یادداشت‌های عبدالله گیوه چی (161)

          داستان دو خرگوشی که با هم اختلافات زیادی دارند، اما وقتی دشمن مشترک آن دو سر می‌رسد، دعوا را کنار گذاشته و با هم رفاقت و همکاری می‌کنند.
        

          ایده جذابی برای نوشتن داستان انتخاب شده. مفهوم عمیق و نهفته در میان متن و تصویر، داستان را مناسب سن بالای ۱۲سال کرده.
تصویرگری از زوایای دید مختلف بوده و یافتن ارتباط بین تصاویر و متن لذت‌بخش است. 
        

          داستان تصویری با جملات مختصر که تلاش سه پرنده را برای پرواز نشان می‌دهد. 
این سه نَپرنده از شکست ناامید نمی‌شوند و تمام راه‌های معقول و غیرمعقول را امتحان می‌کنند. تاکید داستان بر ارزشمندی تلاش است نه لزوما رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب.
        

          این کتاب در بین داستان‌های مورد استفاده در برنامه‌ی فلسفه برای کودکان، به مراتب از بیمارستان عروسک‌ها و نوس، نوشته‌ی متیو لیپمن بهتر بود.
از نظر داستانی، قوی‌تر از آثار مشابه دیگری که تا الان خواندم بود. البته ضعف‌هایی مثل فضاسازی ضعیف، حادثه نداشتن و  غیره دارد.

این داستان برخلاف کتاب‌های مشابه که بحث فلسفه اخلاق را مطرح می‌کنند، در مورد جهان‌بینی و انسان‌شناسی است.

با خواندن این کتاب از یوستین گوردر، به خواندن کتاب دنیای سوفی علاقه‌مند شدم.

تناقض فلسفی در داستان:
دلیلی که برای شش پا و دست نداشتن میکا و یوآکیم آورده شده، می‌تواند همان دلیلِ ضرورت بچه‌زا شدن انسان در سیر تکاملش باشد.

        

          دو دوست بجای کارهای فردی، می‌توانند با یک همکاری دوستانه به نیاز و خواسته‌ی متفاوت خود برسند.
        

          آیا سوال پرسیدن خوب است یا نه؟
وقت سوال پرسیدن چه موقع است؟
سوال‌های علمی با سوال‌های فکری چه فرقی دارند؟
سوال‌های اخلاقی چه تاثیری دارند؟
و مطالب دیگری که در این کتاب به صورت روایت‌های مجزا از هم آمده و مناسب کودک اول تا چهارم دبستان است.
        

          سه داستان بانمک و خلاقانه برای بچه‌های پیش‌دبستانی👌

داستان دوم، "کوفته قلقلی که نبود"، عجیب‌تر بود و فکر کنم بشود در مورد آن با بچه‌ها گفتگوی فلسفی داشت.
        

          شبیه این کتاب را در بازار ندیده‌ام. جایش خالی بود. داستان نیست ولی قلم کودکانه‌ی خوبی دارد. متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی، در مورد هر یک از اعضای خانواده مطالبی گفته شده و فضای همدلانه‌ی یک خانواده را به خوبی ترسیم کرده است.
مناسب کلاس دوم تا چهارم
        

          کتاب در مورد رابطه‌ی سالم با خواهر است که به صورت‌ روایت‌های مجزا از هم نوشته شده.
 این روایت‌ها روش درست محبت کردن، حمایت کردن و همدلی با خواهر را نشان می‌دهد. 
قلم کتاب کودکانه و مخصوص کلاس دوم تا چهارم است.
        

          چی بگم والا؟! قوه‌ی تخیل و طنز نویسنده نابودم کرد🤪
        

          طنز داستان‌ها به خوبی چاچاچا شده‌اند 😅
در این کتاب از بیشتر تکنیک‌های طنز استفاده شده و به نظرم الگوی خوبی برای نگارش داستان‌های طنز برای کودکان است.


داستان ماست‌مالی:
داستانی که در ظاهرش شیر با تغییر اسم خود، هویت شکارچی بودنش را ماست‌مالی می‌کند. ولی در باطن، این داستان نقد اجتماعی به ماست‌مالی ادارات دولتی در برگزاری مراسم‌های فرهنگی را دل خود جا داده. 

در روزگاری که ... :
طنز تلخی بود که من را عمیقا به فکر واداشت. خانواده‌ای که برای عقب نماندن از دنیای مدرن، سرمایه‌ی زندگی خود، یعنی خَرشان را می‌فروشند تا تلویزیون بخرند. اما چیزی که گیرشان می‌آید این است که همان خَر را در تلویزیون می‌بینند. 
شاید در ظاهر، صاحب خر با فروختن خَرش  به دلال زیان کرده و ما در داستان دلال را آدم بی‌انصافی می‌بینیم ولی در اصل این جریان افسارگسیخته‌ی تکنولوژی‌ست که دلال اصلی‌ست. زندگی‌هایمان را می‌گیرد و به جایش یک زندگی بزک شده تحویلمان می‌دهد تا در آرزوی رسیدن به آن، باز هم زندگی‌هایمان را بگیرد.


        

          کتاب، داستان ندارد ولی راهکارهای خوب را به کودک آموزش می‌دهد که با ترس خود مقابله کند. در اواخر کتاب نیز تفاوت ترس‌های خوب و مفید با ترس‌های بیهوده را بیان می‌کند‌.
        

          مخاطب داستان والدین است که چگونه در برابر ترس‌های موهوم بچه‌ها رفتار صحیحی از خود نشان بدهند.
        

          کتاب نقاشی‌های گویا و قشنگی دارد. داستان می‌خواهد استفاده از روش شخصی‌سازی یا کاستومایز را برای جذب مشتری معرفی کند.
داستان روایت شده و می‌توانست جذاب‌تر باشد.
        

          فکر می‌کنم اصل کتاب به شعر بوده و اصطلاحات و قافیه‌ها بانمکش کرده بوده. ولی ترجمه‌ی آن اصلا جذاب نیست.

داستان می‌خواهد بگوید به جای فرار از مشکلات، باید با آن‌ها مقابله کرد.
        

          اسم کتاب برای خریدنش جذبم کرد.
ایده‌ی داستان برای ادامه دادنش کافی بود، حتی اگر پرداخت داستان در برخی قسمت‌ها گویا و شفاف نبود.
شخصیت‌‌پردازی، اغراق‌ها و تکرارها جلوه‌ای طنزگونه و نمکین به داستان داده بود.
دوست دارم اگر روزی فرصتی پیش آمد، کتاب را برای سالمندان بلندخوانی کنم.
        

          تصویرگری کتاب زیباست.
ایده داستان من را یاد داستان لافکادیو انداخت. پیام داستان مناسب نوجوان است و اگر داستان کمتر روایت می‌شد و بیشتر گفتگو و حادثه داشت، کتاب خوبی برای نوجوانان می‌شد.
آن قسمت داستان که بچه شیر در برابر شیرها ناخودآگاه ادای کفتارها را در می‌آورد، خوب نشان داده شده. بهتر بود به جای قسمت‌هایی که روایت شده، به همین‌گونه عمل می‌شد.
آخر داستان زود جمع شده و حالت مصنوعی گرفته.

عباراتی که باباکفتار و مامان‌کفتار بچه شیر را تنبیه می‌کردند، مورد پسند من نبود. حتی اگر به صورت جزئی نحوه‌ی تنبیه گفته می‌شد بهتر از کلی گفتن آن بود. چرا که هر کسی از تنبیه چیزی در ذهنش دارد که برای خودش بسیار ناخوشایند است.
        

          کتاب، تصویرگری بسیار جذابی دارد و هر چقدر داستان جلو می‌رود تصویرها از حالت بی‌روح و سرد به حالت رنگی و شاد تغییر می‌کنند. یک مهمان سرزده، زندگی بی‌روح و یکنواخت پیرزن را تبدیل به یک زندگی امیدبخش می‌کند.
تصاویر پر از کشف و احساس هستند اما به نظرم مخاطب داستان بزرگسال بوده است چرا که پیام داستان کودکانه نیست. شبیه داستان "رز به دیدن آقای وینترگارتن می‌رود" ولی به جای این که از نگاه کودک باشد، از نگاه بزرگسال است.
        

          نویسنده  ایده‌های انیشتین را در قالب داستانی فانتزی و جذاب درآورده. حتی با وجود مطالعات قبلی در مورد نظریه نسبیت انیشتین، دقیقا جایی که فکر می‌کردم فهمیدم، نفهمیده بودم.
به نظرم سبک جدیدی از داستان‌گویی است، این‌ که سعی شود نظریه‌های علمی و فلسفی عمیق در قالب داستان برای سنین پایین گفته شود. شاید چیزی از نظریه متوجه نشوند ولی داستان باعث می‌شود جذب این گونه مباحث شوند.
        

          گوش‌های هورتون قوی‌تر از دوستانش است و از یک ذره غبار صدایی می‌شنود. به چیزی که نمی‌بیند باور پیدا می‌کند. باور به وجود دنیایی دیگر روی آن ذره. او فداکارانه پای باورش می‌ایستد و از ساکنین ذره دفاع می‌کند.
ما دنیای دیگر را ندیدیم ولی آیا هیچ اثری از آن حس نکردیم تا باوری پایدار به آن داشته باشیم؟!