سالهاست عمده شنیده¬های ما از تاریخ روایت¬های خشک و در یک قالب تکراری بوده، بدون هیچ خلاقیتی برای جذب مخاطب. اما در این میان کسانی بودند و هستند که دست به ابتکار زده و تاریخ را در قالب رمان و داستان روایت می¬کنند. قالبی جذاب که به شرط حفظ امانت می¬تواند روایتگر خوبی از تاریخ باشد.
روایت مردانه از تاریخ
نکته قابل اهمیت در روایت تاریخ چه به صورت مستند و چه در فرم رمان، این است که قالب این روایت¬ها، روایت¬های مردانه بودند. در واقع مردها فاتح تاریخ بوده و هستند. زنان سهم اندکی از این ماجرا دارند و داشتند. حال آنکه زنان بزرگی در صحنه تاریخ حضور داشته¬اند که نقش¬شان در شکل¬گیری روند تاریخ و حتی سرنوشت مردان با اهمیت بوده. شاید دلیل اصلی این بی¬توجهی، این باشد که راویان و نویسندگان این کتاب¬ها غالباً مردان بوده¬اند. آنها حتی اگر از زنان سخن گفته¬اند، زنان را سایه¬ای از مردان تصور کرده و روایت¬هایی مردانه ارائه داده¬اند. 
به همین دلایل لازم است که زنان برای روایت زنانه تاریخ وارد میدان شوند. 
حضور پرقدرت نویسنده یوما 
مریم راهی یکی از همین نویسندگان است که با رمان «یوما» پرقدرت در این صحنه ظاهر شد و ثابت کرد که زنان حرف¬های زیادی برای گفتن دارند و این حرف¬های زیاد را در قالبی لطیف و دلنشین به مخاطب ارائه می-دهند که هم مورد تأیید منتقدان باشد و هم مورد پسند مخاطب، فارغ از جنسیت.  
«یوما» تجربه خوبی در زمینه رمان تاریخی بود که نویسنده از آن سربلند بیرون آمد و به خودش و دیگران ثابت کرد که قلم توانایی برای خلق صحنه¬های ناب دارد. پس برای ادامه این راه مصمم شد. 
ماجرایی عاشقانه برای روایت حزنی عظیم
«فردا مسافرم» اثر بعدی مریم راهی، تجربه جدید او در خلق رمانی تاریخی و زنانه است. او در این رمان از یک داستان فرعی و عاشقانه کمک گرفته تا سرگذشت اسرای کربلا را روایت کند. از زمانی که اسرا وارد کوفه می¬شوند تا زمانی که به مدینه باز می¬گردند. اما باید توجه داشت که ماجرای عاشقانه داستان به اصل روایت غلبه پیدا نکرده، بلکه در سایه روایت اصلی در حرکت است. و ابتکار نویسنده برای این روایت فرعی قابل تحسین است چون با حفظ حزن و اندوه عظیم ماجرا، داستان را تلطیف کرده و خواننده را برای ادامه دادن داستان تشویق می¬کند. به علاوه اینکه داستان، داستان ماجرایی است که ما بارها و بارها جزء به جزء آن را شنیده¬ایم، اما در این کتاب زاویه نگاه نویسنده به رویدادها، تازه و بکر است. نگاهی قابل تحسین و جذاب. تمرکز اصلی مریم راهی روی سرنوشت اسرا بوده و هرگاه لازم شده واقعه¬ای از عاشورا،  نقل کند گذرا از آن عبور کرده، تا سنگینی واقعه، داستان اصلی را تحت¬الشعاع قرار ندهد. 

          

            یک دختر جوان کوفی، دل از خانه پدری، لباس خوب و نان گرم مادرش می کند و با اسیران راهی می شود تا در سرنوشت آن ها شریک باشد، تا عاقبت بخیر باشد...

با کمک این کتاب تونستم نقش زنان در عاشورا و بعد از اون رو بهتر درک کنم، روایت هایی از  زینب،ام البنین، شهربانو، لیلا، رباب، سکینه، ام سلمه، خیلی دلنشین بود.

 برای همه زن هایی که شیفته امام حسین و عاشورا هستند گزینه بسیار خوبی برای مطالعه هست، صفحه صفحه کتاب نیاز به تفکر داره و نمیشه سریع از کنارش گذشت.

اما جای حضرت رقیه بین داستان خالی بود، درسته که اختلاف نظراتی درباره ایشون هست، اما وجود حضرت رقیه در عاشورا و کربلا مسلم و محرز هست. اگه حضرت رقیه هم از شخصیت های روایت بودن کتاب رو بیشتر دوست داشتم.
          

            به راستی چرا نمی‌میریم برای غم حسین(ع)؟؟؟؟
مگر یک دل چقدر می‌تواند سنگ باشد که بعد از این غم، از هم نپاشد؟؟؟؟
علی ای حال کتاب روضه ای‌است برای خود، گاهی میشود اینگونه با کتاب ؛ مجلس روضه سید الشهدا را برپا کرد...
همه این ها گذشت و من اندر خم این حدیث از پیامبر رحمت (ص) :که هرکه جماعتی را دوست داشته با آنها محشور و هرکه عمل جماعتی را دوست بدارد در آن عمل با آنها شریک است. و پرسشی مدام از خودم که آیا من با حسین(ع) محشور و شریک هستم؟؟؟؟
          

            بسم الله الرحمن الرحیم
طرماح برمی‌گردد، داغ و تب‌دار و پریشان
دیر رسیده بود.
اما نجوی می‌رود تا جای خالی او را پر کند؛ نه!
 جای خالی خودش را پر کند.
باز هم نه!
می‌رود تا شاگرد مکتب او شود؛ برود الفبای صبر بیاموزد و هر آنچه را که از پدر نشنید، محترمات آل‌الله، رباب و سکینه و زینب (سلام الله علیهن) برایش بگویند.
هر چند داغ هم می‌بیند، داغ دخترکی در گوشه خرابه،
ندیدن حضرت رباب،
و سعی می‌کند، تلاش می‌کند تا برای دردانه حضرت ارباب خواهری کند و پابند مدینه می‌شود.
*
روایتی از کاروان کربلا را این بار مریم بانو از زبان نجوی می‌گوید...
شاید هم نجوی همان مریم است که آرزو داشت یالیتنی کنا معکم برایش به اجابت برسد.
          

            بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
سلام و نور.
فردا مسافرم اثر خانم مریم  راهی.
دیدم هرچه بنویسم آنطور که باید حق مطلب ادا نمی‌شود و لذا نوشته‌ی زیر  را از خانم سلیمانی عزیزم درباره این کتاب آوردم.
سالهاست عمده شنیده¬های ما از تاریخ روایت¬های خشک و در یک قالب تکراری بوده، بدون هیچ خلاقیتی برای جذب مخاطب. اما در این میان کسانی بودند و هستند که دست به ابتکار زده و تاریخ را در قالب رمان و داستان روایت می¬کنند. قالبی جذاب که به شرط حفظ امانت می¬تواند روایتگر خوبی از تاریخ باشد. روایت مردانه از تاریخ نکته قابل اهمیت در روایت تاریخ چه به صورت مستند و چه در فرم رمان، این است که قالب این روایت¬ها، روایت¬های مردانه بودند. در واقع مردها فاتح تاریخ بوده و هستند. زنان سهم اندکی از این ماجرا دارند و داشتند. حال آنکه زنان بزرگی در صحنه تاریخ حضور داشته¬اند که نقش¬شان در شکل¬گیری روند تاریخ و حتی سرنوشت مردان با اهمیت بوده. شاید دلیل اصلی این بی¬توجهی، این باشد که راویان و نویسندگان این کتاب¬ها غالباً مردان بوده¬اند. آنها حتی اگر از زنان سخن گفته¬اند، زنان را سایه¬ای از مردان تصور کرده و روایت¬هایی مردانه ارائه داده¬اند. به همین دلایل لازم است که زنان برای روایت زنانه تاریخ وارد میدان شوند. حضور پرقدرت نویسنده یوما مریم راهی یکی از همین نویسندگان است که با رمان «یوما» پرقدرت در این صحنه ظاهر شد و ثابت کرد که زنان حرف¬های زیادی برای گفتن دارند و این حرف¬های زیاد را در قالبی لطیف و دلنشین به مخاطب ارائه می-دهند که هم مورد تأیید منتقدان باشد و هم مورد پسند مخاطب، فارغ از جنسیت. «یوما» تجربه خوبی در زمینه رمان تاریخی بود که نویسنده از آن سربلند بیرون آمد و به خودش و دیگران ثابت کرد که قلم توانایی برای خلق صحنه¬های ناب دارد. پس برای ادامه این راه مصمم شد. ماجرایی عاشقانه برای روایت حزنی عظیم «فردا مسافرم» اثر بعدی مریم راهی، تجربه جدید او در خلق رمانی تاریخی و زنانه است. او در این رمان از یک داستان فرعی و عاشقانه کمک گرفته تا سرگذشت اسرای کربلا را روایت کند. از زمانی که اسرا وارد کوفه می¬شوند تا زمانی که به مدینه باز می¬گردند. اما باید توجه داشت که ماجرای عاشقانه داستان به اصل روایت غلبه پیدا نکرده، بلکه در سایه روایت اصلی در حرکت است. و ابتکار نویسنده برای این روایت فرعی قابل تحسین است چون با حفظ حزن و اندوه عظیم ماجرا، داستان را تلطیف کرده و خواننده را برای ادامه دادن داستان تشویق می¬کند. به علاوه اینکه داستان، داستان ماجرایی است که ما بارها و بارها جزء به جزء آن را شنیده¬ایم، اما در این کتاب زاویه نگاه نویسنده به رویدادها، تازه و بکر است. نگاهی قابل تحسین و جذاب. تمرکز اصلی مریم راهی روی سرنوشت اسرا بوده و هرگاه لازم شده واقعه¬ای از عاشورا، نقل کند گذرا از آن عبور کرده، تا سنگینی واقعه، داستان اصلی را تحت¬الشعاع قرار ندهد.
          

            روایتی از دختری به نام نجوی، دختر طرماح بن عدی که خودش را در بین اسرای کربلا جا می‌زند و با آنان به شام می‌رود و بعد به کربلا و مدینه می‌رود
در طول کتاب، مدام با برگشت هایی صحنه‌های مختلفی از واقعه عاشورا و دیگر اتفاقات مرتبط با شخصیت‌های اصلی داستان را می‌خوانیم
این شخصیت‌های اصلی حضرات رباب، لیلی، شهربانو، ام البنین، ام سلمه و سکینه هستند
روایتی زیبا از برخی زنان کربلا...
متن کتاب بسیار قوی و پر از حس است.