یادداشت‌های علی (17)

          کتاب خوبی بود
یه نظام حکومتی ضدزن و برمبنای انجیل
خیلی شبیه بود به فیلم v for vendeta
و  کتاب ۱۹۸۴
با این تفاوت که روایتی زنانه و از جامعه‌ای با بندهایی برا زنان بود.
نوع روایت، داستان و پایان رو دوسداشتم و خوب بود

        

          آخرین رمان از عباس معروفی عزیز رو هم خوندم
و خب حالا دیگه میتونم بهتر نظر بدم درمورد همه کتاباش.

این کتاب، ادای دین معروفی به صادق هدایت  و شخصیت اصلی آن زن اثیری بوف کوره. 
داستان همانند بوف کور با همون سبک جلو میره و حالت جنون آمیز رو با خودش داره.
از جایی به جای دیگر و از شخصیتی به شخصیت دیگر
پرش‌ها و جابجایی‌هایی که همراهی باهاش رو گاها سخت میکرد.

کتاب رو خیلی دوس‌نداشتم. همونطور که از بوف کور خیلی لذت نبردم و این سبک و سیاق و جنون‌آمیز جلو رفتن داستان انگار برای من نیست‌. 
به نسبت بقیه‌ی کتابای معروفی این کتاب و ذوب‌شده تو رتبه‌ی آخرن برام.
دو ستاره بخاطر عباس معروفی و ادای دینش به صادق هدایت.
        

          سووشون برام مثل یه سفر بود به شیراز جنگ جهانی دوم.
هرچند این سفر خیلی دلچسب نبود برام
تو کتاب خوندن و اینکه یه کتاب رو کتاب خوب بدونم فاکتورای زیادی هست که این کتاب، موارد زیر رو برام داشت؛
شخصیت پردازی کتاب از حیث تعداد خوب بود اما گاهی بعضی شخصیتا برام سوال برانگیز بودن.
فضاسازی و توصیف مکان کتاب کامل بود و به خوبی منو به محیطی که داستان توی اون جریان داشت میبرد.
روایت داستان هم اگرچه سوم شخص بود ولی از پنجره‌ی چشم زری{شخصیت اصلی} داستان رو میدیدیم و این روایت به نوعی برام تیره بود.
{حالا بخاطر اینکه زری سمبلی از سیمین دانشور بود یا چیز دیگه نمیدونم.}
تو فاکتورای کتاب خوب دو مورد هست که این کتاب برام نداشت؛ جذابیت و کششی که حس کنی داستان تورو به دنبال خودش میکشه و عنصر لذت بردن از کتاب. خوندن این کتاب یه سختی‌ داشت که نمیتونستم راحت بخونمش و شاید اگه عنصر کنجکاوی برای رسیدن به پایان کتاب نبود، تمومش نمیکردم.{که خب این مورد رو میشه جزو مزایاش دونست}

روند داستان و اینکه دوتا شخصیت اصلی، یوسف و زری، چه نظر و جبهه فکری دارن رو درست نفهمیدم.
حالا یا اشاره مستقیم نشده یا من ندیدم.
[از اونجایی که این کتاب و سال بلوا هردو توی زمان جنگ جهانی دوم بودن خیلی حین خوندن سووشون کنارهم میذاشتمشون و مقایسه میکردمشون
و خب سال بلوا برام خیلی دوسداشتنی تر و با روایت بهتری بود.]

یک ستاره بخاطر فضاسازی و مکان‌ها
و یک ستاره بخاطر بخشایی که از روایت داستان دوسداشتم.
        

          واقعا کتاب قشنگی بود.
اصلا توقعش رو نداشتم که انقد خوشم بیاد ازش.

داستان پدر و پسری ترک، که پدر مسئول جابجایی مهاجران غیرقانونی برای رفتن از ترکیه به یونان است
و این رابطه پدر-پسری انگار شدت‌یافته و ورژن خاورمیانه‌ای جز‌ءازکل و رابطه مارتین و جسپر بود.

سختی‌ها، روایت وقایع جامعه، تحلیل رفتارها، انسان‌شناسی، جملات فلسفی درباره زندگی مخصوصا زندگی جهان سوم، تبدیل یک انسان معصوم به شریرترینِ موجودات و تمام اتفاقات و روندی که توی این کتاب بود به بهترین شکل ممکن  ذات وحشی انسان و رفتارهای انسانی به خوبی توی این کتاب نشون داده  بود.

فضاسازی کتاب فوق‌العاده بود و انگار در تمام مکان‌هایی که غازا به اون میرفت من هم حضور داشتم.
شخصیت‌پردازی هم از نظر ظواهر و هم از نظر روانی واقعا عالی بود و تغییرات شخصیتی و نمایش این روند در کتاب به خوبی نمایش داده شده بود.

نیمه‌ی اول کتاب رو خیلی بیشتر دوسداشتم و سریعتر و پرکشش تر بود برای من. نیمه‌ی دوم نیز اگرچه کندتر و با جذابیت کمتر برایم همراه بود اما از زیبایی قلم و حرفه‌ای بودن نویسنده در ادامه توصیف وقایع و جلو بردن خواننده همراه داستان، به نحوی که داستان همچون قطاری میرفت و من به دنبالش میدویدم. {از شدت جذابیت این مثال رو میزنم} ، همچنان ادامه داشت و تا اخرین صفحه به بهترین شکل جلو رفت‌.

پایان کتاب خوب بود و واقعا یک پایان سمبلیک و به قول معروف گیلاس روی کیک بود؛ پایان‌بخش سفری که در این ۴۷۹ صفحه با غازا در مکان‌های مختلف داشتیم.

کتاب مشابه جزءازکل، که ابتدا اشاره کردم، و کتاب سفر به انتهای شب سلین بود. و به نوعی سفر به انتهای شبی از جنس خاور میانه داشتیم.

خیلی از این کتاب لذت بردم و پیشنهاد نمیکنم اگر به دنبال کتابی متفاوت و جدید هستید حتما این کتاب را بخوانید.
        

          کتاب بامزه‌ای بود
خیلی وقت بود که با کتاب ایرانی نخندیده بودم و طنز خوبی داشت.
شخصیت پردازی گسترده و خوب با شخصیت هایی که به خوبی ملموس و قابل تصور بودن
کلیت داستان هم خوب بود و شخصیت دایی جان ناپلئون و مشقاسم من رو یاد دون کیشوت و خدمتگذارش مینداخت.

        

          واقعا قشنگ بود.
در عین غم داستانی پر از  اتفاقات و توصیفات قشنگ به سبک خاص عباس معروفی عزیز
واقعا لذت بردم از تک تک صفحات این کتاب

        

          از لحاظ تاریخی
و نشون دادن مصادره و چپاول و موارد از این دست بعد از یه انقلاب کارگری(که نماد انقلاب شوروی هست)، واقعا عالی عمل کرده بود.
قشری از جامعه که با عقده ی قدرت و ثروت جلو اومده و الان دنبال سهمی از قدرته.
از لحاظ داستانی اما کتاب خیلی بیشتر از این پتانسیل داشت برای یه داستان قوی و ۶۰۰ صفحه‌ای. 
 خیلی جای سوال باقی گذاشت 
و خب میتونست خیلی بهتر باشه.
حجم توصیفات و اتفاقات بخش زیادی از کتاب رو گرفته بود و گاها خسته کننده میشد.
جهان‌سازی کتاب نقص هایی داشت . علل اتفاقات و رخدادها واضح گفته نمیشد و مواردی که از حکومت فعلی و قبلی گفته شده بود کامل نبود و خیلی به حدس ها و برداشت خواننده وابسته بود. هرچند میشد تاحدودی فهمید ولی برای برخی موارد توضیحات شفاف‌تر بهتر میبود.
تنوع شخصیت های کتاب رو دوسداشتم 
شخصیت های خوب و به تناسب قشرهای مختلف داشت
هم  از قشر اشراف زاده حکومت سابق و هم افراد تازه به قدرت رسیده و قشر فقیر.
پایان کتاب رو دوس نداشتم
انگار که بعد چند سال زندگی با فردی، ناگهان غیب بشه و هنوز تو کوهی از سوال داشته باشی.
ایده خوبی داشت کتاب.  و خب بیشتر سر این ناراحت میشه آدم 
که کاش فلان تغییرات رو داشت و فلان جور میشد.

یک ستاره به‌خاطر ایده کتاب
یک ستاره به‌خاطر  برخی قسمت‌های داستان 
یک ستاره بخاطر  نشون دادن ایده‌ی انقلاب شوروی در پوشش ادبیات
و نصف ستاره هم به‌خاطر مرحوم علیزاده.

        

          خیلی توقع بیشتری از بلیک کراوچ داشتم
هیجان داستان خوب بود
اما علت ماجرا و شرح و بسط داستان کم بود
ایده‌ای بود که میشد با تخیلی بیشتر گسترشش داد و جذابیت داستان رو بیشتر کرد.
دو ستاره به‌خاطر  کشش و هیجان داستان و یک ستاره هم به‌خاطر بلیک کراوچ.
        

          واقعا فوق‌العاده
پر از مفاهیم، نمادها و تشبیه‌های به‌جا.
طبق معمول کتاب‌های موردعلاقم از ادبیات ایران این کتاب هم تقابل تجدد و تحجر بود.
روبرویی نسل جوانی که سنت‌شکن است و از چارچوب‌های بسته خسته‌اند و نسل متحجری که همچنان پایبند سنت‌های منقرض شده‌اند.
و سفر
سفری برای  پختگی و رسیدن به بلوغ و تجربه کردن جهانی که محدود به برکه‌ای نیست.

        

          کتاب داستان قشنگی داشت
اما تک شخصیتی بودن کتاب و اصطلاحات و روندهای علمی-مهندسی باعث شده بود که جذابیت کتاب برام خیلی کم باشه.
یک ستاره بخاطر  طنز خاص و سبک اندی وییر دادم و یک‌و‌نیم ستاره هم بخاطر داستان و بخش های قشنگش.
        

          جزء از کل کتابیه که برای من خیلی بیشتر از یه کتاب و جهانیه که انقدر توی اون راحتم که با هر بار خوندنش انگار به منطقه‌ی امنی سفر کرده‌ام. 
بهترین تجربه‌ای که میشه در ادبیات داشت
        

          "دنیا کارخانه برآورده کردن آرزوها نیست"
کتاب فوق العاده قشنگ و غمگین. 
        

          به معنای کلمه peace of art.
واقعا لذت بردم از سفری که با این کتاب داشتم و بی نظیر بود.
        

          خوندن این کتاب برای من توی بازه‌ای بود که خودم درگیر بودم با افسردگی و خوندن نوشته‌های دختری که گاها احساس‌های مشترک داشتیم درکنار تلخی ماجرا، زیبایی خاصی داشت و باعث شد این کتاب رو عمیقا و قلبا دوس داشته باشم.
        

          داستانی قشنگ
با تصویرسازی‌های فوق‌العاده زیبا در بطن داستان
فیلمی کوتاه در سینمای کاغذها
        

          جزو بهترین کتابایی که خوندم
سفری همراه با ۶ ۷ نفر و تجربه هرآنچه که بوده و در عمق داستان حس میشود.
        

          سفری یک روزه داشتم با این کتاب.
 از زمانی که شروع به خواندنش کردم، زمین گذاشتنش کار سختی بود و  هی ادامه دادم و ادامه دادم تا به پایان رسید.
واقعا شاهکاریه که به طرز زیبایی نوشته شده. سمفونی کلماتی که با تلخی و غم آمیخته شدن.
درود به روح عباس معروفی عزیز🖤🩵