روایت هایی شیرین و دوست داشتنی. داستان های کوتاهی با تم مذهبی. قلم آقای امیرخانی هم که جای بحث نداره، بسیار شیوا روایت می‌کنند داستان های خوش ایده شون رو. من از این کتاب لذت بردم. اما نه اونقدری که بخوام به همه پیشنهاد خوندنش رو بدم. چون داستان ها فضای ایدئولوژی دارند شاید برای همه خوشایند نباشند...
          

            مضمون اصلی که در بیشتر داستان های این کتاب دیده می شود:
یک . برگشت نسلی که جونش رو کف دست گذاشته و جنگیده  و دیدن جامعه ای که شبیه قبلش نیست . و حالا احساس غربت می کنه . (مثل کتاب ارمیا)
دو . کسانی که در جنگ کشته شده اند و نام شهید دارند ولی شهید نیستند.
          

            بسیار داستان هایی زیبایی داشت. پایان تمام داستان ها فوق العاده بود. داستان آخر واقعا تاثیرگذار بود
بعضی از داستان ها در نهایت بی نتیجه باقی می ماند و ذهن مخاطب را درگیر می کرد و حس جالبی به همراه داشت که اگر من جای نویسنده بودم چگونه داستان را تمام می کردم. 

https://taaghche.com/book/115879/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C
          

            زمزم:⭐️⭐️⭐️⭐️
انگشتر:⭐️⭐️
رتبه قبولی:⭐️⭐️⭐️
یک پژوهش خشن:⭐️
کوچولو:⭐️⭐️⭐️
ناصر ارمنی:⭐️⭐️
کمال:⭐️
سه نفر:⭐️⭐️
خیابان:⭐️⭐️
سال نو:⭐️⭐️⭐️
گوش شنوا:⭐️⭐️
          

            امیر خانی سیلی از خلاقیته
تنها مشکلش اینه که این خلاقیت سیال نیاز به فضای زیاد داره
داستان کوتاه براش کمه
          

            ناصر ارمنی ؛ کتابی شامل ۱۱ داستان کوتاه که به زیبایی هرچه تمام تر نوشته شده است.
فقط از این افسوس میخورم که چرا زودتر کتاب های امیرخانی را شروع نکردم.
اگه از این نویسنده کتابی سراغ دارید خوشحال می شم پیشنهاد کنید!
          

            ببینید چون رمان یه فرم مدرنه نمیشه همینجوری یلخی توش محتوای مذهبی ریخت. لااقل تو این کتاب امیرخانی هرجا خواسته محتوای مذهبی رو وارد داستان کنه شکست خورده، هرچند که مثل داستان «کوچولو» زبان روایتش بی‌نظیر باشه ولی وقتی تو پایان بندی داستان میخواد محتوای مذهبی وارد داستان کنه گند میخوره تو کل داستان.
از این طرف هر کدوم از داستاناش که محتوای مذهبی نداشتند عالی بود.
من از ناصر ارمنی و کمال و چنتای دیگه خوشم اومد، بقیش رو خود دانید.
          

            حکایت‌های خیلی جالبی دارد. مخصوصا حکایت ِخود ناصر ِارمنی. به نظرم بعد از من‌ِاو و بیوتن، خیلی اثر خوبی بود.
کلی خندیدم :)
توصیه می‌کنم جهت انبساط خاطر :)
          

            نصرانی یعنی همان ارمنی؟
رضا امیرخانی را با رمان «من او»، دو داستان بلند دیگرش و البته سفرنامه «داستان سیستان» می‌شناسیم، ولی او داستان‌های کوتاهی هم دارد که خیلی‌هاشان به خوبی کارهای دیگرش هستند.
مجموعه داستان «ناصر ارمنی» شامل یازده داستان کوتاه است.

 هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 18، 24 اردیبهشت 1384.
          

            مجموعه داستان کوتاه که خواندنش را به دو گروه زیر توصیه می‌کنم؛
افرادی که نسبت به دهه‌ی شصت و هفتاد شمسی نوستالژی دارند‌.
علاقه‌مندان به داستان‌های فانتزی.
خودم بیش از یکی دو بار خوانده‌ام. احتمالاً باز هم بخوانم.
          

            ناصر ارمنی مجموعه‌ی داستان کوتاه‌ست و مثل تمام آثار امیرخانی ردپای او را به طور واضح نشان می‌دهد! نام کتاب برگرفته از یکی از داستان‌های کوتاه آن است و نخ تسبیح تمام قصه‌ها به حواشی جنگ برمی‌گردد! حواشی‌ای که دست‌کم در سال‌ نوشتن کتاب بکر و کاملا غیر کلیشه بود! 
ناصر ارمنی جز شاهکارهای امیرخانی نیست اما برای کسانی که نثر امیرخانی را دوست دارند و به این جنس موضوعات هم علاقه‌مندند، جالب است.
          

            کتاب شامل یازده داستان کوتاه است..
هرکدام از داستان ها به نوعی جذاب بودند ..
از بین داستان های کوتاه ، زمزم و ناصر ارمنی و خیلی دوست داشتم :)))

ولی همچنان سختمه با داستان کوتاه ارتباط بگیرم و دیگر آثار آقای امیرخانی و به این کتاب ترجیح میدم 👌