یادداشت‌های طیبه اژه ای (248)

          وقتی داستان درباره دیوار برلین نوشته شده پس دوگانه‌ی شرق و غرب، دوگانه‌ی اصلی و محوری کتاب میشه. انتظارم این بود که این دوگانه انقدر اغراق‌شده و «شرق مطلقا بده و غرب مطلقا خوبه و آزادی اونجاس» نباشه. در چند بخش پایانی کتاب خیلی کم این فضای اغراق‌شده تلطیف شده بود ولی بازم ادامه داشت و اینه که بیشتر ازین نمیتونم به کتاب امتیاز بدم.
بعضی جاها حس می‌کردم یه جمله‌هایی از روی ضعف ترجمه خوب از آب درنیومدن ولی خب چون متن اصلی رو نخوندم نظر قطعی نمیدم.
اینم به عنوان نقطه قوت کتاب اضافه کنم که چند فصل آخر با وجود اینکه نتیجه داستان مشخص بود اما هیجان و ضرباهنگ خوبی داشت.
        

          قالب کتاب و روند داستان رو دوست داشتم و خوندنش لذت‌بخش بود. طنزی که توی بعضی صحبت‌هاشون بود هم واقعا بامزه بود. ولی بنظرم تعداد اتفاقات و موجودات در معرض انقراضی که میخواست در یک کتاب ۱۶۰ صفحه‌ای به بچه‌ها معرفی کنه زیاد بود. اگر یه راهنمای کلی هم انتهای کتاب اضافه میشد که مجموعه همه این حیوانات و زیستگاهشون میومد روی نقشه خیلی میتونست مفید باشه و مخاطب رو از گیجی دربیاره.
        

          انتظارش رو نداشتم کتاب رو انقدر دوست داشته باشم.
اونقدر لحن و زبان سارا، شخصیت اصلی، گرم و باورپذیر بود که غرق کتاب شدم. برخلاف خیلی از رمان‌های نوجوان، حس نمی‌کردم نویسنده سعی کرده لحن یه بچه‌ی دوازده‌ ساله رو به زور تقلید کنه، انگار واقعا داستان از زبان یه نوجوان نوشته شده بود. (یک ‌ستاره کم کردم بابت جواب نامه‌ها از زبان پیروز، خیلی از بالا به پایین، موعظه‌گر و غیرهمدلانه بود، حرصم رو درمیاورد 😄)
        

          میدونم که بچه‌ها خیلی دوستش دارن ولی.. من نتونستم بیشتر از این بهش امتیاز بدم. یه بخشیش برمیگرده به ایده‌های تکراری که از کمیک‌های معروف گرفته، یه بخشی به غلبه فضای مردانه که در جلد اول و دوم کمتره ولی در ادامه‌ی مجموعه جاریه و آخریش هم چند تا غلط املایی، که البته امیدوارم این در نسخه چاپی اصلاح شده باشه (من از روی طاقچه خوندم)
        

          دوستی برونو و گل قاصدک از یک روز بهاری شروع شد. این دوستی روزها ادامه داشت تا اینکه.. یک روز صبح برونو دید گل قاصدک یه شکل دیگر شده...
کتاب داستان خیلی قشنگی داره ولی من رو زیادی غمگین میکنه.. فکر میکنم به اینکه اون دشت پر از قاصدک در پایان داستان باز هم نمی‌تونه جای قاصدکی رو بگیره که اول داستان با برونو دوست شده.

پینوشت: در پادکست قصه‌بازی میتونید این داستان رو با صدای گرم و دلنشین مهدی اعتمادسعید بشنوید.
        

          این داستان برای چه کسانی مناسبه؟ به نقل از خود زرافه: برای کسایی که تنهان یا حوصله‌شون سررفته (و البته بقیه)
یه زرافه که حوصله‌اش سررفته تصمیم میگیره شروع کنه نامه نوشتن و نامه رو بسپاره به پلیکانی که اونم حوصله‌اش سر رفته که نامه رو برسونه به دست اولین حیوانی که اون طرف افق پیدا می‌کنه.
پلیکان نامه رو می‌رسونه به فک پستچی و فک هم نامه رو می‌رسونه به دست پنگوئن. و این شروع نامه‌نگاری‌های زرافه و پنگوئن و دوستی زرافه و پلیکان و فک و پنگوئنه.
داستان طنز خوبی داره. سوالات و مفاهیم مهمی توی نامه‌ها مطرح میشن که خوراک گفتگو با بچه‌هاست. و البته شما رو قلقلک میده که شروع کنید به نامه‌نگاری.. برای هر کسی..
کتاب به نظر من مناسب بچه‌های شش سال به بالاست.
جلد دومی هم داره که با عنوان «برسد به دست استاد نهنگ عزیز» ترجمه شده
        

          بعد از خوندن دو جلد از کارآگاه سیتو در ایران بالاخره اومدیم سراغ مجموعه اصلی (باز هم بدون ترتیب خاصی!)
در مجموعه اصلی هم روند حل معماها ساده‌ان و مناسب بچه‌های ۷-۹سال. هرچند که خط روایت داستان از مجموعه ایرانی بنظرم قوی‌تره. ولی چرا امتیاز کمتری دادم؟ متاسفانه (و حداقل در این جلد که مربوط به مصره) اون نگاه بالا به پایین مرد سفیدپوست غربی به یک فرهنگ دیگه رو قشنگ میبینید. چیزی که برای من توی مجموعه‌های دیگه‌ای مثل فلیکس و تن‌تن هم اذیت‌کننده است.
        

          توضیح مقدماتیم همونه که برای جلد ششم نوشتم. اینم اضافه کنم که هر جلد در یک شهر ایران میگذره و نویسنده تلاش کرده در خلال داستان بچه‌ها رو با خوراکی‌ها و عادت‌های خاص اون شهر آشنا کنه. بد از کار در نیومده.
        

          بچه‌ام رسیده به سن کارآگاه سیتو خوندن و البته از مجموعه اصلی هم شروع نکرد. از نسخه ایرانیش شروع کرد و اونم از جلد ششم! اعتقادی به ترتیب نداره :))
وقتی این جلد رو خوندیم چون مجموعه اصلی رو نخونده بودم معیاری نداشتم برای مقایسه ولی بنظرم داستان در مجموع بد از کار در نیومده. یه کم روند داستان زیادی ساده اس و فن کارآگاهی خاصی استفاده نمیشه و همینش احتمالا باعث میشه برای سن پایینتر مناسب باشه (به نظر من مناسب ۷ تا ۹ ساله)
        

          کتاب را نزدیکی‌های صبح تمام کردم.. در تمام شب‌های نخوابیدن با صدای پدافند و موشک و روزهای کشدار بدون اینترنت همراهم بود.. جنگ ظاهرا تمام شده اما بی‌خوابی‌های من، سمج سر جای خودشان مانده‌اند. بروم سراغ جلد دوم که برای این روزها و این شب‌ها این نگاه را لازم دارم.. این نگاه موشکافانه‌ی به یک رابطه‌ی دوستی، به آدم‌ها در بالا و پایین‌های زندگی، به تصمیم‌هایی که یکدفعه ورق را برمی‌گردانند..
        

          بعد از خوندن چهار جلد از کلیدر به این نتیجه رسیدم که این کتاب رو باید مزه مزه کرد، آروم و سلانه سلانه خوندش.. بیشتر متن داستان شرح یک سری اتفاق بیرونی نیستن، شرح احوالات و درونیات تک تک شخصیتهای دخیل در اون اتفاقن. نقطه‌ی اوجش شاید همون بخش دهم، بند دوم باشه؛ روایت کشته شدن شتر. از اعلام تصمیم کشتن شتر تا اتفاق افتادنش، یک شام تا سحر، هفتاد صفحه‌ای که بسیار هنرمندانه نوشته شده، معنای این شتر برای آدمهای مختلف، تمام احساسات و خاطره‌هایی که براشون بالا میاره و در نهایت شقیقه‌هایی که از غصه سفید میشن..
        

          توی دستورالعمل نگهداری از ابر نوشته که چطور بهش آب بدید، مراقبش باشید و بزرگش کنید.. اما هیچ‌جای دستورالعمل ننوشته که یه روزی باید رهاش کنید.. انگار داستان کتاب برای همه‌ی آدم‌هایی نوشته شده که باید یاد بگیرن بچه‌هاشون، رابطه‌هاشون، وابستگی‌هاشون رو (ابرهاشون رو) از یه جایی به بعد رها کنن
        

          به طور ویژه مناسب بچه‌هایی که نقاشی دوست دارند.
داستان زندگی یک نقاش واقعی و سبک نقاشیش.
        

          کتاب بسیار عالی برای گفتگو درباره‌ی دوستی، قلدری، به اشتراک گذاشتن و پذیرش تفاوتها

«دلت می‌خواهد با ما بازی کنی؟ البته باید خیلی مراقب همدیگر باشیم؛ چون مولی خوب نمی‌بیند، فردی نمی‌تواند خوب بشنود، هنری از همه‌چیز می‌ترسد و من هم نمی‌توانم خوب راه بروم. باز هم دلت می‌خواهد با ما بازی کنی؟»
        

          مناسب برای ورود بچه‌ی جدید. مختصر مفید و واقع‌بینانه
        

          یه کتاب پر از عشق، برای توضیح تمام دوگانگی‌های رابطه‌ی والد و فرزندی (یه امتیاز کم کردم چون تصویرگری این مجموعه رو خیلی دوست ندارم)
        

          خاطرات یک آدمکش مبتلا به آلزایمر چطور خاطراتی میشه؟
قلم و طنز نویسنده رو خیلی دوست داشتم، ترجمه هم بسیار روانه. با وجود اینکه متن نسبتا کوتاهی داره اما در همین ۱۳۰ صفحه مدام شما رو غافلگیر میکنه. پایان‌بندی داستان میتونست خیلی قوی‌تر باشه و طرح جلد هم بخشی از داستان رو لو میده ولی با وجود اینها خوندنش دلچسبه
        

          مجموعه‌ی بسیار زیباییه با تصویرگریهایی پر از جزئیات.
انتشارات پرتقال همین مجموعه رو با عنوان "رنگ زیبای خیال" منتشر کرده اما عناوین اصلی مجموعه همین عناوینیه که میچکا استفاده کرده.
        

          دومین کتاب از این مجموعه‌اس که با پسرم خوندیم. همون طنز جلد "ایگی سزار" رو داره، شخصیتهای جلدهای دیگه هم توی هر کتاب هستن و همه اعضا کلاس دوم دبستان یک مدرسه‌اند.
این جلد بطور ویژه مناسب بچه‌هایی که خیلی سوال دارن و خیلی سوال میپرسن.