یادداشت‌های طیبه اژه ای (237)

          بعد از خوندن چهار جلد از کلیدر به این نتیجه رسیدم که این کتاب رو باید مزه مزه کرد، آروم و سلانه سلانه خوندش.. بیشتر متن داستان شرح یک سری اتفاق بیرونی نیستن، شرح احوالات و درونیات تک تک شخصیتهای دخیل در اون اتفاقن. نقطه‌ی اوجش شاید همون بخش دهم، بند دوم باشه؛ روایت کشته شدن شتر. از اعلام تصمیم کشتن شتر تا اتفاق افتادنش، یک شام تا سحر، هفتاد صفحه‌ای که بسیار هنرمندانه نوشته شده، معنای این شتر برای آدمهای مختلف، تمام احساسات و خاطره‌هایی که براشون بالا میاره و در نهایت شقیقه‌هایی که از غصه سفید میشن..
        

          توی دستورالعمل نگهداری از ابر نوشته که چطور بهش آب بدید، مراقبش باشید و بزرگش کنید.. اما هیچ‌جای دستورالعمل ننوشته که یه روزی باید رهاش کنید.. انگار داستان کتاب برای همه‌ی آدم‌هایی نوشته شده که باید یاد بگیرن بچه‌هاشون، رابطه‌هاشون، وابستگی‌هاشون رو (ابرهاشون رو) از یه جایی به بعد رها کنن
        

          به طور ویژه مناسب بچه‌هایی که نقاشی دوست دارند.
داستان زندگی یک نقاش واقعی و سبک نقاشیش.
        

          کتاب بسیار عالی برای گفتگو درباره‌ی دوستی، قلدری، به اشتراک گذاشتن و پذیرش تفاوتها

«دلت می‌خواهد با ما بازی کنی؟ البته باید خیلی مراقب همدیگر باشیم؛ چون مولی خوب نمی‌بیند، فردی نمی‌تواند خوب بشنود، هنری از همه‌چیز می‌ترسد و من هم نمی‌توانم خوب راه بروم. باز هم دلت می‌خواهد با ما بازی کنی؟»
        

          مناسب برای ورود بچه‌ی جدید. مختصر مفید و واقع‌بینانه
        

          یه کتاب پر از عشق، برای توضیح تمام دوگانگی‌های رابطه‌ی والد و فرزندی (یه امتیاز کم کردم چون تصویرگری این مجموعه رو خیلی دوست ندارم)
        

          خاطرات یک آدمکش مبتلا به آلزایمر چطور خاطراتی میشه؟
قلم و طنز نویسنده رو خیلی دوست داشتم، ترجمه هم بسیار روانه. با وجود اینکه متن نسبتا کوتاهی داره اما در همین ۱۳۰ صفحه مدام شما رو غافلگیر میکنه. پایان‌بندی داستان میتونست خیلی قوی‌تر باشه و طرح جلد هم بخشی از داستان رو لو میده ولی با وجود اینها خوندنش دلچسبه
        

          مجموعه‌ی بسیار زیباییه با تصویرگریهایی پر از جزئیات.
انتشارات پرتقال همین مجموعه رو با عنوان "رنگ زیبای خیال" منتشر کرده اما عناوین اصلی مجموعه همین عناوینیه که میچکا استفاده کرده.
        

          دومین کتاب از این مجموعه‌اس که با پسرم خوندیم. همون طنز جلد "ایگی سزار" رو داره، شخصیتهای جلدهای دیگه هم توی هر کتاب هستن و همه اعضا کلاس دوم دبستان یک مدرسه‌اند.
این جلد بطور ویژه مناسب بچه‌هایی که خیلی سوال دارن و خیلی سوال میپرسن.
        

          میشه یه کتاب تعاملی به حساب آوردش.
داستان آفتابپرستیه که رنگش عوض نمیشه و انقدر میگرده تا یه جایی پیدا کنه که همه‌چیز هم‌رنگ خودش باشه. شاید سلیقه‌ای باشه ولی ترجیح میدادم رویکرد حل مسئله‌اش بجای حذف مشکل، مواجه شدن با مشکل و یاد گرفتن تعامل با کسایی باشه که باهاش متفاوتن.

        

          تفاوت زبانی/تفاوت نسلی
داستان درباره‌ی ارتباط یک پدربزرگ و نوه است که زبان مشترکی ندارند. نکته‌ی جالب کتاب پیوستگی کامل متن و تصویره، صفحات اول کتاب یا متنی نداره یا فقط یکی دو تک جمله داره. این کاملا با فضای بین پدربزرگ و نوه که نمیتونن باهم ارتباط برقرار کنن هماهنگه. همین که شروع به نقاشی می‌کنن متن شروع میشه. دو سبک متفاوت و ابزار نقاشی متفاوت پدربزرگ و نوه که در انتهای داستان با هم تلفیق میشن هم بسیار جذاب و چشم‌نواز از کار درومده.
        

          یک کتاب خوب برای کار کردن استدلال شرطی با بچه‌ها
        

          به عنوان کتاب کودک بخوام امتیاز بدم ۱ ستاره، به عنوان کتاب نوجوان و بزرگسال ۳ ستاره. موضوع کتاب مرگ است، با زبان طنز اما مناسب بزرگسال. 
عنوان اصلی: 
All my friends are dead
        

          برام پر از حس مرگ و پوچی بود..
        

          کتاب اطلاعات جالبی ارائه میده ولی سطح توضیحاتش یکدست نیست، یک صفحه‌ انقدر توضیحات ثقیله که برای مخاطب نوجوان مناسبه، یک صفحه انقدر ساده و کودکانه توضیح داده که مناسب بچه‌های پیش‌دبستانیه. این یکدست نبودن البته ممکنه از ضعف ترجمه باشه. کلمه‌ی پرتکرار کتاب هم "اکوسیستم"ه که بهتر بود معادل فارسیش استفاده بشه.
        

          یه نقد تند و تیز درباره این کتاب توی اینستاگرام نوشتم که چون الان توان بحث و گفتگو ندارم دیگه اینجا نمیذارمش :)) ولی خلاصه‌اش اینکه این کتاب رشته‌ی هرچی "No means No" و حریم بدن و احترام به کلام هست رو پنبه میکنه
        

          عاشق تصویرگریش شدم. یادداشتهای خوبی روی کتاب نوشته شده برای همین مفصل نمینویسم. فقط گروه سنی کتاب بالای ۷ نوشته شده ولی بنظرم بسته به سطح خوندن برای بچه‌های ۵ و ۶ سال هم مناسبه
        

          اولین کتابیه که از این مجموعه میخونم، غیر از تصویرگری قشنگش نکته‌ی خاص دیگه‌ای نداشت، نه شخصیت‌پردازی و نه خط داستانی خاص ولی نکته‌ی منفی‌ای هم توش نبود. مصداق بارز so so
        

          عنوان روی جلد کتاب رو میخونید معدزت می‌خواهم یا معذرت می‌خواهم؟ همینجا یه ستاره کم شد 🤪
        

          این کتاب در حال حاضر یکی از پرفروش‌ترین کتابهای نوجوانه. اینکه از سال ۹۵ که ترجمه شده تا الان همچنان پرفروش مونده برام جای سوال بود. قطعا تبلیغات گسترده‌ی نشر روی این کتاب هم موثر بوده ولی "بیش از اینها باید باشد".
موضوع اصلی کتاب مرز واقعیت و خیال است و البته موضوع حقیقت و صداقت هم در جای جای کتاب مطرح میشه. خانواده‌ی جکسون (شخصیت اصلی کتاب) دچار مشکلات مالی زیادی هستند. والدین جکسون سعی می‌کنند با خوش‌بینی، طنز، شوخی و تخیل از بچه‌هاشون در برابر این مشکلات محافظت کنند (یه جورایی من رو یاد شخصیت تد لاسو مینداختن). اما بعضی وقتها اینجور محافظت کردن بیشتر به آدمها صدمه میزنه، راه ابراز احساسات و افکار رو براشون میبنده و نمیذاره با مشکلاتشون مواجه بشن و این دقیقا اتفاقیه که برای جکسون افتاده. در نهایت جکسون موفق میشه پدر و مادرش رو متقاعد کنه که باهاش صادق باشن چون "به اندازه‌ی کافی بزرگ شده‌ام که مسائل را درک کنم".
اما در همین حین که ما حرکت پدر و مادر جکسون رو از عدم صداقت به صداقت و حقیقت میبنیم، جکسون که طرفدار پر و پا قرص "واقعیت" و فکت‌های قابل اثبات علمیه هم در طول داستان حرکتی رو به سمت ارزشمندی خیال برمیداره؛ از مبارزه برای حذف و انکار دوست خیالیش دست برمیداره و به این نتیجه میرسه که با وجود اینکه همیشه یه دلیل منطقی برای هر مسئله‌ای وجود داره اما میشه از جادو و خیال هم لذت برد.
کتاب در فهرست شورای کتاب کودک امتیاز چهار ستاره رو گرفته