بسیار کتاب مناسبی هست برای شناخت سیر ایده ،علم و عمل در حیطه سلول های بنیادی در ایران.
شهید کاظمی آشتیانی به همراه دکتر بهاروند کار بسیار بزرگی برای ایران و جامعه بشری انجام دادند که در این کتاب به خوبی میتونین در موردش اطلاعات کسب کنید و حس افتخار به کشور و دینتون پیدا کنید.

🔴البته بعضی وقت ها کتاب به مسائل علمی توجه بیشتری میکرد که کتاب رو کمی بای مخاطب عام خسته کننده نکنه.

یاعلی
          

            روایتی از زندگینامه دکتر حسین بهاروند از نفرات اصلی موسسه رویان و از محققین و دانشمندان حوزه سلول های بنیادی
کتابی که در اصل سیر زندگی دکتر بهاروند و ماجراهایی که بر او گذشته است و در این بین طبیعتا بخاطر مشغولیت تمام وقت او بر موضوع سلول های بنیادین بخش زیادی از کتاب به این مسئله پرداخته و سعی شده با زبان ساده مفاهیم مختلف علمی این زمینه توضیح داده شود
از دیگر نکات مثبت این اثر بیان صاف و شفاف تلاطم ها و بالا و پایین های زندگی دکتر بهاروند است که برای رسیدن به موفقیت های بسیاری که کسب کرده چقدر سختی کشیده
کتاب خوب و جذاب و مفید و اثرگذاری است
          

            {اندر حکایت امانتی تابستانی}
به نام خدا
راستش این کتاب حدود تابستان امسال تا الان توی کیف من است . نه اینکه نخوانده باشمش ! چرا ! خیلی دقیق و جز به جز 
 اما کو فرصتی که آن را برگردانم ؟
راستش سلول های بهاری ، حال و هوای من را هم بهاری کرد . یک تاریخ شفاهی کامل و جامع از سلول های رویانی و بنیادی . یکی از چیزهایی که توجه من را جلب کرد ، اطلاعات متعدد درباره سلول های بنیادی بود . کتاب دلنشینی بود مثل راوی اش که بالا و پایین های زیادی را رد کرده بود تا به سر منزل مقصود برسد و کشورش را سرافراز کند . نکته خوبی که داشت ، در آن از اطناب خبری نبود و تمامی خاطرات همانند پازلی کنار هم قرار گرفته بودند . من که از خواندنش لذت بردم . امیدوارم شما هم سر فرصت آن را تهیه کنید و بخوانید . راستی ! اگر امانت هم گرفتید ، هرچه سریع تر آن را به صاحبش برگردانید :)
          

            امانتی از فاطمه‌ی عزیز
زندگی دکتر حسین بهاروند به روایت خودش، خودِ عزیز و دوست داشتنی‌اش که خیلی‌ها برایش حق پدر قائل اند، بعضی دوستان هم با او راحت‌اند و "بهار" خطاب‌اش می‌کنند؛ واقعا هم اسم و فامیل برازنده‌ی ایشان است.
زندگی ایشان از گوشه کنارهای لرستان شروع می‌شود. خاطرات خانوادگی وصف می‌شوند. الگوهای زندگی‌شان در خانواده طرح می‌شوند. در دبیرستان با دیدن تصاویر کتاب درسی مرتبا لقاح به جنین‌شناسی علاقمند می‌شوند. از معلم می‌پرسن  در دانشگاه باید چه رشتی بخوانم که برسم به جنین شناسی؟ جواب می‌گیرند: زیست شناسی با پزشکی.
می‌رسیم به بزنگاه کنکور!
شب کنکور کسالتی پیش می‌‌آید که باعث می‌شود کمی کیفیت آزمونشان پایین بیاید و موعد انتخاب رشته یک اولویت بعد از آخرین اولویت پزشکی، یعنی زیست‌شناسی قبول شوند، زیست دانشگاه شیراز.
اینجا را یادم هست می‌گفتند با بچه‌ها برای اینکه مریض نشویم و هزینه برای درمان نکنیم باید ایمنی بدنمان بالا می‌رفت. میوه گران بود، هر شب شلغم می‌خوردیم! (سختی‌ها ادامه دارد)
گمانم از ترم ۳ بود که می‌رفتند در کلاس‌های مرتبط با جنین‌شناسی که خیلی سطحشان بالا بود شرکت می‌کردند‌. علاقه‌ی وافر جریان داشت!
یکی از دختران ورودی همین رشته بعدا می‌شوند همسر دکتر بهاروند، خانم پروانه فرزانه. آن هم با کلی نذر و نیاز و توسل به حضرت زهرا(س). یادم هست یک جایی از کتاب دکتر ایشان را هدیه‌‌ی عزیز حضرت زهرا(س) خطاب کردند.
تحصیلات هردو پیش می‌رود. دکتر بهاروند مقطع ارشد را در پژوهشگاه رویان می‌گذرانند و این تازه شروع ماجراست! (این کتاب برای شناخت رویان خوب است اما مکمل این شناخت کتاب داستان رویان از همین نشر است)
تحقیقات علمی توسط ایشان به نحوی شیرین و مطلوب بیان می‌شود و حتی اگر زیست نخوانده باشید یا دوست هم نداشته باشید باز علاقمند می‌شوید.
این بین کلی هم اذیت می‌شوند حتی از طرف دوستان داخل کشور. خارجی ها باور می‌کردند در رویان سلول بنیادی ساخته‌اند بعضی داخلی‌ها به رهبری نامه می‌زدند که: باور نکنید!

و در طول همه‌ی کتاب‌های این سبکی می‌بینید که عزیزانی چقدر سخت کار کردند و چه مشکلاتی داشتند و فائق آمدند و کاملا حس می‌کنید که:
۱.  إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
 ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ، ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. 

۲.  فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺳﻨّﺖ ﻣﺎ ﭼﻴﺴﺖ، ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻱ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻜﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯ. 
(ترجمه المیزان)
          

            کتاب «سلول‌های بهاری» خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند است. دکتر بهاروند برای اولین بار در سال ۱۳۸۲ به همراه همکارانش در پژوهشگاه رویان موفق شد تا سلول بنیادین انسانی تولید کند و به‌واسطۀ آن علم بیولوژی را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. «سلول‌های بهاری» اثری جالب است که مسیر پرفرازونشیب تولید و توسعه سلول‌های بنیادی را شرح می‌دهد و خاطرات شیرین دکتر بهاروند، پژوهشگر و پدر دانش سلول‌های بنیادی در ایران را با مصاحبه‌هایی که بهنام باقری با ایشان انجام داده به تصویر کشیده است. حسین بهاروند، استاد و پژوهشگر در پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان است. او تاکنون بیش از سی جایزه ملی و بین‌المللی را از آن خود کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به جایزه‌های رازی، خوارزمی، آیسسکو اشاره کرد.
          

            ۵ روز با این کتاب زندگی کردم و لذت بردم.
با راوی خندیدم و شاد شدم، همراهش گریه کردم و اشک ریختم و چه بسیار حسرت ها خوردم و گاهی نفرین کردم و البته دعای خیر هم کردم.

این چنین شخصیت‌ها در ایرانمان زیاد داریم و باید شناخته شوند... 
دوست‌نداشتم این کتاب تمام شود، مثل آن است که هم صحبتی با آقای دکتر بهاروند را از دست داده باشی ... 

#توصیه_شدید به مطالعه این کتاب
          

            آنقدر جا‌ی‌جای کتاب بغض کردم و اشک ریختم و احساس غرور کردم که حسابش از دستم رفت. من بینهایت آموختم از دکتر بهاروند، از مرحوم دکتر کاظمی آشتیانی، از مرحوم دکتر پروانه فرزانه. از پدر و مادر دکتر بهاروند حتی، از سبک زندگی و تربیت فرزندشان.
من بینهایت سرم را بالا گرفتم بابت ایرانی یودنم، بابت چنین نخبگان بی‌ادعایی که خط مقدم جنگ علم و تحریم‌اند.
خواندن این کتاب را به تمام کسانی که خود را ایرانی میدانند، به ویژه اگر مخالف جمهوری اسلامی‌اند توصیه میکنم
          

            کتاب سلول های بهاری

روایت زندگی آقای دکتر حسین بهاروند از کودکی تا حال حاضر. 

آقای دکتر بهاروند از افراد اصلی در جریان پیشرفتهای پژوهشگاه رویان در زمینه سلولهای بنیادی بودن. فهرست کارها و افتخاراتشون رو بخوام بگم دیگه این متن خییییلی طولانی میشه! غیر از اولین بودن در چندین مورد در ایران، چندین جایزه ملی و بین‌المللی هم کسب کردن (مثلا عنوان یکی از بیست فرد تأثیرگذار سلول‌های بنیادی در سطح دنیا در سال 96).

حالا اینا در برابر صمیمیت و عشقی که تو این کتاب جریان داره هیچی نیست! در جریان خوندن این کتاب بارها از ته دل شاد شدم و لبخند زدم و بعضی جاها بغض کردم و اشکم جاری شد...
این کتاب یه مصداق واقعی و زیبا از زندگی یه #جهادگر علمیه که همزمان ایمان به خدا درش موج می‌زنه. صحنه‏های زیبا و دوست‌داشتنی کودکی، ارتباط با پدر و مادر و خویشاوندان، تلاش خستگی‌ناپذیر و عاشقانه در راه رسیدن به قله‌های علمی، توصیف سختی‌های زندگی و صحنه‌های از دست رفتن عزیزان همه بسیار زیبا بود.

در این کتاب مردی توصیف شده که عاشق علم‌آموزیه و در این راه از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنه ولی تک‌بعدی و خشک نیست و استفاده‌ جا به جایی که از شعر می‌کنه گوشه‌ای از روح لطیفش رو به نمایش گذاشته.

این کتاب رو به هر کس که می‌خواد بیشتر از روزمره‌‌ها زندگی کنه و برای خودش اهداف بزرگ در نظر گرفته پیشنهاد می‌کنم و البته به هرکس که دنبال یه روایت دلنشین و حال‌خوب‌کن از زندگی می‌گرده :)

https://taaghche.com/book/91752