یادداشت‌های سیدعباس مدوِّن (45)

جاناتان مرغ دریایی
          انقدر نظر درباره این کتاب زیاده که بهتره فقط براتون جمع بندی نظرات رو بگم:
خلاصه همه نظرات در چندتا نکته کوتاه

🔹کتاب برای حدود پنجاه ساله پیشه و مطمئناً در زمانه خودش تحول آفرین بوده...
پ.ن. زمانه خودش، یعنی زمانی که مردم کمتر کتاب می‌خواندند و این حجم از کتاب و داستان نویسی رایج نبوده، نثر کتابها ساده تر، بی غل‌وغش‌تر و بی‌شیله‌پیله‌تر بودند

🔸کتاب برای کتابخوارها یا فیلم‌بین‌ها گزینه مناسبی نیست چون این سناریو در بسیاری از کلیشه های داستانی دیزنی، قهرمانی، انقلابی، یافت میشه...

🔹درسی هم که از کتاب گرفته میشه برای بزرگسالان خیلی جذاب نیست چون کسی که با متد های مختلف عرفان نظری در شرق و غرب آشنا باشه متوجه میشه که این سبک عرفان شرقی یا اومانیسم غربی تا یه جایی انسان رو بالا میبره و امروزه و بالخصوص برای بشر مدرن امروز نا کافی است...

🔸این کتاب برای نوجوانان گزینه مناسب‌تری است... چرا که علاوه بر کم حجم بودن، خیلی استعاری و فانتزی نیست و درس گرفتن از کتاب در لایه هایی پیاز گونه نهفته نیست که فقط عده‌ای منتقد و پژوهشگر عمق کتاب رو بفهمند...
پ.ن. برای درک بهتر این نکته اخیر بهتر است این کتاب را با شازده کوچولو مقایسه کنیم. این کتاب مثل شازده کوچولو نیست که اگر کودک باشی درس هایش را نفهمی... این کتاب بخلاف شازده کوچولو بطن های متعدد ندارد که چند سال بعد دوباره آن را بخوانی و برایت تازگی داشته باشد و بتوانی از آن درس های تازه‌ای بگیری...

🔺آن دسته از کسانی که تجربه ای منفی در کامنت ها گذاشته‌اند، علت اصلی اش آن است که حق این کتاب را ادا نکرده‌اند. حق کتاب آن است که در زمان خودش آنرا بخوانی نه دیرتر و نه زودتر... اگر از آن دسته میانسالانی هستی که توانایی خواندن کتابها را بدون پیشفرض قبلی و بدون دانسته پیشین نداری، این کتاب بدرد شما نمیخوره...
        

80

رشد
          تا به اینجا سه درس از کتاب رشد گرفتم:

۱. غوره نشده نباید مویز شد
یعنی تا شنیدیم توکل خوب است نگیم خب بریم متوکل بشیم، بلکه بپرسیم اساسأ «توکل چیه؟»

پ.ن. این همون بحث عینک بود که قبلتر در گروه «تولدی دوباره» گفتم

۲. یکی از راه های شناخت لغات قرآن، شناخت مفاهیم با ضدش است.
که این نکته معرفتی، قابل صدق بر تمام معلومات بشری است و به نحوی فرا دینیه.

پ.ن. یعنی حتی روی مطالعه خود اسلام هم جواب میده.مثلا برای شناخت اسلام باید بیشتر تلاش کنیم بدونیم چی اسلام نیست (ر.ک. کتاب اسلام ناب آقای طهماسبی)

۳.حکم اولیه در زندگی بشر خسرانه
در سوره عصر طبق برداشتی که مرحوم صفایی از آیاتش انجام دادند. پایه و اساس اینه که همه خسران می بینند مگه اینکه خلافش ثابت بشه

پ.ن.مجتهدین در هر بحثی که وارد میشن اول حکم اولیه رو در مساله پیدا می‌کنند.مثلا یه شیء  روی زمین افتاده حکم اولیه اینه که حلاله برش داریم مگه اینکه بدونیم برای کسیه یا اینکه بالعکس حرومه برداریم مگه اینکه بدونیم برای ماست.

پس این کتاب بطور خلاصه (از نظر حقیر البته) میخواد انگیزه بده که پاشو این عینک رو به چشمات بزن و یه نگاه به دور و برت بنداز و پاشو یه کاری کن...

اینکه حالا چه جوری میشه بلند شد و چیکار باید کرد ان‌شاءالله در کتب بعدی‌است...

این سه تا نکته هرکدوم جای بحث و مناقشه داره و خوشحال میشم نظر مابقی بهخوانی هارو هم بشنوم
        

35

کنت مونت کریستو (متن کوتاه شده)
          این کتاب خلاصه را به کتاب‌خوارهای مثبت ۳۰سال توصیه نمیکنم:
به این دلایل:

🔹با توجه به حجم و فراوانی کتب داستانی امروز، این داستان، از لحاظ درونمایه یا پی‌رنگ، آدم رو ارضا نمیکنه... چون از کلیشه های ساده‌ای مثل خیانت در رابطه، انتقام و نهایتا عشق‌های قابل پیش‌بینی (که آخرسر به هم می‌رسند) استفاده شده (حتی هملت هم فی‌الجمله همینه). 
🔹برای سنین بالا، خیانت یا انتقامی که آخرش سر خائن به سنگ بخوره و یا انتقام‌جو، دلش به رحم بیاد، دیگه درس جدیدی نیست؛ اینها برای نوجوانان تازگی داره.
🔹چندین سال پیش بود که سریالش رو دیده بودم، الآن هم سریال قطب شمال که با برداشتی آزاد از این رمانه باعث شد بخونمش. پس شما هم اگر این دوتا سریال رو دیده باشید خیلی از این تلخیص لذتی نمی‌برید.

راه حل:
🔸کتاب اصلی قطور رو بخونید که حداقل از ادبیاتش استفاده کنید.
🔸کتاب طویل رو اگه از روی سرگرمی خریدید، از روی سرگرمی و یا برای وقت‌های بیکاری نخونید.
🔸هنگامی سمت داستان مطوّلش برید که به داستان نویسی علاقه دارید و یا نویسندگی می‌کنید. فقط در این حال می‌تونه مفید باشه وگرنه جز اتلاف انرژی برای حفظ نام شخصیت ها هیچ سود خاصی برای بزرگسالان نداره
        

35

مرگ بر مدرسه
        کتاب صوتی خوبی بود ولی خب
آخرش

🔸خیلی ناجور تموم شد...
🔸 یه جوری تموم شد...
🔸اصلا تموم نشد...

در ضمن نویسنده کتاب در بهخوان حضور دارند... در کل کتاب خوبی بود و پیشنهاد میکنم کتابهای دیگه ایشون رو بخونید...
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

21

مرز
          این پی‌نما رو بین موارد مشابه ایرانی بیشتر دوست داشتم... 
به چند دلیل:

🔹داستان از جایی (مثل شاهنامه) اقتباس نشده بود و تلاش خودشون بود.

🔹سرعت پیش روی داستان متناسب با ژانر و معقول¹ بود.

🔹استایلِ (نمیتوانم اینجا بگویم سبک²) استفاده شده در پی‌نما، متناسب با فرهنگ ایرانی بود و به نظر حقیر اگر همه پی‌نماهای موجود در ایران از آن تبعیت کنند توانایی این را دارد که به جهان صادر شود.

🔸پ.ن¹: یعنی مثل عوامل پی‌نمای «ایلیا» نمی‌خواستند فقط یه چیزی درست بکنند و بعد درش بمانند که سر هرماه مجبور به سمبل باشند و برای هر اپیزود جدیدش سر و ته داستان را بزنند

🔸پ.ن²: اگر اهل این‌سبک محتواها باشید، متوجه میشوید که کتاب های کمیک آمریکایی برای خودشان سبک نقاشیِ خاصی دارند و همینطور مانگاهای ژاپن، مانهواهای چین و هنگ‌کنگ و حتی مانهواهای کره ای... هرکدام را که بخوانی، از نوع طراحی هنری کاراکترها متوجه میشوید که برای کدام کشور است... در پی‌نماهای ایرانی تشتّت سبک  زیادی داریم که واقعا متوجه نمی‌شوید برای کدام کشور است و این نیازمند برندینگ جدی است...

▫️بهمین جهت حقیر این کتاب را پسندیدم! چون سبک نقاشی ایرانیزه و منحصر به فردی داشت و به مینیاتور های نگارگران ایرانی هم شبیه بود...شاید بعضی بگویند علت انتخاب این سبک بخاطر حال و هوای سنتی و ژانر قدیمی داستان بوده اما باز نظر حقیر این است که استبعادی ندارد که این سبک در ژانر های امروزی تر مثل سایبرپانک یا پسارستاخیزی یا حتی رباتی هم اجرا شود
        

26