یادداشت

        آخرش که کتاب را می‌بندی، زمزمه می‌کنی: زنده‌ای و کبوترانه می‌آیی ای شهید… همه حسن کتاب "ظهور" همین است که تمام احساست را درگیر زندگی و شهادت حاج یونس زنگی‌آبادی می‌کند، تمام احساست را،‌ و ناچارت می‌کند زمزمه کنی: کبوترانه می‌آیی… "ظهور" خاطره‌نویسی از زندگی حاج یونس نیست، رمان هم نیست، نقل قول خانواده شهید هم نیست و البته همه این‌ها با هم است. نویسنده به درستی دریافته که زندگی و خاطرات حاج یونس از حیث محتوا کشش کافی را دارد اما در فرم نیازمند جذابیت‌‌های رمان است؛ از جنبه عناصر کلاسیک رمان. نتیجه هم ترکیب منطقی و درستی است از خاطره‌نویسی و رمان. آنچنان که مخاطب نه با سختی خاطره‌خوانی روبه‌رو است و نه با خیال‌پردازی صرف رمان.»