یادداشت‌های Ahoura (7)

          من خودم به شخصه قلم فریدا مک فادن رو خیلی دوست دارم و رمان‌های زیادی ازش خوندم و یکی از چیزهای مورد علاقم در موردشون اینه که در پایان از یه سری رازهایی پرده برداری میشه که بیشترشون غیرقابل حدس بودن؛ اما این سری واقعا فریدا مخاطب‌های خودش رو نمی‌دونم چی فرض کرده، ولی اصلا پایان بندی خوبی نداشت-
        

          صد در صد یکی از بهترین کتابایی که خوندم.
        

          از اون کتابایی بود که در طولش می‌تونی حدس بزنی که چه اتفاقی قراره بیوفته، اما به هیچ عنوان نمیتونی حدس بزنی که پایانش چطور قراره باشه..
واقعا یکی از شاهکارهای این ژانره!
        

          خوندن و تموم کردن این کتاب واقعا برام مثل کار حضرت فیل بود انگار میدونستم قراره چه اتفاقاتی بیوفته و دقیقا به همون خاطر نمی‌خواستم ادامش رو بخونم، نمیخواستم بدونم چی میشه با اینکه از همون آغاز کتاب می‌دونستم..
رسما یکی از بهترین کتابایی بود که تو کل عمرم خوندم و همیشه جزو موردعلاقه‌هام باقی می‌مونه و دستبوس نویسندش برای خلق همچین چیزی که به شخصه شاهکار صداش می‌کنم، هستم.
        

          اولین کتاب ترسناکی بود که خوندم و واقعا از نظرم شروع خوبی بود..
به جزئیات خیلی توجه شده بود و توصیفات خیلی دقیق و البته زیادی داشت ولی نه به قدری که ازش خسته بشی..
اتفاقات همینجوری پشت سر هم میوفتادن و باعث میشدن که اصلا دلت نخواد حتی یه لحظه کتاب رو زمین بذاری و من خودم وقتی ساعت مثلا یازده شروع به خوندن میکردم تا ساعت چهار درگیر خوندن بودم و آخرشم به خاطر سوزش چشمام میذاشتمش کنار..
پایان واقعا غیرقابل پیشبینیی هم داشت و تو هر فصل هم یه راز حل میشد ولی دو راز به جریان اضافه میشد و خواب رو برای چشم حرام میکرد..
خلاصه بخوام بگم واقعا خوندن این کتاب یکی از بهترین تصمیماتی بود که گرفتم :›
        

          حقیقتا من این کتاب رو برای مسابقات کتابخوانی پارسالم خوندم و اصلا دوسش نداشتم.....
خیلی بی سر و ته شروع شد ، موضوع خیلی جذابی نداشت ، یکم اتفاقات به عنوان یه داستان مثلا واقعی دور از ذهن بود و....
البته شخصیت پردازی خوبی داشت و من شخصیتی که داستان رو روایت میکرد خیلی دوست داشتم ولی اونم یکم زیادی متفرقه حرف میزد..
کلا از نظرم فقط برای یه بار خوندن خوبه نه بیشتر..