اینکه این کتاب رو صوتی گوش دادم خیلی خوشایند بود... هم اینکه آهنگ های متن که متناسب با فصول حماسی و احساسی تغییر میکرد و هم اینکه صدای همسر شهید هم توسط یک خانم خوانده می‌شد شاید اصلی ترین عامل بود...

ولی حسی که در فصل آخر موقع شنیدن صدای خیزش ققنوس داشتم غیر قابل وصفه... این اتفاق به نظرم اصلی ترین نکته در  فهم تفاوت فرمه... چرا که این صدای موشک در فرم کتاب نمی‌گنجید و اگر هم در کتاب صوتی نمی‌بود خیلی ایده‌آلِ فرم صدا و صوت نمی‌بود..‌

در نتیجه از تیم صوتی کننده این کتاب بسیار متشکرم و مطمئناً اجرشون کمتر از خود شهدا نیست... ان‌شاءالله یک فیلم سینمایی هم از این ۱۷ روز تلاش بی وقفه ایران ساخته بشه...
      

        متأسفانه در مورد هر مطلب، به اشاراتی اکتفا شده بود و شاید در طول این سالها باید یک شرح مزجی از این کتاب بیرون می‌آمد!
      

        یه فیلم سینمایی مشابه دیده بودم... ولی یادم نیست اسمشو...
      

        از نظر من، نسخه طویل، ایرانیزه و ادیبانه‌ای از کتاب سیرعشق آلن دوباتن بود
      

        توصیه میکنم به همه آموزش و پرورشی‌ها، طلبه‌ها و دیگر کارمندان با حداقل حقوق!
      

        شاید برای دوران خودش خفن بوده باشه... ولی الان چیز خاصی نداشت... نه در شروع... نه در پایان...
      

        کاش به جای کتاب «جز از کل» این کتاب رو مشهور می‌کردیم 
به چند دلیل 

🔸 داستان جذاب و پر کششی بود و همچنین تعلیقی داشت که از ابتدا تا به انتها شما را می‌کشاند.

🔸 هیچ کجای داستان باورتان نمی‌شد که تخیلی باشد و اتفاقات، عینا حوادث روزمره زندگی ایران بود.

🔸 می‌تونم بگم که نسخه بومی‌سازی شده و ایرانیزه شده کتاب جز از کل بود و تعداد کاراکترها تقریبا برابر بود.

🔹 کتاب جز از کل دو ایراد داشت: یکی اینکه خیلی طولانی بود. دو اینکه اصلاً خوب تموم نشد. اما این کتاب به اندازه‌ای معقول بود و بسیار عالی تمام شد...

🔺شاید ژانر کتاب شبیه فیلم‌های دارک سینمای ایران بود ولی نویسنده به خوبی توانسته بود بدون سیاهنمایی به چند مسئله اجتماعی بپردازد.
      

        انقدر نظر درباره این کتاب زیاده که بهتره فقط براتون جمع بندی نظرات رو بگم:
خلاصه همه نظرات در چندتا نکته کوتاه

🔹کتاب برای حدود پنجاه ساله پیشه و مطمئناً در زمانه خودش تحول آفرین بوده...
پ.ن. زمانه خودش، یعنی زمانی که مردم کمتر کتاب می‌خواندند و این حجم از کتاب و داستان نویسی رایج نبوده، نثر کتابها ساده تر، بی غل‌وغش‌تر و بی‌شیله‌پیله‌تر بودند

🔸کتاب برای کتابخوارها یا فیلم‌بین‌ها گزینه مناسبی نیست چون این سناریو در بسیاری از کلیشه های داستانی دیزنی، قهرمانی، انقلابی، یافت میشه...

🔹درسی هم که از کتاب گرفته میشه برای بزرگسالان خیلی جذاب نیست چون کسی که با متد های مختلف عرفان نظری در شرق و غرب آشنا باشه متوجه میشه که این سبک عرفان شرقی یا اومانیسم غربی تا یه جایی انسان رو بالا میبره و امروزه و بالخصوص برای بشر مدرن امروز نا کافی است...

🔸این کتاب برای نوجوانان گزینه مناسب‌تری است... چرا که علاوه بر کم حجم بودن، خیلی استعاری و فانتزی نیست و درس گرفتن از کتاب در لایه هایی پیاز گونه نهفته نیست که فقط عده‌ای منتقد و پژوهشگر عمق کتاب رو بفهمند...
پ.ن. برای درک بهتر این نکته اخیر بهتر است این کتاب را با شازده کوچولو مقایسه کنیم. این کتاب مثل شازده کوچولو نیست که اگر کودک باشی درس هایش را نفهمی... این کتاب بخلاف شازده کوچولو بطن های متعدد ندارد که چند سال بعد دوباره آن را بخوانی و برایت تازگی داشته باشد و بتوانی از آن درس های تازه‌ای بگیری...

🔺آن دسته از کسانی که تجربه ای منفی در کامنت ها گذاشته‌اند، علت اصلی اش آن است که حق این کتاب را ادا نکرده‌اند. حق کتاب آن است که در زمان خودش آنرا بخوانی نه دیرتر و نه زودتر... اگر از آن دسته میانسالانی هستی که توانایی خواندن کتابها را بدون پیشفرض قبلی و بدون دانسته پیشین نداری، این کتاب بدرد شما نمیخوره...
      

        زندگینامه حکیم نظامی گنجه‌ای که بصورت داستانی نگارش شده بود، اما میان این داستان با یک رمان بلند فاصله های اسلوبی زیادی وجود دارد. در کل داستان خوبی بود که خواندنش در کنار آثار نظامی الزامی است
      

        عجب جالب تموم شد... یه فصل آخر داشت به اسم نتیجه گیری... که انگار مثل نخ تسبیح همه چیز رو بهم وصل کرد...
واقعا در طول کتاب دنبال این بودم که نویسنده این همه اطلاعات رو برا چی داره میریزه رو داریه...

مثل اون فیلمایی بود که همه اتفاقات توی پنج دقیقه آخره
      

        تا به اینجا سه درس از کتاب رشد گرفتم:

۱. غوره نشده نباید مویز شد
یعنی تا شنیدیم توکل خوب است نگیم خب بریم متوکل بشیم، بلکه بپرسیم اساسأ «توکل چیه؟»

پ.ن. این همون بحث عینک بود که قبلتر در گروه «تولدی دوباره» گفتم

۲. یکی از راه های شناخت لغات قرآن، شناخت مفاهیم با ضدش است.
که این نکته معرفتی، قابل صدق بر تمام معلومات بشری است و به نحوی فرا دینیه.

پ.ن. یعنی حتی روی مطالعه خود اسلام هم جواب میده.مثلا برای شناخت اسلام باید بیشتر تلاش کنیم بدونیم چی اسلام نیست (ر.ک. کتاب اسلام ناب آقای طهماسبی)

۳.حکم اولیه در زندگی بشر خسرانه
در سوره عصر طبق برداشتی که مرحوم صفایی از آیاتش انجام دادند. پایه و اساس اینه که همه خسران می بینند مگه اینکه خلافش ثابت بشه

پ.ن.مجتهدین در هر بحثی که وارد میشن اول حکم اولیه رو در مساله پیدا می‌کنند.مثلا یه شیء  روی زمین افتاده حکم اولیه اینه که حلاله برش داریم مگه اینکه بدونیم برای کسیه یا اینکه بالعکس حرومه برداریم مگه اینکه بدونیم برای ماست.

پس این کتاب بطور خلاصه (از نظر حقیر البته) میخواد انگیزه بده که پاشو این عینک رو به چشمات بزن و یه نگاه به دور و برت بنداز و پاشو یه کاری کن...

اینکه حالا چه جوری میشه بلند شد و چیکار باید کرد ان‌شاءالله در کتب بعدی‌است...

این سه تا نکته هرکدوم جای بحث و مناقشه داره و خوشحال میشم نظر مابقی بهخوانی هارو هم بشنوم
      

        سوالات داخل کتاب، عمدتا سوالات کاربردی و بدرد بخوری هستند
اما چند تا نکته هست

🔸فلسفه از دیدگاه خارجی‌ها با مسلمانان متفاوت است و لزوما مباحث‌شان عقلی محض مثل فلسفه‌اسلامی نیست.
🔸فلسفیدن خارجی‌ها با ما فرق میکند؛ چون در کف جامعه‌شان با مسائل دیگری  دم خور هستند.
🔸بعضی از سوال ها برای مسلمانان یا ایرانیان، نه دغدغه است و نه کاربردی.
🔸همانطور که در مقدمه کتاب گفته شده، سوال ها ممکن است اساسی باشد ولی پاسخ ها لزوماً این طور نبود و تقریبا ۲۰ درصد کتاب بدرد حقیر خورد.

🧿 امیدوارم یه فرد ایرانی، همین سوال هارا با لسانی بومی تر و فلسفه‌ای صحیح تر بازنویسی کند.
      

        خواندنش رو به مردمی که در مواجهه با شرایط انتخاباتی قرار دارند و همچنین به والدینی که در حال تربیت فرزندند توصیه میکنم. به چند دلیل:

🔸 اکثر تربیتی که در جامعه وجود داره بر پایه ترساندن بچه است و در این کتاب به نکاتی پیرامون آن اشاره شده است. 
🔸اکثر تبلیغات های انتخاباتی حول ترساندن مردم از پیامد رای به رقیب انتخاباتی می‌چرخد.
🔸رسانه، خصوصاً صدا و سیما، بخش عمده ای از اخبارش برپایه ترس است و عمده اخبار خارج از ایران فقط حس ترس شما رو بیشتر می‌کنند  تا حس امنیت.
      

        این کتاب خلاصه را به کتاب‌خوارهای مثبت ۳۰سال توصیه نمیکنم:
به این دلایل:

🔹با توجه به حجم و فراوانی کتب داستانی امروز، این داستان، از لحاظ درونمایه یا پی‌رنگ، آدم رو ارضا نمیکنه... چون از کلیشه های ساده‌ای مثل خیانت در رابطه، انتقام و نهایتا عشق‌های قابل پیش‌بینی (که آخرسر به هم می‌رسند) استفاده شده (حتی هملت هم فی‌الجمله همینه). 
🔹برای سنین بالا، خیانت یا انتقامی که آخرش سر خائن به سنگ بخوره و یا انتقام‌جو، دلش به رحم بیاد، دیگه درس جدیدی نیست؛ اینها برای نوجوانان تازگی داره.
🔹چندین سال پیش بود که سریالش رو دیده بودم، الآن هم سریال قطب شمال که با برداشتی آزاد از این رمانه باعث شد بخونمش. پس شما هم اگر این دوتا سریال رو دیده باشید خیلی از این تلخیص لذتی نمی‌برید.

راه حل:
🔸کتاب اصلی قطور رو بخونید که حداقل از ادبیاتش استفاده کنید.
🔸کتاب طویل رو اگه از روی سرگرمی خریدید، از روی سرگرمی و یا برای وقت‌های بیکاری نخونید.
🔸هنگامی سمت داستان مطوّلش برید که به داستان نویسی علاقه دارید و یا نویسندگی می‌کنید. فقط در این حال می‌تونه مفید باشه وگرنه جز اتلاف انرژی برای حفظ نام شخصیت ها هیچ سود خاصی برای بزرگسالان نداره
      

        خلاصه کل نظرات ذیل کتاب که از قضا
حقیر هم با آنها موافقم:

🔸ترجمه کاوه میرعباسی را نخوانید
🔸 قبل از این کتاب، مزرعه حیوانات را (از همین نویسنده) بخوانید
🔸اگر علاقه‌ای به سیاست، آن هم از نوع دارکش ندارید، این کتاب را نخوانید.