مگر نه که باید مثل ابوتراب باشم حانیه؟ مگر نه که قرار است راه او را بروم؟ من اینجا وسط مَنهَتَن از کجا خاکی پیدا کنم که دوربینی بالای سرم نباشد و نگوید چه می کنی؟ بالفرض هم که پیدا کردم... می‌ترسم حانیه می‌ترسم این خاک را بِکنَم و جمجمهٔ رئیس قبیله‌ای از سرخپوست‌ها یا کارگری از سیاهان اتیوپی را ببینم... می‌ترسم نبش‌قبر کنم... من دلم تنگ است حانیه و دلم می‌خواهد حرف‌هایم را مثل ابوتراب زیر خاک دفن کنم ولی اینجا وسط نیویورک؟ می‌نویسم حانیه... می نویسم...