جامعه خسته کننده هستند، در این کتاب زیاد باشد. اما این اصرار بر اختصار گاهی جذابیت‌های ممکن را از کتاب می‌گرفت و این دو جلد اخیر بر خلاف جلد اول به این آفت دچار شدند. دلیل ستاره پنجمی که ندادم همین است.
          

            هرکس در اروپا متوجه سود سرسام آور تجارت انسان می شد در اسرع وقت کشتی ای تهیه می کردو به سمت آفریقا سفر میکرد. 

اروپاییان با ترفند های مختلف مثل شکار انسان، خریداری قبیله های شکست خورده در جنگ، مبادله کالا به کالا و..... تجارت انسان میکردند و در کمترین زمان تبدیل به افراد ثروتمندی میشدند به طوری که حتی اقتصاد یک کشور توسط تجار انسان جا به جا میشد. 


          

            واقعیت های خیلی تلخی درباره جنایت های اروپایی های مدافع حقوق بشر که به طرز فجیعی مشغول تجارت برده بودن...
با انسان ها مثل یه کالا رفتار میکردن برای سود هر چه بیشتر و هیچ اصل اخلاقی و انسانی نداشتن.
کاش همه میدونستم غربی ها از کجا این ثروت و پیشرفت رو به چنگ آوردن و کشورها شود رو روی خون چند هزار برده ی بیگناه بنا کردن.
          

            از عنوان و طرح روی جلد کتاب محتوایش کاملا مشخص است.
شرح بیچارگی آفریقایی ها و رذالت انگلیسی ها و فرانسوی ها و دیگر تاجران برده که راه کسب درآمد را در اسارات انسان ها دیدند. انسان های سیاهپوستی که برای تامین منافع سفیدپوستان گاهی در آفریقا زندانی می شدند و گاهی پس از طی کیلومترها در قاره آمریکا به بیگاری کشیده می شدند.
واقعیت های دردناک و ناراحت کننده ای در کتاب وجود دارد که روح انسان را آزرده می کند ولی دانستنش هم لازم  است حداقل برای شناخت بیشتر نظام سرمایه داری و ظلم هایی که به مردم کرد و می کند.
          

            به نظرم میشه گفت این جلد از سرگزشت استعار، از همه ی جلد های دیگه قشنگ تر و دردناک تر بود🖤🖤
شنیده بودم خیلی برده ها رو در گذشته اذیت می کردن اما به طور کلی .
ولی این کتاب به نکات ریز جالبی اشاره کرده😊
          

            سومین جلد از مجموعه کتاب های استعمار با عنوان 
شکار انسان(برده داری) 
تازه اوایل این جلد از کتابه، اما من حالم خوب نیست از مطالعه این جلد 
صفحه ۲۵رو با هم بخونیم 
نمیتوانم کثیفی سر و تن این برده ها را توصیف کنم. بر تمام تنشان زخم های شلاق دیده میشد. مگس هایی که ان ها را دنبال میکردند. از خونی که از این زخم ها جاری بود تغذیه میکردند و همین وضع، زخم های انها را دردناک تر میکرد. هر نگهبان، یک تفنگ، یک چاقو و یک نیزه همراه داشت. 
من به یکی از انها گفتم اینها نمیتوانند با این وضع بار حمل کنند. او لبخندی زد و گفت چاره ای ندارند. یا باید بروند، یا بمیرند. 
گفتم اگر انقدر بیمار شوند که نتوانند راه بروند، چه کار میکنی؟ 
گفت سریع با یک نیزه کار را تمام میکنم. 
هر یک از زن ها یک عاج بزرگ را هم بر دوش میکشید. بعضی از انها بچه ای را هم در آغوش داشتند. 
از نگهبان پرسیدم اگر آن قدر ضغیف شوند که نتوانند عاج را حمل کنند، چکار میکنید؟ 
نگهبان گفت: نمیتوانیم یک عاج ارزشمند را بر زمین بیندازیم و برویم. 
ما بچه را با نیزه میکشیم و بار او را سبک میکنیم. 
اول عاج، بعد بچه. 
          

            جلد سوم مجموعه سرگذشت استعمار، به بحث برده داری پرداخته است.
کاری که ابتدا بر حسب نیاز نیروی کار و با حضور پرتغالی ها و اسپانیایی ها در قاره آفریقا آغاز شد و طبق معمولی فرانسوی ها و انگلیسی ها که در وحشی گری همیشه می‌خواهند در صدر باشند، اینجا هم به میدان آمدند و گوی سبقت را از بقیه ربودند. انتقال وحشیانه برده‌ها از آفریقا به آمریکا و زندگی پر از زحمت و سختی آنان در مزارع و کارگاه‌های آمریکاییان به خوبی در کتاب بیان شده است.
          

            شکار انسان ،جلد سوم از مجموعه سرگذشت استعمار که خیلی تلخ و عذاب آور بود.
اروپایی هایی که  زمین های وسیع قاره آمریکا رو کشف کردند با چالش بزرگی روبه رو شدند:« چطور از  زمین های حاصلخیز این قاره  ثروت تولید کنیم؟»
 و جوابش یک کلمه بود: با برده داری! 
و اینجوری شد که  پای سیاهان آفریقا در آمریکا باز شد. 
این جلد روایت مرحله ی بعد از استعمار یعنی استثماره. 
جا به جای کتاب سرشار از تهوع و تنفر بودم از تمدنی که داعیه ی حقوق بشر داره ولی رفتارش با انسان ها از حیوان هم کمتر بوده و البته هنوز هم هست.
          

            وقتی سرگذشت برده‌داری را میخوانی،
وقتی می‌فهمی در گذشته انسان‌ها چطور از گروهی انسانِ دیگر تجارت می‌کردند،
وقتی می بینی چگونه جیبِ آدم‌ها از "تجارتِ برده" پُر تر و پُر تر میشده،
شاید سوالی بزرگ نقش ببندد در سرت، که " مگر برده‌ها انسان نبودند که آن طور باهاشان رفتار میشد ؟!"
...