یادداشت‌های hedgehog (18)

          کتاب مختصر و مفیدی بود. 
می‌تونید رایگان از طاقچه دریافتش کنید. 
        

          از متن کتاب:

شما می‌توانید هر زمان که نیاز داشتید به این کتاب مراجعه کنید و به من اعتماد کنید. مطمئناً برای ایجاد روابطی که سلامت روان شما را تقویت می‌کند به این کتاب نیاز خواهید داشت. 
        

          کتاب رو صوتی با کتابراه گوش دادم. خیلی باهاش ارتباط برقرار نکردم و برام جالب نبود. 

۷ راهکار آخر کتاب گفته که اینجا می‌نویسم:

۱-‌ وقتی گرسنه هستید غذا بخورید. 
۲- وقتی در جایی آرام نشستید غذا بخورید البته نه در ماشین. 
۳- بدون هرگونه حواس پرتی غذا بخورید. بدون رادیو، تلویزیون، روزنامه، کتاب، مکالمات، یا موسیقی اعصاب خرد کن و استرس‌زا. 
۴-آنچه بدنتان می‌خواهد بخورید.
۵- تا وقتی که سیر بشوید بخورید. 
۶- جایی بنشینید و غذا بخورید که همه را ببینید! 
۷- با عشق، لذت و شادی غذا بخورید.
        

          شروع کتاب و گفت‌وگوهای بین معلم‌ها خیلی واقعی و ملموس بود. خیلی خوب اون فضای بین همکارا رو مطرح کرده. هر معلمی تجربه‌اش کرده...

یکی از بخش‌هایی که واقعاً منو به فکر برد، صحبت‌هاش درباره‌ی خشم معلم بود. خیلی وقتا از معلم‌ها انتظار می‌ره همیشه آروم و منطقی باشن، ولی این کتاب یه جورایی بهمون میگه که خشمگین بودن رو هم به رسمیت بشناسیم. نه اینکه خشم رو تخلیه کنیم سر بچه‌ها، اینکه بفهمیم این احساس هم بخشی از انسان بودنه و باید باهاش آگاهانه برخورد کنیم.

راهکارهایی که ارائه داده، کاربردی و قابل اجرا هستن، ولی به نظرم هیچ نسخه‌ی واحدی برای همه وجود نداره. هر معلم باید با توجه به شخصیت خودش، شرایط کلاس، مدرسه، و حتی فرهنگ محیط، اون راهکارها رو برای خودش شخصی‌سازی کنه. 

چاپ اول این کتاب برای سال ۷۱ بوده، و خیلی از مواردی که مطرح کرده بود برای جامعه آموزشی امروز آشناست و با تغییراتی که توی نظام آموزشی‌مون ایجاد شده، خیلی از رفتارهای نادرست که توی کتاب بهش اشاره شده، کمتر دیده می‌شن.
        

          برای من، این کتاب یه یادآوری بود از اینکه زن بودن فقط مهربونی و صبر و..‌ نیست؛ گاهی باید مثل گرگ غرّش کرد... هر داستانش مثل آینه‌ست که یه تکه از وجودت رو نشونت میده؛ شاید هم یه تکه‌ای که مدت‌هاست گمش کردی.

نویسنده، با روایت‌هایی که ریشه در فرهنگ‌های مختلف دارن، از اون بخش عمیق، خلاق، و وحشی درون زن حرف می‌زنه. بخشی که گاهی فراموشش می‌کنیم، یا مجبور می‌شیم پنهانش کنیم.

نثر کتاب گاهی خیلی استعاری و فلسفی می‌شه و ممکنه برای بعضی‌ها سخت‌فهم باشه.‌ بعضی فصل‌هاش خیلی طولانی‌اند و نیاز به تمرکز بالا دارند. نیاز به پیش‌زمینه روان‌شناسی و آشنایی با مفاهیم یونگ هم داره. 
        

          متیو پری عزیز 💔

کسی که با شوخ‌طبعی و ظرافت خاصش نقش چندلر را به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های تلویزیونی تبدیل کرد، در این کتاب پرده از زندگی واقعی‌اش برداشت. زندگی‌ای که پر از فراز و نشیب، درد، امید و مبارزه بود.

متیو ما را به درون دنیای خودش می‌بره؛ از کودکی پرتنش، تا رسیدن به شهرت، و نبرد طاقت‌فرسایش با اعتیاد. خاطرات پشت‌صحنه‌ی فرندز را با ما قسمت می‌کنه، و از لحظاتی حرف می‌زنه که حتی شهرت هم نتونست دردهاش رو التیام بده. 

این کتاب برای من یادآور این بود که پشت هر لبخندی، ممکن است دنیایی از درد پنهان باشه. و متیو پری ، این درد را به داستانی تبدیل کرده که هم الهام‌بخشه و هم دل‌نشین.

اگر فرندز را دوست داشتید، اگر چندلر براتون نماد شوخ‌طبعی و هوش بود، این کتاب را بخوانید. چون در اون، با انسانی آشنا می‌شوید که فراتر از نقش‌هایش، قلب بزرگی داشت و داستانی واقعی برای گفتن.


        

          یک کتاب کودکانه که به آموزش آداب معاشرت و استفاده از کلمات مؤدبانه مانند "لطفاً"، "ممنون" و "خواهش می‌کنم" می‌پردازه. این کتاب به کودکان یاد میده که در چه موقعیت‌هایی از این کلمات استفاده کنند و چطور با دیگران  محترمانه‌تر رفتار کنند.
        

          سال‌ها بود اسم «بامداد خمار» رو می‌دیدم و می‌شنیدم ، طرح جلدش رو می‌دیدم. اما سراغ خوندش نرفته بودم. تا بالاخره به همراهی دوستم به بهانه اینکه سریالش قراره بیاد شروع کردیم به خوندن. 

نثر کتاب رو دوست داشتم. کشش زیادی برای خوندش داشتم و اینکه قراره چی بشه... شخصیت پردازی و فضا سازی و توصیفات خیلی خوبی داشت. طوری که مثل یک فیلم از جلوی چشم آدم عبور میکنه. بیخود نیست که داره به تصویر کشیده میشه. امیدوارم سریالش هم به همین خوبی باشه. 

خیلی‌ها میگن کتاب عامیانه و عوام‌پسند هست. و این دست گفته‌ها باعث میشه بقیه فکر کنند کتاب اصطلاحاً زرد هست و سراغش نرن. 
خیلی‌ها هم دوستش داشتند و حتی چندبار خوندنش.
این نظرات متفاوت رو دوست دارم. 
به نظر من ارزش حداقل یک بار خوندن رو داره.  


        

          داستان الاغی که گاهی وقت‌ها عصبانی میشه و  لجبازی می‌کنه. روش‌هایی  رو به کودک یاد میده که بتونه احساساتش رو بشناسه مدیریت کنه و احساس بهتری پیدا کنه. 
        

          «آینه بسیار بزرگی از سقف پایین می‌آید و تماشاچیان را وا می‌دارد به خود بنگرند. برای چند دقیقه تماشاچیان در آینه به خودشان نگاه می‌کنند...»

نمایشنامه مرگ و دختر جوان اثرات فیزیکی و روانی شکنجه بر قربانی و اطرافیانش رو روایت میکنه. در مورد عدالت و انتقام ، اینکه آیا قربانیان حق دارند از شکنجه گر خودشون انتقام بگیرند و خودشون اون رو محاکمه کنند‌. 

زبان نمایشنامه ساده و روانه و دیالوگ های خیلی قوی و خوبی داره. فیلم «مرگ و دوشیزه » هم از این نمایشنامه اقتباس شده. 


        

          کتاب روایت سفر هنری میلر به یونان است. از تجربیات و خاطرات خودش در یونان میگه. این سفر باعث تحولی در هنری میلر شده و خیلی تحت تاثیر یونان و مردم یونان قرار گرفته بوده و در جاهایی از کتاب هم تمدن غرب رو مورد نقد قرار میده. 

روایت کتاب برای من که سفرنامه‌ها رو دوست دارم خیلی دارای کشش نبود. اواخر کتاب البته بهتر شد.
خوندش چند سال!! طول کشید. چند بار شروع و رهاش کرده بودم و بالاخره تمومش کردم. 

رویا و آرزوی میلر در سطر پایانی کتاب: 

«از آن روز به بعد ، زندگی من به بازیافتن خداییِ انسان اختصاص یافت. من می‌گویم، صلح برای همه‌ی انسان‌ها و زندگیِ سرشارتر!»


        

          کتابی آموزنده که کودکان رو با موضوع قُلدُری و زورگویی و اینکه چطور در برار آن بایستند آشنا می‌کنه. 
        

          کتاب در مورد تولد ، زندگی و مرگ است. خانم ژوبرت با زبانی ساده موضوع مرگ و از دست دادن رو برای بچه‌ها بیان می‌کنه.
ممنون خانم ژوبرت که اینقدر زیبا می‌نویسید و زیبا به تصویر می‌کشید. 
        

          داستان در مورد دو تا خرگوش به اسم نارنجی و گوش سیاه هست که با هم دوستند. زبان ساده و روان و تصویر‌های زیبایی داره. قراره به بچه‌ها یاد بده  که توی دوستی هم دعوا وجود داره هم آشتی و چطوری ‌می‌تونند اختلافاتشون رو مدیریت کنند...
        

          گویا از آن دست کتاب‌هاست که خیلی‌ها در دوران نوجوانی خوندن ولی من اون موقع‌ها اهل خواندن این نوع کتاب‌ها نبودم و اگر چند وقت پیش دوستم بهم معرفیش نمی کرد شاید هیچ وقت نمی خوندمش. 


برای من کتاب مثل یک فیلم‌نامه بود. نوشتار ساده و روان داره و آدم رو با خودش می‌کشونه که ببینی بعدش چی میشه. رفتارهای شخصیت اصلی داستان یاسمن که به خاطر رها شدن توسط پدر در کودکی دچار آسیب های روحی زیادی شده آزاردهنده و دردناک بود. [هیچ وقت کسی بهش نگفت بره پیش تراپیست. نمی‌دانم شاید اون موقع‌ها مراجعه به تراپیست مثل الان نبوده! {از اواخر دهه ۹۰ صحبت میکنم :)) }همه اطرافیانش بهش میگن باید پدرش رو به خاطر کاری که در حق خانواده‌ش و یاسمن کرده ببخشه ، میگن هر چی باشه پدره و باید بهش احترام بذاره و ...( این مقدس سازی پدر و مادر و اینکه هر کاری بکنند در نهایت باید بخشیده بشن رو دوست ندارم‌.) البته یاسی هم در نهایت پدرش رو می‌بخشه و او را سخت در آغوش میگیره!... آخر داستان هم همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود. 


در نهایت از این کتاب انتظار نداشته باشید کتاب عمیق و بی نقصی باشه و چیزهای زیادی بهتون اضافه کنه. خیلی از کتابخوان ها اینجا یا در گودریدز احتمالا میگن که حیف وقت که بذاری برای خوندن این کتاب و ...  شاید بشه به عنوان یک گلتی‌پلژر بهش نگاه کرد و در خفا از خوندش لذت برد :) 


        

          سووشون رمانی خوش خوان و زیبا .داستان روایت زندگی ایرانیان در دهه بیست  و در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم و زمانی که ایران توسط متفقین اشغال شده و مردم در فقر و گرسنگی زندگی می‌کنند. اتفاقات رمان در شهر شیراز رخ می‌دهد.  قهرمانان رمان زری و یوسف  که همیشه به فکر فقرا هستند...... 
        

          کتاب در مورد مفاهیم تنهایی و نیاز به دوست و دوستی است. 
داستانش خیلی کوتاه و ساده بود و برای کودک درونِ من جذاب نبود. خوندش رو پیشنهاد نمی‌کنم! 
        

          کتاب در مورد آموزش حل مسئله و تصمیم گیری به کودکان هست. 
تصویرگری کتاب رو دوست‌تر داشتم!