یادداشت‌های Saba (11)

        نظرم مثل کتاب کوتاهه(مطمئن نیستم )
توی ژانر کلاسیک  برای کتاب هایی که توی یک روز میتونی تمومش کنی خوبه
حس و حالش برام جالب بود 
شخصیت کینو بشدت رو مخم بود🖐
پیام داستان برای من این بود که بعضی وقتا همون چیزایی که فکر میکنیم قراره خوشبختمون کنن به اوج بدبختی میکشوننمون بدبختی کینو هم توی همون مروارید آشکار بود ولی کینو نمیخواست قبول کنه
در نتیجه بعضی اوقات مقصر کسی نیست جز خودمون بخاطر اینکه چشممون رو روی  عیب های چیزی که مشخصه عاقبتش خوب نیست میبندیم
در کل بخوان بگم  بین  امتیاز سه و نیم و چهار مونده بودم ولی خب چون حس کردم کم لطفیه اگه بهش ۳ و نیم بدم‌همون چهار خوبه
بازم برای یک کتابی که بخوای اوقات فراغتت رو باهاش پر کنی و توی یک روز تمومش کنی و از قضا کلاسیک باشه کتاب خوبی بود 
      

        خب دختر مهتاب عزیزم هم تموم شد
اصلا دلم نمیخواست تموم شه انقدر که دوستش داشتم
میدونم یه جلد دومی هم داره ولی برای داستان همینجا تموم شدست
روزی اولی که این کتاب و از کتابفروشی گرفتم موقعی بود که خیلی معروف شده بود و منم خریدمش
 نزدیک به دو سال توی کتابخونم موند و من سمتش نرفتم و هر چقدر هم نظرات رو بیشتر میخوندم بیشتر از خریدش پشیمون میشدم 
میگفتم چرا یه همچين کتابی که انقدر نظر منفی داره رو خریدم 
ولی خب بازم زود قضاوت کردم 
بلاخره توی این تابستون تصمیم گرفتم بخونمش 
۳۰ صفحه اول واقعا جذبم نکرد و اینجوری بودم که آره نظرات درباره این کتاب درست بود ولی نمیتونستم همین‌جوری نیمه تموم ولش کنم که 
یه عزیزی کل کتاب و برام اسپویل کرد و همین باعث شد خیلی دیرتر تمومش کنم ولی در نتیجه ازش ممنونم چون اگه برام اسپویل نکرده بود من جلد دومم میخوندم و واقعا سرش افسرده میشدم 
چرا؟
چون من شدید طرفدار زوج شینگ ین و لیوایم و اصلا دوست ندارم این زوج بهم بخوره 
و چون اون دوستمون اسپویل کرد که آخر جلد دوم این زوج عزیزم به فنا میره منم فرداش پاشدم رفتم جلد دوم و با یه کتاب دیگه عوض کردم
نمیدونم کارم درست بوده یا نه ولی خودم خوشحالم که داستان رو همونجوری که میخواستم تمومش کردم نه اونجوری که نویسنده میخواست 
خلاصه بگم قید جلد دوم و زدم و گذاشتم داستان دقیقا همونجوری که دوست دارم تموم شه
شاید خودخواهانه باشه ولی ازش راضیم 
البته که یکمم عذاب وجدان دارم بابتش 
هر تصمیمی بهایی داره بهای تصمیم منم اینه که خیلی از سوالاتم بی جواب میمونه
ولی خب دیگه یا باید از اون پایان رویایی و اون پایانی که دوستش داشتم دست میکشیدم و یا هم بهای تصمیم رو قبول میکردم
بگذریم من راضیم که داستان همینجا برام به پایان رسید 
وقتی که تموم شد واقعا ۱ ساعت نشسته بودم و ناراحت بودم که چرا تموم شد چون واقعا با لحظه به لحظه این کتاب زندگی کردم
الان هم بخشی از وجودم هنوز توی این کتابه و داره با شینگ ین روی ماه زندگی میکنه و از این بابت خوشحاله 
در کل بجز همه موارد این داستان یک چیز دیگه هم یاد گرفتم و اونم این بود که هرکس درباره کتاب ها نظر خودش رو داره 
دلیل نمیشه چون ما از کتابی خوشمون نیاد کتاب خوبی نباشه و ارزش خوندن نداشته باشه
درسته که این کتاب کلی نظر منفی و افرادی رو داشت که از خوندنش پیشمونن 
ولی من واقعا از خوندنش راضی بودم 
نمیدونم چرا
شاید بخاطر سنمه
قاعدتا نظر فردی که ۳۰ سالشه با منه نوجوان فرق داره 
بجز سن هم نظر افراد دیگه حتی توی رده سنی خودم با من فرق داره 
ولی من خودم خيلی زیاد این کتاب رو دوستش داشتم 
در نهایت باید بگم دلم برای روزهایی که با لیوای و شینگ ین عزیزم گذروندم تا ابد تنگ می‌شه و تا ابد بخشی از وجودم همراه باهاشون میمونه و دلتنگشونه ((:
      

        بادبادک باز هم تموم شد...
اولش خیلی برای شروع کردن این کتاب نسبت بهش گارد داشتم 
مغزم میگفت سرش خسته میشم و ریدینگ اسلامپ میشم ولی قلبم میگفت قراره ازش خوشم‌بیاد
خب انگار قلبم این دفعه هم برنده شد
تمام مدت توی داستان دلم برای حسن میسوخت و از امیر بخاطر رفتار هاش عصبی بودم 
ولی وقتی به خودت بیای میفهمی که آدم هایی که توی زندگیمون باهاشون رو به رو میشیم یا حتی خودمون نمیتونیم به با معرفتی حسن باشیم
شایدم بشه 
واقعیتش نمیدونم 
ولی میدونم همه ما توی زندگی‌مون یک روزی و یک جایی امیر بودیم 
ترسیدیم و جلو نرفتیم و بخاطر همون تا سال های سال عذاب وجدانش گردنمون میمونه 
اما اینکه در آخر مثل امیر بتونیم یک جوری جبران کنیم 
بنظرم پیشرفت بزرگیه 
شاید کاری که امیر برای سهراب کرد خیلی کوچیکتر از کار های بدی بود که با حسن انجام داد 
ولی بازم مهم این بود که انجامش داد 
کاری که خیلی از ما ها انجامش نمیدیم 
بخوام حرفم رو خلاصه کنم توی کل کتاب از شدت با معرفتی حسن تو شوک بودم حتی بعد از سال ها بازم امیر و فراموش نکرد احتمالا کار هایی هم که امیر باهاش کرده بود رو هم فراموش نکرده بود ولی بخشیده بود 
دوست دارم توی زندگیم مثل حسن باشم همونقدر با معرفت و مهربون
ولی بعضی اوقات مثل امیر می ترسم ولی بازم تلاشم رو میکنم که مثل حسن باشم 
درسته پایان خوبی برای خیلی از اشخاص توی داستان وجود نداشت ولی بازهم افرادی بودند که با تمام سختی های زندگی بلاخره یک روز به خوشبختی رسیدن 
در کل خیلی کتاب خوبی بود نیم ستاره هم کم کردم بخاطر اینکه نشری که من کتاب رو ازش خوندم فرق داشت و ترجمه ش بعضی جاها خوب نبود 
وگرنه خود کتاب ۵ ستاره رو میگیره 

      

        بی خانمان 
از همون اولش برام جالب شروع شد و رفته رفته جالب تر شد
به عنوان کسی که تا حالا از کتاب های کودک و نوجوان ژانر کلاسیک نخوندم برای اولین تجربه از این ژانر خیلی جالب بود
نویسنده به خوبی جزئیات رو یک جاهایی گفته بود و به خوبی میتونستی حس کنی چه اتفاقاتی داره توی اون صحنه میوفته ولی یک جاهایی اصلا چیزی از جزئیات نگفته بود جاهایی که لازم بود دربارشون توضیح بده مثله بخشی که رمی با خانواده آکوین زندگی می‌کرد ما زیاد نفهمیدیم توی اون زمان چه اتفاقاتی میوفته
در هر صورت این موضوع از جذابیت کتاب زیاد کم نمیکرد 
به عنوان خواننده یک جاهایی واقعا دلم برای رمی می‌سوخت با خودم میگفتم چطوری یک نفر میتونه انقدر توی زندگیش بد بیاره؟ولی پایانش نشون داد وقتی که همه چیز بد میگذره مطمئنا قراره یه خوشی هم پایانش داشته باشه
در کل با این کتاب زندگی کردم 
وقتی که رمی از نامادری جدا شد اون جدایی رو منم حس کردم 
وقتایی که با ویتالی و گروهش بهشون خوش میگذشت درک کردم که گاهی فقط باید انسان های درست و یا حتی موجودات درست کنارت باشن تا سختی های زندگی به چشم نیان
با مرگ ویتالی واقعا گریه کردم 
با پیدا کردن دوستی به نام ماتیا و اینکه چقدر باهم صمیمی بودن و هوای همو داشتن ناخودآگاه یاد دوستان خودم می افتادم 
البته توی این مسیر خیلی بخاطره سختی ها و بدبیاری های رمی حرص خوردم 
ولی پایانش واقعا باعث شد اشک شوق بریزم (((:
در کل خیلی دوستش داشتم بخصوص شخصیت کاپی و ماتیا رو
قطعا پیشنهادش میکنم برای یک بار خوندن واقعا لذت بخشه 
خلاصه بگم از علاقم نسبت به این کتاب نمیتونم حرف بزنم از اینکه چقدر دوستش داشتم و از تموم شدنش ناراحت شدم ولی توی این ژانر از کتاب های نوجوان برای من بهترینش بود
      

        این کتاب برای هر کس هر نتیجه ای داشته باشه برای من یه نتیجه خیلی متفاوت داشت
یادمه زمانی که این کتابو میخوندم طبق عادتم درموردش با دوستان قدیمیم حرف میزدم
به پایانش که رسیدم بهشون گفتم که این کتاب میگه به هیچکس اعتماد نکن حتی بهترین دوستت البته من بهشون اعتماد داشتمو و به خودشون هم گفتم منظورم اونا نیستن
الان که به گذشته نگاه میکنم تعجب میکنم از اینکه چقدر یه کتاب ادامه زندگیمو دقیق اسپویل کرده و من نفهمیدم 
نمیگم قطع ارتباط من با اونها تقصیر اونا بوده نه صد در صد بخش عظیمی تقصیر خودم بود
ولی من تعجب می‌کنم از اینکه چقدر این کتاب درست و دقیق زندگیمو بهم نشون داد و من اون موقع نفهمیدم 
بنظرم از این به بعد وقتی کتابی میخونین بهش دقت کنین 
شاید ادامه زندگیت قراره اونجوری رقم بخوره