یادداشت‌های صوفیا (18)

          جلد دوم سرینیتی رو که خوندم، حس کردم وارد یه دنیای کاملاً تازه شدم. همه‌چی بزرگ‌تر، جدی‌تر و پیچیده‌تر شده بود. عاشق شخصیت ها شدم، اتفاق‌ها دیگه فقط برای هیجان نبودن ،واقعاً معنی داشتن. از اون کتاباست که نمی‌تونی فقط بخونی و رد شی، باید باهاش زندگی کنی.
        

          هالی بلک کاری کرده که حتی وقتی جادو توی هواست، چیزی که بیشتر از همه حس می‌کنی، دردِ انسانیِ قدرت و تعلقه. کاردن، با تمام زیبایی و پلیدی‌اش، یه پادشاه نیست؛ یه آینه‌ست برای همه‌ی اونایی که نمی‌دونن با زخم‌هاشون چطور سلطنت کنن. و جود؟ اون نه دنبال تاجه، نه عشق.اون دنبال جاییه که بتونه بدون ترس، خودش باشه. این کتاب مثل یه خنجره که با ظرافت توی ذهن فرو می‌ره، به زودی میرم سراغ جلدای بعدی.
        

          این کتابو که می‌خونی، واقعا انگار داری با یه آدم واقعی حرف می‌زنی. جولیت توی کتاب مثل یه آدمیه که نمی‌خواد قهرمان باشه، نمی‌خواد قربانی باشه، فقط می‌خواد بفهمه چرا این‌قدر همه چی پیچیده‌ست و توی این مسیر، یه‌جوری دستتو می‌گیره که خودت هم نمی‌فهمی کی کتابو تموم کردی.
        

          "شعری که شنیده نشد" مثل یه زمزمه‌ی قدیمی از دل خاطراتیه که هیچ‌وقت گفته نشدن. نویسنده با صدای آمارا، دختری که دنبال ریشه‌هاشه نه فقط قصه می‌گه،بلکه بهت یادآوری می‌کنه که گاهی سکوت، بلندترین فریاده. ین کتاب یه آغوشه برای هر کسی که حس کرده جاش توی دنیا گم شده.
        

          وقتی این جلد رو شروع کردم، پرسی، آنابت وگروور همه‌شون مثل دوستای قدیمی‌م بودن، و وقتی آرتمیس و شکارچی‌ها وارد شدن، حس کردم یه لایه‌ی جدید به داشتان اضافه شد،یه چیزی که قلبمو گرفت و ول نکرد.هر لحظه‌ای که پرسی با خطر روبه‌رو می‌شد، منم توی ذهنم باهاش می‌دویدم ومی‌جنگیدمو وقتی آنابت گم شد، یه چیزی توی دلم خالی میشد.و اون پایان، اون لحظه‌هایی که همه چیز به نقطه‌ی اوج رسید، من فقط یه خواننده نبودم.من یه همراه بودم، یه شاهد یا کسی که با همه شخصیت های داستان زندگی کرد. واقعا من همیشه به این مجموعه عشق می‌ورزم.
        

          در مورد این مجموعه باید بگم که بیشتر اسمش منو ترغيب کرد تا بخرم، تعاریف چندانی ازش نشنیده بودم، اما روند داستان منو از همون جلد اول جذب کرد. فضاسازی و شخصیت‌پردازی قوی‌ بود و همه چیز رو با شخصیت‌ها تجربه کردم، متن روان و قابل درکی داشت و خوندنش راحت بود. اما چیز اذیت کننده درموردش، پایانش بود که خیلی عجولانه و بی‌معنا بود وبعضی گره‌های داستان رو نبست. درکل اگه بخوام بگم  دوستش داشتم. خصوصا من که عاشق خون‌آشامم  باهاش حال کردم.
        

          این کتاب یه ماجراجویی پر از معماهای هوشمندانه بود که حسابی ذهنم رو درگیر کرد. هر پیچش داستانی مثل یه بازی بود که نمی‌تونستم ازش دست بکشم.اما چیزی که بیشتر از همه جذبم کرد، جذابیت خاص برادرهای هاثورن بود، مخصوصاً گریسون با اون شخصیت مرموز و جدی که نمی‌شه نادیده گرفت. فضای رقابتی، رازهای پنهان و لحظات پرتنش، تجربه‌ی خوندن این کتاب رو برام فوق‌العاده جذاب کرد. رفت بین کتابای مورد علاقم.

        

           کتاب خیلی ساده‌ای بود و  داستانش برام جذاب نبود چون اتفاق هیجان‌انگیزی تو کتاب اتفاق نمی‌افتاد. من  سریع میخوندمش تا به جاهای جالب کتاب برسم که دیدم کتاب تموم شد و به جای خاصی نرسید، ولی در کل کتاب عاشقانه خوبی بود.
        

          پژواک فقط یه کتاب نیست، یه ماجراجویی واقعیه پر از لحظاتی که تا مدت‌ها توی ذهن می‌مونه. این داستان یه جورایی آدم رو درگیر خودش می‌کنه و کاری می‌کنه که نتونی ازش جدا بشی.  این کتاب بهت نشون می‌ده که هنوز کلی چیزای هیجان‌انگیز برای کشف کردن داری. شخصیت‌پردازی عالی داره و به شخصه عاشق سیترا و روئن شدم انقد که قشنگن. بعضی کتاب‌ها فقط خونده می‌شن، اما این کتاب حس می‌شه، زندگی می‌شه، و تا مدت‌ها توی فکر آدم می‌مونه و واقعا هیچ کتابی به گرد پای این مجموعه نمی‌رسه.
        

          این کتاب یه حس خاص داره، انگار که وسط یه قصه‌ ی جادویی قدم می‌زنی. داستانش ساده‌ هست، ولی همون سادگی باعث می‌شه توی لحظه‌هاش غرق بشی. یه حس گرما، یه عالمه امید و یه یادآوری شیرین که حتی چیزای کوچیک هم می‌تونن زندگی رو تغییر بدن.

        

          با قدم گذاشتن به دنیای این کتاب، انگار وارد رویا شدی. قلم نویسنده اونقدر قویه که تک‌تک صحنه‌ها رو جلوی چشمات مجسم می‌کنه. شخصیت‌ها انقدر خوب پرداخت شدن که حس می‌کنی داری باهاشون زندگی می‌کنی. داستان پر از اتفاقات هیجان‌انگیزه که نمی‌ذاره کتاب رو زمین بذاری. یه فانتزی بی‌نظیر که تا مدت‌ها بعد از تموم کردنش، تو ذهنت می‌مونه. برخلاف کسایی که میگن این کتاب ضعیفه و اصلا خوب نیست، من واقعا دوستش داشتم و به همه پیشنهادش میکنم.
        

          این کتاب به معنای واقعی کلمه فوق‌العاده‌ست! فقط همینو میتونم بگم؛ باید بخونین تا بفهمین چه شاهکاریه.
        

          این کتاب منو اصلا جذب نکرد. از اون کتاب های عاشقانه با داستان ها و شخصیت های تکراری و قابل پیش بینی بود.
پسرای پولدار، جذاب، سرد و خشن. دخترای مهربون و آسیب دیده. یه سبک انمیز تو لاورز با داستانی پر از مسائل جنسی. شاید به خاطر این باشه که من به رده سنی کتاب توجهی نکردم، ولی لایق این نبود که انقدر معروف بشه و همه جا ازش تبلیغ بشه.
من واقعا نمیتونم به یه کتاب بگم "بد"، ولی به این یکی نمیشه گفت "خوب".
        

          زبانم قاصر‌ه از شدت قشنگی این کتاب:)))
        

          با تموم کردن این کتاب بی‌صبرانه منتظر خوندن جلد های بعدی هستم و به جرأت میتونم بگم یکی از بهترین کتابای معمایی بود که خوندم در حدی که موقع خوندن نمی‌تونستم دست از خوندن بردارم. خیلی خیلی دوستش داشتم و به نظرم واقعا بهش کم توجهی شده. 
        

          جلد دوم این مجموعه رو بالاخره تموم کردم و واقعا دوستش داشتم. شخصیت پردازی خیلی خوبی داره، داستان مداوم آدم رو کنجکاو میکنه تا بفهمه آخر داستان چی میشه، از ماجراجویی های پرسی و دوستاش میگه و من به شخصه این جلد رو بیشتر از جلد اول دوست داشتم.
        

          واقعا فوق‌العاده بود،جوری که اصلا کتابو نمیتونستم بذارم زمین؛
آقای دشنر جدا گل کاشتن.
        

          مجیستریوم اونجوری شروع می‌شه که فکر می‌کنی قراره یه داستان فانتزی معمولی بخونی،، ولی بعد یهو می‌فهمی که اینجا هیچ‌چیز معمولی نیست. کال با همه‌ی نقص‌هاش یه قهرمانه که نمی‌خواد قهرمان باشه. و اون مدرسه؟ بیشتر شبیه یه راز بزرگه تا یه جای یادگیری.  اگه دنبال یه دنیایی هستی که هم جادو داره هم پیچش‌های غیرمنتظره، مجیستریوم یه دره که وقتی واردش شدی دیگه مثل قبل بیرون نمیای