یادداشت‌های شمس آبادی (7)

          یادمه قبل خوندن این کتاب، یکی می گفت باور نمیکنم اینها راست باشه، طول کشید تا شروعش کنم و بازهم زمان برد تا تمومش کنم، البته نه بخاطر سنگین بودن کتاب... ولی هربار که برگشتم تا ادامه‌ش رو بخونم انگار هنوز داستان تو ذهنم زنده بود و یادم نرفته بود و این از روونیِ کتاب بود که ذهن مخاطب رو خیلی راحت دنبال خودش می کشوند.
گاها حوادثی که پیش میومد تعجب آور بود و گاها زجرآور...
اما مقاومت سعید سردشتی و بویژه همسرشون در اون سالها واقعا ستودنیه...
        

          یک کتاب عاشقانه درباره همسر شهید احمد یوسفی که خیلی وقت‌ها حس می‌کردم دارم یک رمان غیرواقعی می‌خونم و یادم می رفت این زندگی تو همین دنیای خودمون اتفاق افتاده.
نثر روون و خیلی خوبی داشت.
اگه علاقمند به عاشقانه های شهدایی هستید، عالیه
‌
ولی کاش معرفی این شهید فقط به این کتاب محدود نشه و بیشتر بهشون پرداخته بشه...
(یه پرانتز باز هم اینکه نکات قشنگی تو متن کتاب هست، حتما با دقت بخونید.) 
        

          شاید قبل شروع کتاب فکر کنیم قراره درباره یک شهید یا حداقل یک جانباز خط مقدم خاطراتی رو بخونیم درصورتی که بین داستان تازه می فهمیم قصه عباس، روایتی از یک آدم معمولی‌ هستش که مثل همه از تیر و ترکش و جنگ میترسه اما غیرتش اجازه نمیده پشت جبهه، تو یک زندگی عادی جا بمونه و راهی جبهه میشه و میشه همون آدم بزرگی که همیشه پدرش ازش توقع داشته...

قلم نویسنده خوب بود و روایت زندگی عباس دست طلا رو به دل خواننده می نشوند...
        

          پر از غم، پر از دلتنگی و پر از صلابت
بخونید، اشک بریزید و افتخار کنید 
        

          ازونجایی که تک تک لحظات زندگی این بانو عجیب و پر از چالش بود گاهی فکر میکردم یک داستان خیالی میخونم مثل بقیه رمانهای عاشقانه و غیرواقعی...
استقامت و همراهی این خانم واقعا تحسین برانگیز بود چیزی که این روزها متاسفانه کمتر دیده میشه.
متن کتاب هم روان و ساده بود و در عین حال زیبا...
البته اگه جزئیات بیشتری نوشته می‌شد، شیرینی و بهم پیوستگی متن خیلی بیشتر می شد.
        

          کتابی شیرین و با قلمی ساده و زیبا
هم نوع صفحه آرایی و هم نوع روایت و طنز، مخاطب رو ترغیب میکنه به ادامه دادن
اما تو کتابهای دیگه هم میتونید طنزهای قوی تری رو بخونید
        

          تو این کتاب جملات بی نظیر زیادی گفته شده، از ایمان، از توحید، از نبوت، از امامت و موضوعات ریز اما دقیق دیگه ای که بین اینها جاگرفته بود؛
اما بنظرم دو چیز حسن ختام این کتاب می شد برای جامعه امروز ما:
۱. هرجا از حق نباشی، یقینا باطلی؛ راه میانه ای نیست...
۲. تجربه تاریخ، همان عمر قبلی ماست...