اولین بار بود که داستان کوتاه از آگاتا میخوندم و تجربه ی جدیدی بود
مثل ( تقریبا ) هر کسی که این کتاب و خواسته بخونه منم اولش فکر میکردم که کل داستان راجع به شیرازه و حتی وقتی متوجه شدم که فقط یکی از داستان هاش راجع بهشه واقعا ناراحت شدم
به طور کلی ژانرش و نمیتونم بگم جنایی
میتونم بگم معمایی/روانشناسی طور بود
برعکس خیلیا که میگفتن از شخصیت پارکر پاین خوششون نیومده من اتفاقا با شخصیتش حال کردم
داستان ها بعضیاشون خیلی ساده و بعضیاشون متوسط بودن
به طور کلی اونطوری نیست که خیلیییی ذهنتون و بخواد درگیر کنه
چیزی که این کتاب بهتون کمک میکنه تا یاد بگیرید بیشتر شخصیت آدم هاست
و اینکه اگه یکی از اون شخصیت ها رو دارید چطوری میتونید خوشبخت باشید
راجع به اون داستانش هم که راجع به شیرازه
خیلی صحبت خاصی راجع به خود ایران نمیکنه
صرفا یه اتفاقی اونجا می افته که حتی شخص اصلیش هم ایرانی نیست
یه سری داستان هاش رو با علاقه میخوندم و یه سری از داستان هاش رو واقعا مجبورا جلو میرفتم
ولی داستان مورد علاقم داستان آخر بود
        

          بد نبود، از کاراکتر کارآگاهش خوشم نیومد
        

          خلاقیت چندانی توی داستان ها ندیدم علاوه بر اون توی دو سه تا از داستان ها نگاه تحقیر آمیز و قضاوت سطحی درباره ی همه ی خانم ها موج می‌زد
        

          اعتراف می‌کنم به خاطر اسمش و این مسئله که آگاتا کریستی چند باری ایران اومده خریدمش. دوست داشتم بدونم آگاتا چه ماجرایی توی شیراز ساخته ولی خب سرم به سنگ خورد.
اول اینکه این کتاب یه مجموعه داستانه در مورد یه مردی به اسم پارکر پاین که میتونه بر اساس اطلاعات و تجربیاتش مشکلات بقیه رو به نحوی برطرف کنه و خانه ای در شیراز هم اسم یکی از داستان های کتابه.
هر اتفاقی که تو این کتاب میفته چه در  انگلیس و چه در غرب آسیا تماما بین شخصیت های غربیه و عملا مکان رویدادها اصلا مهم نیست و هر جایی امکان رخدادشون وجود داره.
نظرم در مورد داستانا هم دقیقا مثل امتیازیه که دادم. به اون بدی که اوایل فکر کردم نیستن ولی اونقدرا هم خوب نیستن. به عنوان زنگ تفریح میشه بهشون نگاه کرد.
یه چیزی که تو داستانا شدیدا اذیتم کرد نگاه از بالا به پایین شخصیت های عصا قورت داده غربی به مردم شرق بود😒 نگاه نویسنده به زن ها هم اذیت کننده بود.

در مورد متن و ترجمه هم باید بگم خوب و روون بودن ولی غلط املایی خیلی زیاد بود حتی در مورد اسم شخصیت ها، مثلا یه جا اسم طرف پاملا بود و یه جا دیگه پالما😐

خلاصه که اگه به نیت شیراز قصد خریدش رو دارید نخرید پول هدر دادنه

        

          آگاتا و جنایت‌هاش می‌تونه کتابی باشه که منو بعد مدت‌ها برگردونه سمت کتابا… اونم با این اسم جذاب که «شیراز» توشه.

کتابی با شخصیت ثابت پارکر پاین که شامل پرونده‌ها و داستان‌های مختلف میشه، پرونده‌هاش جنایتی نداره و بیشتر جنبه معرفی «پاین» رو داره اما داستان‌ها که سفر رفتن پاین رو به خاورمیانه دنبال می‌کنه پر از ماجراهای مختلف قتله، مثل خانه‌ای در شیراز که اسم کتاب هم شده! :)

از اونجایی که داستان کوتاه زیاد نمی‌پسندم مسلما امتیاز بالایی نمی‌گیره از من… در کل هم طرح داستان‌ها (plot) نسبت به باقی کتاب‌های آگاتا قوی نبود… برخلاف بقیه اینا تقریبا قابل حدس زدن بود.

کلا بخاطر اسم جذابی که داره کتاب قشنگیه! 

پ.ن: بالاخره علاقه‌ی زیاد آگاتا رو نسبت به شیراز می‌رسونه. :)
        

          داستان های بلند کریستی را بیشتر دوست داشتم هر چند بعضی از داستان های کوتاه با حضور پارکر پاین جذاب بود.
کتاب در اصل با نام ماجراهای پارکر پاین به چاپ رسیده و‌خانه ای در شیراز نام یکی از داستان هاست که اتفاقا در ایران رخ داده و حاصل سفر کریستی به خاورمیانه است.هر چند آن طور که باید و شاید خاورمیانه را ندیده ظاهرا و اطلاعاتش زیاد نبوده.چون‌توصیف خاصی نداره و قصه هر جایی ممکن بوده رخ بده.