یادداشت‌های زهراءالسادات عمرانی (24)

          یه داستان خون‌آشامی خوب از چی تشکیل شده؟
یه خون‌آشام جالب، یه آدم جالب، و یه پیرنگ جالب.
این داستان فقط یکیش رو داشت. و دیگه مطمئن شدم از جورج آر آر مارتین چیز دیگه‌ای نخواهم خوند. 
        

          با احترام به مترجم گرانقدر و ناشر محترم، از این کتاب هیچ استفاده‌ای نمی‌تونم کنم. معرفی کتاب غلط اندازه. وقتی بازش می‌کنین، با خرواری از متن روبه‌رو میشین. گاهی یه تصویر کمرنگ بین متن‌هاست. اما آموزش؟ نکته؟ چیزی پیدا نمی‌کنین. خیلی‌ها کمیک و مانگا میخونن و در به در دنبال آموزشن. 
چرا یه جلد کتاب درست براش نداریم... 
اگر کتاب خوبی واسه آموزش کمیک میشناسین بهم معرفی کنین.
        

          I was really excited about this book. I was looking forward to reading it. Having answers. Feeling surprised by unexpected twists. BUT it was nothing like the previous ones. I skipped through the final chapters... Basically 3/4 of the books was one character persuading the other one to do something or not to do something. It was not good. Also, Julius's ability to pull off any impossible repeated so many times it lost Its magic. Julius the diplomat... Unbeatable Julius. I did not like it. The best part of the story was the emperor. I'm not that excited about the final book but I'm gonna read it...
Did anyone notice that about a month ago in book details in amazon, the book was going to be 700 pages? Was that a mistake or did they cut 200 pages from it?
        

          Boring. Long. The narration kept me from empathizing. I shouldn't have read it.
        

          It was such an unusual tale... I can't sort out my feelings. I would give it a 3.8 because of the confusing beginning and underwhelming ending. But everything else was great... strange and beautiful. I would recommend it to everyone, everywhere. Dare not put it in children's or fantasy shelf...
        

          Ah... God... I wanted to love this one. I really wanted to love it. But all along the story I was thinking... could the writer be even lazier than this? No character development, unbelievable world setting, lazy ways for educating the heroine, oh and the worst thing... Valek. The romance reminded me of shoujo manga. I gave it 3 stars. It's worth 2 because of the potential and good story idea. I added 1 star for making me laugh till the end. I'm wondering if the Fantasy Genre is dead or something... I'm definitely going to re-read the book for the fun and as an example for wring. I need to write something that would not end up the same way.
Oh and I hated Irys. She wasn't a character. She was more like a support player with no background. She was needed to fill the empty places the writer hadn't in their own proper ways.
        

          این کتاب یه شاهکار به تمام معنا در ترجمه‌ست. ای کاش میتونستم از خانم نونهالی ترجمه یاد بگیرم. داستان هم برای منی که مادربزرگم طبقه همکف‌مون زندگی میکنه به شدت جذابه و میتونم با شخصیت اصلی همزادپنداری کنم. خوندنش رو توصیه میکنم!
        

          فصلی که از نگاه xaden بود خیلی بد بود. بقیه‌ش خوب بود. فانتزیش کم بود. به شکل عجیبی خیلی ساده و بدون اضافات نوشته شده بود. نه خیلی جمله‌ی نقل قول کردنی داشت (یکی دوتا داشت که الان یادم نمیاد خخخ) نه خیلی توصیف ادبی قشنگ داشت. یه داستان رومنس یانگ ادالت؟ سرراست، با تم فانتزی. در کل، متفاوت بود.
        

          فاج یه برادر کوچیکتر معصوم و دوست داشتنی و زبون نفهمه. ماجرا از دید برادر بزرگترشه. پیتر، هیچ‌کاره‌ی کلاس چهارمی.
خیلی وقته کتاب کودک (رمان کودک) نمیخونم چون حس میکنم هیچ چیز تازه‌ای ندارن و فقط به درد گروه سنی خودشون میخورن. ولی این یکی استثنا بود. بی اغراق باهاش کلی حرص خوردم و خندیدم. وقتی اومد بخونیدش. ضرر نخواهید کرد.
        

          جلد اول یه مجموعه‌ی فانتزی. مناسب سن کودکه و تا حدی به فجایع محیط زیستی پرداخته. کار آموزشی خوب و مناسبیه. فکر نمی‌کنم برای بالای یازده دوازده سال خیلی مناسب باشه. مگه اینکه یازده دوازده ساله‌ی مبتدی باشه.
        

          4.5
I love El Regalo. I love stories about family and siblings. All we have now is anything but that. Garbage unreal teenage love and supernatural romance... I'm an older sister with a little brother who drives me nuts, so I could relate to the story on a spiritual level. What was between Angie and Marvyn was... real. And lovely. The beginning reminded me of "Song of the Sea". It was good.
        

          بسیار لذیذ و دلچسب بود :)
        

          They would come,
Search my poems
for their hats and ties.

But there came one
who rummaged all my poems
for a single hair of mine.
        

          این یکی از اون کتاب هاییه که انقدر خوبه که دلم نمیخواد به کسی معرفیش کنم! بعد از اینکه آخرین سه گانه ی راشل ایرن رو خوندم و بعد از مدت ها دیوانه ی یه مجموعه ی فانتزی شدم، چشمم به این کتاب افتاد. همینطور که مشاهده میکنید عنوانش اینه که چجوری بجای روزی دو هزار کلمه، ده هزار کلمه بنویسیم. به قول یکی از کسایی که ریویو نوشته بود آدم رو یاد "در پنجاه روز لاغر شوید!" و اینجور بساط ها میندازه. ولی نه. این کتاب چرت و پرت انگیزشی و کلک پول نیست. چیز بارزشیه.
اولین و مهم ترین چیزی که توش میبینید اینه که راشل میگه نوشتن فرمول نداره و هرکس یه جور مینویسه. یه روش که برای من خوبه ممکنه برای یکی مثل زهر باشه و برعکس. و بعد چیزایی رو توضیح میده که توی تمام این سال ها یجورایی حسشون میکردم و باهاشون کلنجار میرفتم ولی نمیتونستم توضیحشون بدم. اینکه چرا یه صحنه خوبه یه جای دیگه نه، چرا بعضی تکه های داستان به هم وصل نمیشن، چرا بعضی وقت ها سریع تر مینویسم و بعضی وقت ها با زور کتک هم نمیتونم داستانم رو ادامه بدم، خیلی از مشکلات جدی نوشتن رو توضیح داده. (البته این کتاب برای کسایی خوبه که آماتور نیستن و به جایی رسیدن که یه رمان بنویسن و چاپش کنن.) بعد راشل روش هایی که خودش به کار برده رو مثال زده و باز هم بارها تاکید کرده که این ها شاید به درد بعضی ها بخوره و به درد بعضی ها نخوره. زمانی که میخوندمش سعی کردم تمام جاهای مهم رو علامت بزنم اما فکر میکنم باید هرجا گیر کردم برگردم سراغش و دوباره مرورش کنم. پیش بینی میکنم لااقل دو بار دیگه بخونمش.
شاید به دردتون بخوره، شایدم نه. اما بین تمام پیشنهادها و روش ها حتماً یکی دوتا چیز بدردبخور هست که توی نوشتن یه کمک جانانه بهتون بکنه. گفتم که، انقدر خوبه که دلم نمیخواد بهتون معرفیش کنم!
        

          فصل آخر رو با جیغ و فحش و بد و بیراه به دکتر هوپپه خوندم.
یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که این چند سال خوندم.
وای خدا... وای خدا...
از اون کتاب‌هاست که باید ده بیست بار بخونمشون.
لعنت بر شیطون!
        

          با داستان‌های آقای قدیمی آشنا هستم. هنوز مزه‌ی کابوس شب برفی و پرورش پروانه برای احمق‌ها زیر دندونم مونده.
کتاب تهران تارین رو با اشتیاق زیادی شروع کردم.
تهران تارین از دو داستان کوتاه و یک داستان بلند تشکیل شده که در ژانر وحشت نوشته شدن. داستان اول در مورد شخصیت‌هاییه که پشت پرده‌ی تهران، در تاریکی مشغول به کارن و تصویرسازی عجیب و غریب خیلی خوبی داره. برای من حس این رو داشت که یک آدم دیوانه دوربینش رو برداشته و بی‌مهابا زیر این تاریکی خزیده تا بهمون بگه چه خبره.
داستان دوم در مورد مرگه گرچه مرگ در هر سه داستان حضور داره، توی داستان دوم محور ماجراست. نمیدونم چطور خلاصه‌ش رو بگم... داستان مورد علاقه‌م توی این مجموعه بود و بیشتر از هر چیزی از این لذت بردم که ایرانی بود. نوشتن شخصیت‌هایی که درگیر جادو باشن و واقعا ایرانی باشن به نظرم ساده نیست.
داستان سوم در مورد یک زن غیرعادی، یک مرد نسبتاً غیرعادی و کتابفروشی راماست. راستش رو بگم... داستان سوم رو به سختی تموم کردم و دوستش نداشتم. شخصیت‌ها بیش از حد دورن و هرکاری کردم نتونستم با هیچکدومشون همراه بشم. برای هیچکدوم نگران، ناراحت یا خوشحال نشدم و نتونستم احساساتشون و انگیزه‌هاشون رو درک کنم. چرخش بین صحنه‌ها و شخصیت‌ها سردرگم کننده بود و تا یک سوم آخر داستان به سختی پیش می‌رفتم. البته این رو باید بگم که در تمام طول داستان حس میکردم نویسنده تک تک صحنه‌ها، شخصیت‌ها، دیالوگ‌ها و حتی هوایی که تنفس میکنن رو از نزدیک دیده و چشیده و لمس کرده. اما بازهم من موفق نشدم با روایت و نثر اثر ارتباط برقرار کنم.
مشتاق خوندن آثار بعدی شما هستم.
        

          از صفحه‌ی 60 تازه داستان شروع شد. قبلش به شدت کسل کننده بود. از وسط تا آخر کتاب ترسناک، دردناک و منزجر کننده بود. به نویسنده بابت کار اولش تبریک میگم. امیدوارم کارهای بعدی لطیف‌تر باشن.