یادداشت‌های سيما صفاری (72)

          کانون و حل مسئله با نگاهی دلنشین.

به عنوان یک بزرگسال هنوز عاشق کتاب های  کودک هست🥰
        

          قلم آقای حسام را دوست دارم.
با روایت هایشان به زندگی شهدا سفر میکنیم.

        

          سال ۸۹ در حالی که خیلی تعریف این کتاب را شنیده بودم و خواندم ولی با خواندنش خیلی حالم بد و دلم گرفت و غصه خوردم و روی روحیه ام به شدت اثر بدی گرفت.
        

          کتاب می‌خواهد خودباوری را در کودک بالا ببرد ولی اصلا دیدگاه توحیدی ندارد و کاملا نگاه مادی و غربی دارد.

مسئله خودباوری و تلاش برای حل مسئله را خوب مطرح می‌کند ولی هنگام پرداختن به راه حل از یک موجود خیالی یاد می‌کند که خیلی مبهم است که در دیدگاه توحیدی همان خداباوری و توکل به خدا و پشتوانه معنوی  پیدا کردن است.

من با پسر ۱۰ ساله ام یک بار کتاب را با نگاه توحیدی بازخوانی کردیم و خیلی جالب بود.
        

          روحت شاد ای مرد بزرگ.
امروز بیش از قبل قدردان تلاش هایت هستیم.
        

          طلب شهادت را دوست داشتم.
چقدر گریه کردی.
چه دل سوخته ای داشتی😭😭

و چه حضور هایی از خود بعد از شهادت نشان دادی ای بزرگوار.

دستمان را بگیر
        

          با قصه دلبری من هم با شهید و همسرش زندگی کروم.
سبک زندگی شان وارد زندگی ام شد.
و فکر نمیکردم روزی با همسر شهید در مسیر رمی جمرات هم قدم باشم و حضور شهید محمدخانی را در منا احساس کنم.
اینکه با ماست و به ما توجه دارد.
        

          قدم قدم در مسیر درک حقیقت اسلام و چشیدن شیرینی اش.


        

          چقدر آنجا که دل از آقا مصطفی کندی و برایش شهادت خواستی لحظه تلخ و شیرینی بود😭😭
جایگاه همسران شهدا به جد جایگاه والایی است
        

          چشیدن دنیای حاج قاسم شیرین است و خواستنی و تکرار نشدنی .
        

          چقدر دلباخته صدیقه طاهره سلام الله علیها بودی ای شهید بزرگوار
        

          سالهاست که هنوز وقتی یاد دفاع مقدس و اسارت میافتم خاطرات خانم آباد و سختی هایش در زندان گوشه ی ذهنم هست.

زنانه در اسارت
چقدر سخت و دشوار
        

          تلفیق دو داستان کتاب ابر ☁️ مرا یاد  کتاب آهوی گردن دراز می‌انداخت. 
یکی تفاوت با گروه دوستان
و
دیگری تلاش برای مفید بودن.
        

          تصویرسازی ابر و احساساتش خیلی دلنشین بود.

آنگاه که ابر دلش میسوخت و می‌بارید خیلی زیبا احساسات را منتقل می‌کرد.
        

          مدافعان حرم
شاید تنها دو کلمه باشد ولی یک مکتب است، سبک زندگی است، باور و اعتقاد عمیقی است که تو را بر آن میدارد که از فرزندانت از جگر گوشه هایت و از همسر و مادر و خانواده به خاطر آرمانت بگذری و بروی
و این برای مدافع حرم کار آسانی نیست.
آنجا که آقا مصطفی میگه که با هر خمپاره ای که میخواهی بزنی هر بار این تعلقات در ذهنت مرور میشود و باید هر بار آنها را کنار بزنی.
یاد رمی جمرات می افتادم 
یاد تلاش های شیطان که میخواهد که در مسیر نباشی :(
        

          مصطفی صدرزاده
سید ابراهیم
همو که با خواندن این کتاب و کتاب قرار بی قرار وارد زندگی م شدی و شدی برادر نداشته ام و همسرت که تا به حال ندیدمش هم خواهری برای من در عالم معنا که گاه و بی گاه یادتان میکنم و در خیالم با شما زندگی.
        

          تعریف شادی و شاد بودن جز سوالات همیشگی ذهنم بود.
اینکه چرا برخی فعالیت ها که همه شادی ش میپندارند، قلبم را شاد نمی‌کند؟

جنس شادی واقعی چيست 
و فرح و نشاط چگونه ایجاد می‌شود؟ 

روح آقای ری شهری شاد.
زاویه نگاه جدیدی از شادی با دیدگاه اسلام در ذهنم باز کرد.
        

          نکات کوتاه در مورد تفکر

        

          اولین کتابی بود که بعد از تولد فرزندم در حوزه تربیت کودک خواندم.
شروع خوبی بود.
سهل و دست یافتنی.
و دروازه ورود من به مباحث تربیت تا امروز.
        

          همیشه نگران انتخاب هایی فرزندت هستی؟
اینکه به کدام سو می‌رود؟ 

دلت می‌خواهد همیشه در مسیر زندگی اش کنارش باشی تا سعادتش تامین شود؟

به او ماهیگیری بیاموز.
را تشخیص خیر و شر و چگونگی انتخاب خیر و عمل به آن را به او بیاموز.
او را فردی تربیت کن که نه تنها خودش به خیر عمل کند بلکه مروج خیر در جامعه هم باشد.