وقتی وارد دنیای رویاها میشویم، گویی از جهان خودمان بیرون می آییم و به واقعیتی دیگر پا می نهیم...
        

          سه از پنج
خیلی رو می‌نویسه ولی جالبه همیشه. از وسطاش دیگه رسما یاد دنیای سوفی افتادم.
        

          وقتی که ۱۲ سالم بود این کتاب رو خوندم.بعد از چند سال هنوز دیالوگ های فوق العاده این کتاب به یادم میاد و ذهنم رو درگیر می‌کنه.
        

          مسابقه ی کتاب‌خوانی مدرسه‌ی مامانم اینا 
اولین آشنایی من با یاستین گوردر

        

          درباره ی پسری به نام جوست که به زودی صاحب برادری می شود. وقتی پدر و مادر جو در بیمارستانند، آدم فضایی ای وارد حیاط جو می شود و به همراه جو نگاهی جدید به دنیا می اندازد...
        

          این کتاب در بین داستان‌های مورد استفاده در برنامه‌ی فلسفه برای کودکان، به مراتب از بیمارستان عروسک‌ها و نوس، نوشته‌ی متیو لیپمن بهتر بود.
از نظر داستانی، قوی‌تر از آثار مشابه دیگری که تا الان خواندم بود. البته ضعف‌هایی مثل فضاسازی ضعیف، حادثه نداشتن و  غیره دارد.

این داستان برخلاف کتاب‌های مشابه که بحث فلسفه اخلاق را مطرح می‌کنند، در مورد جهان‌بینی و انسان‌شناسی است.

با خواندن این کتاب از یوستین گوردر، به خواندن کتاب دنیای سوفی علاقه‌مند شدم.

تناقض فلسفی در داستان:
دلیلی که برای شش پا و دست نداشتن میکا و یوآکیم آورده شده، می‌تواند همان دلیلِ ضرورت بچه‌زا شدن انسان در سیر تکاملش باشد.

        

          به این کتاب پنج ستاره می دهم.این کتاب به من یاد اوری کرد حتی وجود مرغ روی زمین یک معجزه است.به ندرت می شودیکی را که تفکرش به قدرت یوستین گودر است پیدا کنیم. امیدوار فهمیده باشی که حالا حتی تفکر تو  شاید توی هیچ جای دنیا  پیدا نشود..به ندت انسان  یا ادم فضایی پیدا می شود که قدرت تفکر داشته باشد.