یادداشت‌های حنانه امینی (8)

          عجب کتابی بود .
رو دست آگاتا کریستی تو ژانر جنایی نیست ✨
        

          چقدر قشنگ تنهایی و پوچی پشت یک زندگی به ظاهر مجلل و بی نقص ولی حقیقتا بی هدف و پوچ، واقعا پوچ رو به تصویر کشیده است، نویسنده.
شاهکار بود.
این کتاب ارزش نه یک بار بلکه هزار بار خواندن را دارد .
        

          از اون کتاب های حال خوب کن بود ✨
این دومین کتابی هست که از این نویسنده می خونم واقعا قلم شون رو دوست دارم . به اندازه کافی به جزئیات پرداخته شده نه اونقدر زیاد که اذیت کننده باشه نه اونقدر کم که نشه تصویرسازی کرد ...
از همه‌ی شخصیت ها بیشتر آس مندلی رو دوست داشتم ، روحانی سالخورده دوست داشتنی مسجد که چراغ راه بود برا همه از سینای نوجوان تا بابابزرگ ریش سفید او ...
پیشنهاد می کنم  بخونید قشنگ بود در کل .

پ.ن : واقعا پدربزرگ و مادربزرگ و بزرگتر های تجربه دار نعمت اند. ای کاش بیشتر قدرشونو بدونیم ...🥹
        

          فقط میتونم بگم قلبم درد گرفت همین ...
        

          حقیقتا درحال پیدا کردن تکه های گم شده وجودم در بین کلمه به کلمه آثار استادم .
رحمت خدا به این مرد بزرگ . نگاه شون به قرآن بی نظیره .

        

          عجب کتاب تکان دهنده ای بود .
حقیقتا با کلمه کلمه کتاب به حال او غبطه خوردم . او کجا و من کجا که در جاده های پیچاپیچ و موج های سرکش وجودم غرق شده ام ....
حسرت دیگر اینکه چه بسیار گوهران نایابی و عارفانی که همین الان در همین کوچه و پس کوچه های شهر زندگی می کنند ما آن ها را نمی شناسیم و بهره ای هم نمی بریم ...
رفقا به شدت پیشنهاد می کنم کتاب را مطالعه کنید تکانتان می دهد .
        

          بامزه بود .
بیشتر نقاشی های کتاب رو دوست داشتم ، راستش گاهی سادگی زیباست .
        

          کتاب بی نظیری بود .
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی با بیانی ساده ولی بی نهایت لطیف به رشته تحریر درآمده ...
کتاب را که شروع کردم لحظه ای زمین نگذاشتم .
با به پایان رساندن این کتاب زاویه دید نو ،لطیف و عمیقی نسبت به قرآن پیدا خواهید کرد .
به جرئت می توانم بگویم شیفته استاد شدم 
بی نظیر بود .