یک داستان ملال آور از غر زدن های مداوم دختری که فکر میکنه سطح عقل و شعورش از بقیه بیشتره
کتاب کوتاهه حدودا ۲۵۰ صفحه ست و تا صفحه ی ۱۳۰ هیچ داستان خاصی شروع نمیشه
فقط شرح حال و غر زدنه
دوسش نداشتم
          

            بر اساس اطلاعات گودریدز و همینطور یک حس مبهم و گنگ، دومین باری بود که این کتاب رو خوندم، اما از قصه‌ش، به جز چند صحنه‌ی کوچک، هیچ چیز به یاد نداشتم. مسلما همین مسئله بهتر از هر تعریف و تمجید یا نقدی، امتیاز کتاب رو نشون می‌ده، اما من همیشه از خواندن کلاسیک‌ها و برونته‌ها لذت می‌برم و این کتاب رو هم دوست داشتم. 
کتاب کاملا عاری از هر گونه حادثه و اتفاقه و همه چیز کاملا قابل پیش‌بینی اتفاق می‌افته، اما باز هم یک کلاسیکه و یکی از دو کتاب نوشته شده توسط ان برونته، و به همین علت ارزش یک‌بار خوندن رو داره.
          

            تصمیم دارم بعد از خواندن کتاب دیگر آن برونته، در یک یادداشت کتاب‌های سه خواهر را مقایسه کنم. 
درباره این کتاب که اولین اثری است از آن برونته که خواندم، باید بگویم داستان خطی و ساده‌ای دارد. اتفاق خیلی مهمی در داستان نمی‌افتد، شخصیت اگنس شبیه خون آن برونته است. (مثلا من از نزدیک این خانواده را می‌شناسم😅) 
همه چیز خیلی معمولی و ملو پیش می‌رود. حتی سخنرانی‌های مذهبی نویسنده و ابراز عشق‌ها هم در حد متوسط است. مثل اینکه بیایید جین آستین را با شارلوت برونته بریزید در مخلوط کن، آن برونته در بیاورید!
سخنرانی های مذهبی شارلوت را در داستان آن می‌بینیم اما انصافا خیلی رقیق تر از شارلوت، و ابراز عشق‌ها هم رقیق است در حد غرور و تعصب جین آستین. خلاصه اینکه "خواهر کوچیکه" بوده دیگر، زیاد بهش سخت نگیریم.
          

            به نام خالق کلمات
شاهکاری دیگر از خواهران برونته.آن برونته کوچکترین عضوخانواده برونته هاست و با وجودی که ۲۹ سال بیشتر نزیست، دو شاهکار خلق کرد به نام های مستاجروایلدفل هال و اگنس گری. به جرات میتوان گفت اگنس گری زندگی نامه ی خود اوست. دختر کشیشی فقیر که در جوانی معلم سرخانه می شود با مشقت فراوان سالهای ابتدایی جوانی را سپری می کند و دست آخر مدرسه ای تاسیس می کنند با این تفاوت که در واقعیت مدرسه خواهران برونته شاگردی به خود نمی بیند.
داستان در عین سادگی جذاب است به طوری وقتی در سطور آن غرق می شدم قادر به درک زمان نبودم. لحن داستان و نحوه بیان و انتخاب کلمات در عین سادگی خواننده را به دنبال خود می کشد.
بیان سختی های زندگی و فقر و تنگدستی و تلاش اعضای خانواده برای بقا و دوام به خوبی بیان شده است.
دختر کوچک و عزیز کرده خانواده به سرعت احساس بزرگی می کند و به مبارزه با زندگی برمی خیزد و بی هیچ تجربه و همراه و کمکی به جنگ با مشکلات می رود و در این راه صبر و استقامت می آموزد.
همیشه خواندن آثار خواهران برونته روح زندگی و تلاش و مبارزه برای بقا را بر می انگیزد...
          

            این خواهر از خواهران برونته، علاقه زیادی به سخنرانی  در حد یک مُبلّغ مذهبی داره، از تعریف و تمجید درباره دین مسیحیت گرفته تا ویژگی های یک ادم دین دار و عاقبت به خیر!
تو کل داستان هم یه ادم متوسط نداریم، ادم ها یا بَدَن و بی دین و بی توجه به مذهب، یا  دیندارن و بی توجه به لذت های دنیوی غرق در توجه به امورات الهی!
در نهایت هم که خوب ها به خوب ها و بدها به بدها میرسن!
          

            این کتاب رو بخاطر برونته‌ای بودنش خوندم.
یه عاشقانه کلاسیک خیلی ملو، بدون حادثه و کشمکش خاصی
نه شخصیت پردازی فوق‌العاده‌ای داره نه تعلیق یا حتی غافلگیری
هیچ چیز عجیبی تو این کتاب نیست و همه چیز قابل پیش بینی
اما باید اعتراف کنم خوندنش برام لذت بخش بود.
          

            خواهران برونته ذاتا آرام و کم فراز و نشیب مینویسند(لااقل در آثاری که من خواندم ایم طور بود)اما اگنس آرام تر از بقیه بود...
شخصیت پردازی خاص ویلت و عاشقانه های جین ایر را نداشت اما باز هم جذاب بود.زندگی آرام اگنس مثل خیلی از ما و ثبت خاطراتش باعث شد فکر نکنم زندگی همه قرار است یک ماجراجویی عجیب غریب باشد با یک عشق سوزان یا یک حادثه همراه باشد.گاه آرام است و ساده اما دلپذیر.
          

            خب برای اینکه نویسنده‌ش خانم "ان برونته" بود این کتاب رو خوندم و بسیار هم لذت‌بخش بود. حرف زیادی راجع بهش ندارم که بگم. قلمش شیرین و دلنشین بود و منو یاد آنشرلی می‌نداخت و داستانش هم نسبتا جذاب بود.
در واقع اگر می‌خواهید یک عاشقانه‌ی آروم و بدون هیچ جنجالی بخونید که در کنارش شخصیت اصلی مشکلات شخصی‌ای رو هندل می‌کنه، این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم.
          

            چندتا نظر منفی راجع به این کتاب دیدم و بدون هیچ انتظار خاصی رفتم سراغش. اما اونقدری که بقیه گفتن بد نبود، یک کلاسیک با سبک روایتی بسیار شبیه به جین ایر اما ساکن‌تر و بدون اتفاق هیجان انگیزی، اما اصلا خسته کننده و حوصله سر بر نبود. اگنس‌گری دختر یک خانواده‌ی نسبتا کم درآمد، که اتفاقا مادرش فرزند شخص ثروتمندی بوده که به خاطر ازدواج با پدر اگنس از خونه طرد شده، هست که در هجده سالگی برای اینکه باری بر دوش خانواده نباشه تصمیم میگیره معلم سر خونه بشه تا درآمدی کسب کنه و این معلم بودن سخت تر از چیزی هست که فکرش رو می‌کنه. مثل خیلی از کلاسیک‌های دیگه از عشق و روابط بین آدم‌ها و خدمتکاران و مهمانی‌ها و ... هم سخن میگه. در نهایت از خوندنش ناراضی نیستم.ه