کتاب خوبی بود👌🏻 
علاوه بر چهره داستانی‌‌ای که داشت، خیلی هم  آموزنده بود. انگار شخصیت آس‌مندلی  نقش یه پیامرسان آسمونی رو داشت که نکات اخلاقی قشنگی رو گوشزد می‌کرد.  
        

          اول مشخص کنم که کتاب مختصِ قشر نوجوانِ !🙆‍♀️
علت اینکه خوندمش، ارادتیه که به نوشته ها و داستان های آقای سالاری دارم 😍
انگار یه گمشده ای رو مرور میکنم و لذت میبرم از دوران نوجوانی که ترسیم می‌کنند،
یه تصویر قشنگ و لطیف با توصیفات ساده و صمیمیش...🥰
این کتاب قابلیت اینکه جلد دوم داشته باشه رو داره بنظرم!!📚
عاشق شخصیت آبابا بودم و خیلی جاها باعث شد احساساتی بشم😅😢👨‍🦳
اما  داستان واسه خودش رنگ و بوی مدینه  فاضله داشت ،شخصیت ها در نهایت  پختگی بودند و همه با رفتار های سنجیده شون به نوجون قصه راه و چاه رو نشون میدادن و حواسشون بود به بیراهه نره !😕😒
از پدر و مادر  تا بقال و پیش نماز و آقای عطار و ...🤐
چیزی که واسم سوال شد  این پسر چطور علاقش رو مدیریت کرد(نتیجه گیریش برای من عجیب بود) و این وسط چرا همه داشتن کاری میکردن که بلندگو دست بگیره و از عشقش بگه ...🙄☠🕳
اما در کل کتابی بود که کشش خوبِ خودش رو  داشت 👌
و من از بعدِ نماز صبح نتونستم بزارمش کنار
که بفهمم عاقبت این سینای مودب و مرتب چی چی میشه😎😅
        

          حتی اگه احساس میکنه دیکه همه چیز برات تموم شده بازم به خدا توکل کن اون وقته که همه چیز جور میشه