یادداشت‌های Saina (32)

          دوستش دارم(:
        

          باورم نمیشه که تموم شد😭
من یک سال با این مجموعه زندگی کردم و میتونم بگم بهترین مجموعه ی فانتزی بود که خوندم.
یه جورایی شخصیت های این کتاب تبدیل شدن به بخشی از زندگیم که حالا باید ازشون خدافظی کنم...
واقعا از جی ماس ممنونم که همچین شاهکاری رو خلق کرد😭
قطعا فراموشش نمیکنم و این مجموعه تا ابد در قلبم میمونه(:


        

          قلم طاهره مافی عجیب و در عین حال زیبا بود.به نظر من این تونست وضعیت روحی جولیت رو به خوبی نشون بده و من تونستم بیشتر باهاش ارتباط برقرار کنم.
و بازی با ارقام توی کتاب به نظرم ایده ی جالبی بود.خط خوردگی ها و تکرار جمله ها هم جالب بود و خب چیزی بود که من تاحالا ندیده بودم.
علاوه بر این،تشبیه ها و توصیفات خاص و زیبا بود اما بعضی هاشون واقعا عجیب و اغراق آمیز بود.
مثلا:«دوست دارم در چشمانش گریه کنم»(دقیقا چطوریییی؟)
اما به طور کلی نگارش رو دوست داشتم و باعث شد یه جورایی بیشتر با کتاب ارتباط برقرار کنم.
 ولی از نظر دنیا سازی به نظرم خیلی قوی نبود و به خیلی چیزها نپرداخته بود.
♦️باقی یادداشت میتونه حاوی اسپویل باشه:
و  اما شخصیت ها:
جولیت: وقتی به گذشته ی جولیت برمی‌گردم،براش متاسف و ناراحت می‌شم.اینکه بعد از این همه بی عدالتی باز هم دوست نداره به کسی آسیب بزنه نشون دهنده ی مهربونیشه ... به نظر من جولیت شخصیتی بود که هنوز خودش و قابلیت هاش رو دست کم می‌گرفت و خودش رو نمی‌شناخت!نمیتونم بگم ضعیف بود،اما می‌تونست خیلی بهتر باشه.اون به معنای واقعی خودش رو سمت اولین پسری که بهش توجه نشون داد پرت کرد😂
عشق جولیت و آدام زیادی غیرطبیعی بود و همه چی خیلی زود اتفاق افتاد،جولیت همیشه دوست داشت لمس بشه و دوست داشته بشه،و از قضا آدام می‌تونه اون رو لمس کنه.من فکر می‌کنم چیزی که بین آدام و جولیته واقعا عشق نیست،بلکه تنها گزینه برای جولیت بعد این همه ساله.فکر کن ۱۷ سال از عشق و محبت هیچ چیزی نفهمیدی چون می‌تونی با لمست یکی رو بکشی،اما یهو یکی میاد که می‌تونه لمست کنه‌ و باهات خوب رفتار می‌کنه و بهت می‌گه که دوستت داره.عشق واقعی انقدر سریع اتفاق نمیوفته.
از این ها بگذریم،چرا به مشخصات ظاهری جولیت باید وقتی نصف کتاب گذشته اشاره بشه ؟ دیر نیست؟

آدام:به نظرم شخصیت پردازی آدام زیاد قوی نبود.درواقع اون فقط با جولیت مهربون بود.(و البته جیمز)
در باقی موارد،از سنگ هم بی احساس تر بود!(حتی به نظرم بد تر از وارنر)
خصوصا در رفتار با کنجی که مثلا دوستشه! 
 از طرفی آدام عاشق شخصیت بی دفاع و ضعیف جولیته،اون نمی‌خواد شخصیت قوی و کسی که واقعا جولیت می‌تونه باشه رو ببینه و ازش حمایت نمیکنه که خودش و قدرت هاشو بشناسه!
اما نمیتونم بگم که از آدام متنفرم.  فعلا نظری راجبش ندارم.

وارنر:شخصیت شرور،مشهور و جذاب کتاب که خیلی ها به خاطرش این کتاب رو خوندن.نمیتونم جذابیت وارنر رو انکار کنم،اما واقعا از کارهاش سر در نمیارم.توی این جلد از گذشته ی وارنر و هدفی که واقعا برای کارهاش داره،حرفی زده نشد.من نمی‌تونم به زودی قضاوتش کنم و فکر می‌کنم به جلد ۱.۵ نیاز دارم!! چون وارنر شخصیت پیچیده ای داره.اما اون کسیه که به جولیت اهمیت میده و تشویقش می‌کنه قوی باشه.(و در آخر کتاب اعتراف میکنه که جولیت رو دوست داره!)
شاید وارنر واقعا هیولایی نباشه که به نظر میاد.

کنجی:بالاخره یک شخصیت درست و حسابی که همه چیش معلومه😂 واقعا کنجی رو دوست دارم.اینکه در سخت ترین شرایط شوخی می‌کنه و اینکه انقد دوست خوبیه‌.

جیمز: خیلی شیرین و بامزه🥹

درکل،کتاب قشنگی بود و ارزش خوندن رو داره.اینکه دوستش داشتی باشی یا نه،بر می‌گرده به سلیقت.اما به اندازه ی تعریفاتی که ازش شده،شاهکار نبود(:
 با اینکه کلیشه ای بود من دوستش داشتم.


        

          محشرررر
چقدر پروفسور لوپین رو دوست دارم
لوپین خیلی مهربون بود🥹
واااای آخرش که کلا هنگ بودم و قشنگ دهنم باز مونده بود😂
اصلا هری پاتر نیازی به تعریف نداره و منم در سطحی نیستم که بخوام نقدش کنم
ای کاش زودتر میخوندمش(:
        

          در یک کلمه:محشر
        

          خیلی عالی بود...
همیشه پیش خودم میگفتم چه حیف که من هنوز هری پاتر رو نخوندم...اما کتاب های ترند و گرون با جلدهای خوشگل (که البته از حق نگذریم خیلی از اونها قشنگ بودن)مانع شد.
خیلی خیلی خوشحالم که بالاخره خوندمش...و چقدر ترجمه ی خانم مقدس روان و خوب بود.
به نظرم قطعا جزو بهترین فانتزی هایی هست که من خوندم و همچنین بهترین فانتزی های جهان.
دنیایی که جی.کی.رولینگ ساخت خیلی خاص و متفاوت بود.دنیایی که میتونی تصور کنی داری توش زندگی می‌کنی و میتونی خودتو در حال بازی کردن کوییدیچ تصور کنی.
گروه‌بندی هاگوارتز هم خیلی جالب بود..‌.و بعد از تست متوجه شدم که توی گروه ریونکلا هستم.
راستی،شما تو کدوم گروهین؟


        

          خب،این اولین تجربه ی من بود از کتاب جنایی.
بی نظیر بود....اگه دنبال یه کتاب جنایی و معمایی خوبین،میتونم تضمین کنم که عاشق این کتاب میشین.
 یکی از بهترین ویژگی هاش این بود که روند داستان کند نبود.

        

          دوستش داشتم (:
        

          زیبا بود(:
ولی با توجه به تعریفاتی که ازش شده بود انتظارات بیشتری داشتم و نسبت به خیلی از فانتزی هایی که خیلی معروف هم نیستن فانتزی تقریبا ضعیفی بود.
درکل برای سرگرمی بد نبود ولی روند داستان یکم کند بود و هیجانش فقط برای آخرش بود.

        

          برخلاف بخش اول که یه جورایی مقدمه بود،این بخش خیلی قشنگ بود🥹
انقدر جذاب بود روند داستان که سریع خوندمش.

        

          هر جلد بهتر از جلد قبل(:
آخه مگه یه مجموعه‌ چقدر میتونه قشنگ باشه؟
باورم نمیشه فقط دو کتاب دیگه تا پایان این مجموعه که تبدیل به بهترین مجموعه ی زندگیم شده مونده
وقتی تموم شد من دقیقا باید چیکار کنم؟😭😔
        

          خیلی قشنگ بود(:
تو سه ساعت تمومش کردم
        

          قشنگ بود(:
        

          من این کتابو برای داداشم خریدم و وقتی داشتم براش میخوندم‌ خودم عاشقش شدم..🥹
اگه تو خانواده یا فامیل کوچولویی دارین حتما براش بخرین🥹
خیلی معنای قشنگی داشت...

        

          عالی.مگه اشعار خانم فرخزاد نیاز به تعریف داره؟

        

          یک جلد دیگه هم از این مجموعه ی شاهکار به پایان رسید🥹❤️‍🔥
هر جلد از جلد بعد جذاب تر میشه...چی میتونم بگم جز اینکه چقدر خوشحالم که توی دنیای سریر شیشه ای غرق شدم؟
        

          جنبه ی معمایی کتاب باعث شد که فقط یک کتاب تینیجری و ساده نباشه.قطعا نویسنده وقت زیادی گذاشته برای این کتاب.
شخصیت پردازی برادران هاثورن خیلی خوب بود...
و در کل کتاب قشنگی بود و سعی میکنم به زودی جلد بعدی رو بخونم و بفهمم چی به چیه😂
اما خب بازم ما در این کتاب هم شاهد این هستیم که شخصیت اصلی چند تا چند تا عاشق میشه 😂
کلا کتابای ترند این روزا همینن و به نظرم دارن ارزش عشق رو پایین میارن.
البته فقط این کتاب نیست،اکثریت کتابا.
اما بازم این کتابو بهتون پیشنهاد میکنم🙂