یادداشت‌های م (62)

          کتاب خوبیه ترجمه ی فارسیش به اسم «لی اوت» مشکل داره و صفحه آراییش کمی باعث ناخوانایی شده..
        

          خیلی جذابه.. نویسنده، راوی و شخصیت اول کتاب زنن..  از اون کتابهاست که محوِ خوندنش میشی و نمیتونی زمین بذاری
        

          کتابی روان، پر مفهوم و دارای راهکار مخصوصا برای انسانِ معاصر..  به قول نشریه لس آنجلس تایمز آدم رو به تفکر ترغیب میکنه
        

          بد نبود، از کاراکتر کارآگاهش خوشم نیومد
        

          نتونستم تمومش کنم..یه کتاب خویاری که خیلی خیلی شعاری بود.. از کتاب خودیاری ایرانی انتظار داشتم حداقل یه جایی به وضعیت اسفناک جامعه‌امون نگاهی بیاندازه.. اینکه چطوری در جامعه سرخورده و ناامید زندگی کنیم.. اینکه چطوری با دیدن اختلاف طبقاتی امید به زندگی داشته باشیم.. اینکه چطور با دروغ های هر روزه سیاست جامعه کنار بیایم.. اینکه با وجود این همه اختلالات روانی در آدم های اطراف و جامعه‌امون چطورسالم زندگی کنیم و هزار 
 مبحث که انتظار داشتم به عنوان یه کتاب خویاری ایرانی بهش برخورد کنم.. کتاب نسخه خیلی ضعیف‌تره کتاب‌های دبی فورده و من نمیدونم چرا این همه امتیازش بالاست
        

          خیلی خوندنی و دیدنی بود.. پرویز تناولی علاوه بر اینکه هنرمند توانایی هستند نشون دادن محقق خوبی هم هستند.. کتاب جذابیه تلفیق تاریخ و هنر
        

          کتابِ خوشخوان و روونیه فقط ایده تکراریه.. نویسنده در کتاب های قبلی که ازش خوندم ( وقتی نیچه گریست و درمان شوپنهاور) هم از ایده ی داستان های تاریخیِ موازی و روانکاوریِ شخصیتهای تاریخی استفاده کرده.. و دستش برام خیلی رو شده در حدی که آخر کتاب رو به درستی حدس زدم.. برای همین خیلی کیف نکردم و نمره اش 3.5 ولی بخاطر مفهوم کلی اگزیستانیالش  بهش 4 دادم
        

          چقدر بیضایی تسلط داره روی کلمات.. واقعا به آسان ترین روش ممکن سینمای چندلایه هیچکاک رو برامون باز میکنه .. بدون اینکه قلمبه سلمبه باشه .. کتاب خیلی خوبیه اگه فیلم های هیچکاک رو دیده باشین خوندنش خالی از لطف نیست
        

          داستان خواب لایق 5 ستاره است و بقیه داستانها 3 ستاره کافیشونه! توی ذهنم کاراکترها از ژاپنی به اروپایی و امریکایی هی تغییر میکردن و این واسم به جای آزاردهنده خیلی دلچسب بود
        

          یک رمانِ اسطوره ای و فانتزی که عمیق و فلسفی هم هست.. حتما بخونید.. کلی کِیف داره
        

          وقتی کتاب های استاد بیضایی رو میخونم حظ می کنم هم از تبحرشون در استفاده از کلمات و هم نگاهشون و هم زمان تاسف هم میخورم واقعا حیفه که هم 
  عصر چنین نخبه ای هستیم  ولی مانع ارتباطی بسیاری برامون ساختن!
        

          من کتاب رو نیمه رها کردم و هنوزوجدانم ناراحته.. داستان بصورت سیال ذهنیه و خانم طاهری خیلی ایده آل گرایانه ترجمه کردند که به نظر من ضربه زده به خوانشِ راحت.. ترجمه سرشار از پانویس هایی است در آخر کتاب که هِی و هَمش آدم رو از بطن داستان میکشه بیرون.. .. اگه بتونم بیخیال پانویس ها بشم دوباره میرم سراغش
        

          کتاب حس دلنشینی داره.. فقط تصاویر  یه سر و گردن از متن و روایت ها بالاتره ..
        

          شرزین: چه بنایی میخواستم برآورم در این ویرانه، و چنان کردید که بر پای خویش ایستادن نمیتوانم، و هردم در ظلمات خندقی یا چاهی فرو می افتم،  و از درد، اندیشه فراموش کرده ام.
        

          من صوتیش رو با صدای رضا بهبودی شنیدم و خیلی کیف داد.. سرکار موقع صفحه‌آرایی .. از داستان اولش، سرگذشت بدبوی آنتولین بسیار بسیار خوشم اومد و کلی هم باهاش خندیدم
        

          ریک و مورتی ملایم.. پارادوی جذاب.. دوست داشتم کتاب رو.. اینقدر همه چی رو به شوخی میگیره که میتونه باعث ایجاد نگاه شوخ و شنگ به کل زندگیمون شه
        

          خوندنش زجرم داد ولی عجب کتاب شاهکاری بود.. همینکه آسیب روحی و روانی پس از خوندنش پیدا نکردم راضیم.. مارماهی ها رو عمرا بتونم فراموش کنم
        

          برش های جذاب از زندگی با جزیئات زنانه.. احساسی که در من ایجاد کرد برابر بود  با دیدن فیلم های سوفیا کاپولا!!
        

          خیلی مقاله کاملی نبود.. انتظار بیشتری داشتم
        

          اولین کتاب از خانم ترقی بود که خوندم و خیلی دوست داشتم..