یادداشت‌های حمیدرضا رضایی (9)

            آخرش که کتاب را می‌بندی، زمزمه می‌کنی: زنده‌ای و کبوترانه می‌آیی ای شهید… همه حسن کتاب "ظهور" همین است که تمام احساست را درگیر زندگی و شهادت حاج یونس زنگی‌آبادی می‌کند، تمام احساست را،‌ و ناچارت می‌کند زمزمه کنی: کبوترانه می‌آیی… "ظهور" خاطره‌نویسی از زندگی حاج یونس نیست، رمان هم نیست، نقل قول خانواده شهید هم نیست و البته همه این‌ها با هم است. نویسنده به درستی دریافته که زندگی و خاطرات حاج یونس از حیث محتوا کشش کافی را دارد اما در فرم نیازمند جذابیت‌‌های رمان است؛ از جنبه عناصر کلاسیک رمان. نتیجه هم ترکیب منطقی و درستی است از خاطره‌نویسی و رمان. آنچنان که مخاطب نه با سختی خاطره‌خوانی روبه‌رو است و نه با خیال‌پردازی صرف رمان.»
          

            کتابی است بسیار تلخ و تاریک.
روایتی از روزهای مواجهه حمیدرضا صدر مفسر معروف فوتبال با سرطان.
با اتوجه به شناختی که از ایشان داشتم توقع ام بیشتر بود و فکر می کردم صدر از لابه لای این سختی ها چیزی فراتر از این همه سیاهی می بیند که خب اینطور نبود.
یادداشت دختر آقای صدر در پایان کتاب البته ارزش خواندن داشت.
خواندنش را به کسی توصیه نمی کنم