این کتاب برای زندگی کردن  لازمتون میشه ... 
خیلی از احساساتی که در خودتون یا دیگران نادیده گرفتین تو این کتاب تحلیل میشه .. اونقد فوق العاده است که توصیه می کنم بجای یکبار چندبار بخونیدش .. و امروز برای دومین بار این کتابو خوندم .. 
        

          خودشناسی کتابیه که صفحات کم سعی داره به شما کمک کنه خودتون رو بشناسید، چرا؟ چون اعتقاد داره اولین و مهمترین کلید حل مشکلات انسان و رسیدن به یک زندگی بهتر، شناخت خودتون و ریشه‌ی مشکلات هست. کتاب مفیدیه اما برای من جدید نبود و البته یه مشکلی که معمولاً با کتابهای روانشناسی دارم اینه که بسیاری از صحبت‌های مطرح شده در حرف ساده و در عمل بسیار سخته! مثلا میگه بشینید فکر کنید ریشه‌ی اضطرابتون چیه؟ خیلی ساده میگه اما رسیدن به جواب این سوال کار ساده‌ای نیست. در مجموع خوندنش بد نیست.ه
        

          این کتاب یک کتاب جمع جور در ژانر روانشناسیه که شاید در کوتاه ترین زمانی بتونی ازش کلی مطلب یاد بگیری. و بتونی خودتون و احساستتو راحت تر بشناسی.
        

          اگر جستجوی‌مان برای خودشناسی موفقیت‌آمیز باشد، در نهایت باعث خواهد شد که اذعان کنیم چه قدر شناخت کمی از خودمان داریم و شاید حتی هرگز نتوانیم به شناخت کامل و بی‌نقصی از خودمان برسیم

کتاب خودشناسی یکی دیگر از کتاب‌های مدرسه‌ی زندگی است که کتاب‌سرای نیک اصرار داره روی همه‌ی جلد‌های آن نویسنده رو آلن دوباتن بزنه و ارزش یک کار تیمی رو در نظر نگیره.
این کتاب بسیار کوتاه و کم حجمی است که سعی می‌کنه توضیحات مختصری درباره‌ی عواملی که در شناختن خودمان به ما کمک می‌کند بدهد و اما بخش اصلی کتاب تمرین‌هایی است که در اون وجود داره و بدون اون برای کسی که مطالعات روان‌شناسی خوبی داشته باشه حرف زیادی برای گفتن نداره پس به هیچ وجه نباید از تمرین‌ها سرسری گذشت.
توی این کتاب به جای این که تو رو با یک تست خودشناسی محدود کنه ازت می‌خواد که به تعمق فلسفی در باب هیجاناتت بپردازی بعد ازون هویت عاطفی خودت رو بررسی کنی یعنی شیوه‌ی خاص بروز امیال و ترس‌هایمان و شیوه واکنش شخصیت ما به رفتار دیگران سپس میزان روراستی با خودمان و همین طور قضاوت‌هایی در باب خویشتن می‌کنیم. و در آخر هم درباره‌ی شک‌گرایی عاطفی می‌گه.
شک‌گرایی عاطفی یعنی این که همواره نسبت به غرایز، رانه‌ها، عقاید و عواطف شدیدمان بسیار محتاط و مشکوک باشیم.
و این رو بدونیم که مغز ما برای تصمیم‌گیری‌های سریع و غریزی تکامل یافته که بتونه در برابر تهدید‌ها کارایی داشته باشه؛ نه برای غربال‌گری صبورانه و درون‌نگرانه‌ی ایده‌ها و عواطف.
----------
پ ن: فقط منم که فکر می‌کنم امتیازدهی بخش هویت عاطفی مشکل داشت؟ نمی‌دونم مشکل مترجم بوده یا اصل کتاب ولی معمولا شک اولم به سمت مترجم می‌ره باید زبان اصلیش رو چک کنم.
        

          کتاب خودشناسی رو میتونم بگم جز کتاب هایی هستش که به عنوان یک خلاصه از خودشناسی میتونیم بخونیم و هر سرفصل رو بصورت جداگانه درموردش مطالعه بیشتری داشته باشیم.
کتاب کلیت مطلب رو به خوبی بیان میکنه و چشم انداز جالبی از درون ما بهمون میده.
        

          من عمیقا فکر میکنم، حتی کوچکترین حس و رفتاری که از خودم می بینم من رو مدت ها درگیر می کنه
که چرا و چطور این حس رو داری؟ چرا این طور رفتار کردی؟ و چه چیزی باعث این ها شد؟ 
تقریبا روزی نیست که متوجه اشتباهم در ذهنیت، فکر و رفتار نباشم و این من رو وادار می کنه که به اصلاح عمیق خودم فکر کنم.
این کتاب کاملا مفید بود برای من و امثال منی که عمیقا به خودمون فکر می کنیم و باعث شد بفهمم کدوم ابعاد وجودی خودم رو فراموش کردم. یه ذهن شفاف و کلی سوال که فکر کردن برای رسیدن به جوابش، من رو به آدم بهتری تبدیل میکنه، هدیه ای بود که این کتاب بهم داد
حجم بسیار کمی داشت و در مجموع یک ساعت هم طول نکشید ولی این تلنگر رو برای من به یادگار گذاشت که چقدر نیاز دارم با خودم مهربان تر باشم
        

          خلاصه مفید 
        

          باید بدانیم که عشق شرافتمندانه به خویشتن با خودخواهی فرق دارد: عشق به خویشتن یعنی احساس صحیح احترام به خودمان
        

          کتابی که برای درک تک تک جملاتش باید خود را به سفر سلول های مغز و وجود خود مهمان کرد، سفری که صداقت و راستی شما را در طول زندگیتان به چالش می‌کشد.
قسمت هایی که می‌توان گفت از آن درکی داشتم و سعی میکردم با چنگ زدن به دیواره های ذهنم مثالی را بیابم.
  ۱. چیزهایی که درباره آنها به خودمان دروغ میگوییم و رفتار هایی که در برابر آنها نشان میدهیم، با خواندن این قسمت فهمیدم که راهی ساده تر برای مواجه با احساساتم وجود دارد.
۲.پرسش هایی که باعث شد بفهمم چه کسانی در کودکی من صدای بیرونی بودند و حالا به ندای درونی من تبدیل شدند.
۳.از این کتاب یاد گرفتم که وقتی روحم از درونیاتم خبر ندارد، تعریف و تمجید دیگران برایم غیرقابل تحمل و نا آشنا است.

در آخر هم به نکته طنز آمیز اما امیدبرانگیز کتاب اشاره می‌کنم که تعریف آدم هایی است که برای غریبه های اطرافشان دوست هایی بسیار خوبند و برای خودشان نابلد.

تعریف زیادی شنیده بودم، کتاب کوتاه و خوبی بود.
        

          عالی و کوتاه
خوراک جمع‌خوانی و هم‌فکری و پرسش و پاسخ در جمع‌های صمیمی

هرچند نقدهایی به رویکرد افراطی این کتاب در روانشناسی وارد هست ولی باز هم از خواندنش چیزی کم نمی‌کنه
        

          کتابی کم حجم که در مورد شناخت افکارمون صحبت می‌کنه، به نظرم ارزش خواندن رو داره.
        

          مطالعه‌ی کتاب (یا شاید کتابک:)) رو در یک شب پاییزی از مهرماه ۱۴۰۲ تمام کردم. شروعش هم برمی‌گرده به وقتی مشهد بودیم، چند روزی که تعطیل بود و خب من هم کاری نداشتم و غمگین و آشفته بودم از اینکه اونچه که می‌خواستم اتفاق نیفتاد! بخش کمی از کتاب، باقی‌مونده بود که امروز خوندم. 
کتاب قابل قبولی بود. مختصر بود و قطعا انتظار تفصیل نمی‌شه داشت ازش. در حد خودش سوالات خوبی رو مطرح کرد. اما مثل خیلی از کتاب‌ها، عمیق نبود. شاید اصلا خودشناسی لابه‌لای کتاب‌های روان‌شناسی نیست و باید توی فلسفه دنبال خودمون بگردیم. شاید بهتر باشه بگم "با" فلسفه‌ورزیدن دنبال خودمون بگردیم. اما خب هر مسیری یه نقطه‌ی آغازی داره. و به عنوان نقطه‌ی عزیمت شاید کتاب بدی نباشه. 
کتاب، شناخت خود رو یه جورایی مساوی با شناخت احساسات خودمون دونسته و خب شاید به همین دلیل نتونسته اونقدر که باید و شاید پیش بره. 
این کتاب، دومین کتاب مرتبط با سلامت روان هست که امسال خوندم! باعث شد به سال‌های جدی عمرم و تغییراتم، فکر کنم. یاد حرف سیلویا پلات افتادم. "ناگهان متعجب شدم! زنی که سال پیش بودم، کجاست؟ یا آن که دوسال پیش بودم؟ و در فکر آن زن من اکنون، چگونه آدمی هستم؟" رفتم نوشته‌های دوسال پیش و سال پیشم در مهر رو پیدا کردم و خوندم. نوشتن مداوم روزانه، چه کار خوبی بود که شروعش کردم. باعث شد تو این چند سال، صادق‌تر باشم با خودم. کم کم خودم رو بهتر بفهمم. 
زن سال پیش و دو سال پیش قطعا با زنِ امسال متفاوت بود. 
زنِ امسال توجهش به جزئیات بیش‌تر شده. هم‌چنان علیه سانتی‌مانتالیسم مبتذلِ "در لحظه زندگی کن" هست اما فهمیده جدا از اون تصور مبتذل، یک وجه منطقی هم وجود داره. جزئیات زندگی‌ش، اطرافش، اطرافیانش، فرمِ زندگی‌ش رو می‌سازن؛ پس خیلی مهمن. به جای گذشتن از این جزئیات و بی‌اهمیت‌دونستن‌شون، مکث می‌کنه، با دقت تماشا می‌کنه و لذت می‌بره. هنوز هم گاهی غمگین و خشمگینه، اما کم‌کم داره می‌فهمه با غم‌ها و خشم‌ها چه کنه. هنوز مسئله‌هاش زیادن و هر روز هم بهشون اضافه می‌شه! مستاصل می‌شه و فرار می‌کنه. هنوز جسور نیست. حتی خیلی راه داره برای جسور بودن. اما در حال تلاشه برای ساختن ورژن بهترش. و خب جز این چاره‌‌ی دیگه‌ای هم نداره. 
"چه فکر می‌کنی؟ 
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای‌ست
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت.
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروبِ تنگ
که راه بسته می‌نمایدت. (چه‌قدر این تصویرسازی رو دوست دارم.)
زمان بی‌کرانه را 
تو با شمار گام عمر ما مسنج. 
به پای او دمی‌ست این درنگِ درد و رنج.
به سان رود 
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند،
رونده باش. 
امید هیچ معجزی زِ مرده نیست
زنده باش... 
سه‌شنبه ۲۵ مهرماه ۱۴۰۲. 
        

          خوندن این کتاب برای من حدود ۶ ماه طول کشید. سر هر کدوم از تمرین‌ها مدت‌ها زمان می‌گذاشتم و هر چند وقت یک بار دوباره برمی‌گشتم و دوباره به سوال‌ها جواب می‌دادم و جواب‌هام رو مقایسه می‌کردم. تلاش برای خودشناسی، آدم رو تغییر میده.

کتاب خیلی ساده و روانه. شاید تو یک روز هم بشه خوندش. ولی هر چی بیشتر برای انجام تمرین‌های ساده‌ش وقت بذاریم و تو خودمون عمیق بشیم و شخصیتمون رو شخم بزنیم، بیشتر از کتاب استفاده می‌کنیم.
من ۶ ماهه خوندمش و فعلا به دلایلی تصمیم گرفتم که ببندمش. ولی می‌تونست بیشتر هم طول بکشه. کلا (به نظر من) خودشناسی یه مسیره نه یه نقطه و چیزی که برای یه بار بخوایم بهش برسیم‌. یه طرز نگاه و روش فکر کردنه. این که آدم نگاهش اول به خودش باشه (نه برای بیشتر خواستن و مقدم دونستن خودش به بقیه، برای این که اولین مسئول زندگیشو خودش ببینه) نحوه زندگی آدم رو تغییر میده و با هر اتفاق شناختش هم به خودش بیشتر میشه.
        

          حرف هایی بسیار مهم در فشرده ترین شکل ممکن.