این کتاب و قلم نویسنده را خیلی دوست داشتم. شخصیت متفاوت عباس و فضایی که ترسیم شده بود ما را با دنیایی جدید آشنا می کرد
        

          اینجا آدم وسط خاک، سر از آسمان در می آورد! از بس این ملت دارند خدایی کار می‌کنند.
        

          صریح بود و دلنشین. 
از زاویه ی نگاهی جدید به کار و جهاد در دفاع مقدس پرداخته شده بود. 
این کتاب برای  ما آدم های معمولی خیلی خوب است. ما که همیشه وقتی درگیر کاری هستیم دو دو تا چهارتای معمول زندگی مون راهم داریم.

روایت رو دوست داشتم چون تمام درگیری های فکری یک آدم معمولی رو سر رفتن یا نرفتن و... نوشته بود. 
 ان شاءالله ماهم  سر بزنگاه بتونیم از پس  چرتکه انداختن های  ذهنمون بر بیایم و یه زخم و دردی رو مرهم بشیم. 

        

          عباس دست طلا یکی از کتاب هایی است که در ادبیات پایداری مخصوصا در مقوله سوژه یابی، نقطه عطف است. 
پیدا کردن آدمی که در جنگ تاثیر جدی داشته اما کاملا هم شبیه بقیه آدم هایی که از جنگ می شناسیم نیست، نشان از تبحر نویسنده است. 
در یادداشتی به صورت پست مفصل تر خواهم نوشت. 
        

          وقتی اسم کتاب رو به خانم مسئول کتابخانه میگفتم با تعجب چند بار پرسید مطمئنی همچین اسمی داره؟ و وقتی دید بله همچین کتابی هست خندش گرفت؛ فضای کتاب و زاویه دیدی که از بخش خاصی از دفاع مقدس داره خیلی جالبه ما اینجا جنگ رو از زبون یه مکانیک می‌شنویم و کارهایی که برای جبهه و خدمت  به مردم میکرده تا حدودی حال و هوای سریال تانک خورها رو هم برام داشت ولی خیلی کامل تر؛ پرداختن به جزئیات،روون بودن متن و حال و هوای متفاوتش با بقیه کتاب های دفاع مقدس باعث شد از انتخاب خودم برای خوندنش راضی باشم، چیزی که تو سطر به سطر کتاب حس میشه فقط کار و کار و کاره و اینکه چقدر جو میتونه رو انگیزه و انرژی آدما برای کار کردن و خدمت کردن تاثیر بزاره، خلاصه که اگه نخوندینش از دستش ندید یه کتاب مشتی و باحاله درست مثل راویش😅....
        

          روایت پشتیبانی جنگ در قسمت تعمیرات هر نوع ماشینی که به جبهه ها رفت و امد داشته توسط حاج عباس علی باقری که تعمیرگاه بزرگی در خاوران داشته و دستش به دهانش می رسیده، اما وقتی نیاز دیده  همه را رها کرد و تعمیرکار خبره و وسایل به اهواز و سر پل ذهاب برد و مشغول کار شد ، و کارهای شش ماهه را ده روزه و تیمی انجام داد تا دفاع لنگ نماند
ناگفته هایی که کمتر شنیدیم و شغل هایی که به ضرورت حضورشون در جنگ کمتر فکر کردیم...  و یاداوری اینکه برای پیشبرد اهداف چقدر نیاز به از خودگذشتگی ها و کارهای بی منت داریم اون هم در همه حوزه ها

https://taaghche.com/book/3211/%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D8%B7%D9%84%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D8%AC-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D9%82%D8%B1%DB%8C
        

          پرداختن به اصناف مختلف در جنگ کار لازمی است.
صنف تعمیرکاران و اتومبیل سازان (که نمیدونم دقیقا اسم صنفشون چیه) حضور جالبی در دفاع مقدس داشته اند که مورد توجه قرار گرفته است؛ خدا را شکر.
تصور میکنم بجز پرستاران و پزشکان، بقیه اصناف سهم چندانی از ادبیات دفاع مقدس را به خود اختصاص نداده اند
        

          کتاب صوتی آن را شنیدم. خدا برای انجام کارهاش به دل آدمها یک فکری رو می اندازه . مثل حاج عباسعلی باقری که تعمیرکار ماشین بوده و در آبان ماه ۵۹ که در مسجد اعلام میکرده اند باید به جبهه نیرو برود ، با و جود ترس ، برای اینکه جلوی وجدان خودش و شوهر خواهرش کم نیاورد می‌رود آنجا و بعد پاگیر و دلبسته می‌شود و تا ۸ سال خودش داوطلبانه می‌رفته و تعمیرکار هم می برده حتی پسرانش حسین و رضا را‌ . تا جایی که پسرش حسین در ۱۵ سالگی مصرانه درخواست می‌کند که به عنوان بسیجی تنها  برود نه تعمیرکار همراه پدر. می‌رود و در عملیات کربلای ۵ شلمچه شهید می‌شود.
همیشه وقتی در اردوهای راهیان نور می گفتند بچه های رزمی مهندسی فلان کار را کردند، تصورم مهندسان فکور دانشگاه شریف بود. نمی‌دانستم همین مکانیکهای ساده ، می‌توانند با تجربه خودشان ، ابتکارات خارق العاده ای بزنند که شاید تحصیل کرده ها به ذهنشان نرسد. 
        

          عباس دست طلا، یک روایت متفاوت و جذاب از یک مکانیک ماهر جبهه...روایتی که در مواجهه با اون  ناخودآگاه هم گریه میکنید هم میخندید، هم حس غرور میکنید...
        

          شاید قبل شروع کتاب فکر کنیم قراره درباره یک شهید یا حداقل یک جانباز خط مقدم خاطراتی رو بخونیم درصورتی که بین داستان تازه می فهمیم قصه عباس، روایتی از یک آدم معمولی‌ هستش که مثل همه از تیر و ترکش و جنگ میترسه اما غیرتش اجازه نمیده پشت جبهه، تو یک زندگی عادی جا بمونه و راهی جبهه میشه و میشه همون آدم بزرگی که همیشه پدرش ازش توقع داشته...

قلم نویسنده خوب بود و روایت زندگی عباس دست طلا رو به دل خواننده می نشوند...
        

          بسم رب شهداء
روایتی متفاوت از دفاع مقدس.
همه چیز به سادگی و بی آلایش روایت شده حتی اسم کتاب هم ساده‌ترین اسمی‌ست که نویسنده می‌تونستنه برای کتاب انتخاب کنه.
این بیش از ساده و معمولی بودن روایت برای من باعث شد خیلی مشتاقانه صفحات بعدی رو نخونم. خلاقیتی یا روان روایت کردنی درکار نبود...
داستان از یه جایی به بعد برام تکراری شد🚶🏻‍♀️
        

          از جمله کتاب‌های متفاوت در زمینه دفاع مقدس بود. اینکه به یک صنف خاصی در جبهه ها پرداخته بود برایم تازگی داشت و جذابیت قلم که در کنار این اختصاص به صنف خاص وجود داشت، کتاب را دوبرابر جذاب کرده بود.
بر عکس خیلی از کتاب‌های خاطره‌ شهدا، داستان تقریبا پیوسته‌ای داشتو بریده بریده نبود.، هرچند یک خط سیری ثابت نداشت.
وقتی این کتاب تمام شد، دلم خواست کتاب های دیگری هم از حضور صنف‌های مختلف در دفاع مقدس بخوانم، مثلا پزشکان یا پرستاران و یا راننده‌ها یا پستچی‌ها و ... شما چیزی در این زمینه چیزی می‌شناسید؟
        

          دوست داشتم
فضای تعمیرکاری باحالی داشت.
( یکی از چیزهایی که از این کتاب یاد گرفتم این بود که اگر قراره توی رشته‌های عملی تحصیل کنید، حتما برید توی محل کار و تجربه کسب کنید. )
        

          در درجه اول عنوان کتاب بسیار خوب انتخاب شده بود به طوری که تقریبا کل محتوای اصلی کتاب رو در بر می‌گرفت و باعث جذب بیشتر به مطالعه می‌شد. به طور کلی هم قلم روان و شیوا و جذاب بود. اتفاقاتی ذکر می‌شد بجا بود و به لحاظ زمانی و انتقال محتوای مدنظر نویسنده، به درستی انتخاب شده بود و فرد رو به ادامه دادن و خواندن بیشتر وادار می‌کرد. 
در دو سه بخش پرش های زمانی ناگهانی دیده شد به طوری که بدون اطلاع خواننده بعد از بیان یک صحنه و اتفاق، ناگهان چهار پنج سال می‌گذرد.  که شاید بهتر بود با مقدمه چینی این اتفاق صورت می‌گرفت یا کاملا بی اهمیت از این زمان گذر صورت نمی‌گرفت.🍃

اما به طور کل شاهد کتابی داستانی با موضوعی جدید و جذاب از ناگفته هایی در مورد افراد فنی و مکانیکی جنگ بودیم که نشان دهنده این موضوع بود که هر قشری به زعم خود دِینش را به این انقلاب در دفاع مقدس ادا کرده است چه با جان و مال و کار خود و چه با گذشت از عزیزانش. و آنچه قوت دهنده او در این مسیر بوده تنها و تنها نیت خالصانه او بوده است نه هیچ چیز دیگر...