یادداشت‌های FaMoSa (175)

           کتابی به غایت زیبا و روشنگر👌
  بریده‌ای از کتاب:
«می‌گویند ارزش‌ها واقعیت عینی ندارد ولی ما به آن واقعیت و ارزش می‌دهیم. انسان ارزش‌ها را خلق می‌کند.
این یکی از مضحک‌ترین و ابلهانه‌‏ترین حرف‌های دنیاست. به اینها باید گفت معنی اینکه شما می‌گویید ما ارزش را می‌آفرینیم، ما به این کار، به این جود، به این بخشش، به این فداکاری، به این گذشت، به این خدمت- که در ذات خودش ارزش در آن معنی ندارد چون اصلاً ارزش، در عالم ماده معنی ندارد- ارزش می‌دهیم یعنی چه؟ آیا یعنی واقعاً شما به ارزش، وجود عینی می‌دهید؟ این مثل آن است که من به این میکروفن که مثلاً از آهن است بگویم: ای میکروفن! من به تو ارزش طلا می‌دهم. آیا با گفتن من این طلا می‌شود؟! آهن آهن است. یا بگویم ای چوب! من به تو اعطا می‌کنم نقره بودن را. اگر تا آخر دنیا هم بگویم من به تو نقره بودن را اعطا می‌کنم این نقره نمی‌شود. چوب چوب است، واقعیتش که عوض نمی‌شود. مگر انسان می‌تواند چنین بکند؟!
پس اعطای ارزش، آفریدن ارزش به معنی واقعیت عینی دادن اصلاً معنی ندارد. بله، ارزش به معنی واقعیت اعتباری دادن معنی دارد. یعنی چه؟ یعنی من اعتبار می‌کنم، فرض می‌کنم یک چیزی را که چیز دیگری است‏ [1]. انسان از امور اعتباری و قراردادی فقط به عنوان یک وسیله می‌تواند استفاده کند. مثلاً فرض کنید فردی از کشور دیگری به ایران آمده است. ما می‌توانیم به او طبق قرارداد اعطای ایرانیت بکنیم و شناسنامه ایرانی به او بدهیم، یعنی به حسب قرارداد او را جزء خودمان قرار بدهیم و از تمام حقوقی که مردم کشورمان دارند بهره‌مند کنیم. این‏طور قرارداد یک وسیله است، امر اعتباری است، فقط همین ‏قدر ارزش دارد که می‌تواند وسیله برای یک امر عینی قرار بگیرد.»

        

          «اگر مقیاسی برای تشخیص می‌خواهی، ببین چه چیزهایی هست که اگر تو با آنها هماهنگی نکنی واقعآ در اجتماع عقب می‌مانی و چه چیزهاست که اگر هماهنگی نکنی نه تنها عقب نمی‌مانی بلکه جلو می‌افتی. اگر کسی از مزایای این برق و بلندگو و ضبط صوت و ماشین چاپ و اتومبیل و هواپیما استفاده نکند واقعآ در زندگی عقب مانده است، اما اگر یک آدمی در دنیا باشد که در عمرش یک بار هم نرقصیده باشد، یک بار هم لاک به ناخن خودش نزده باشد، یک بار هم عرق نخورده باشد و بدمستی نکرده باشد، یک بار هم پوکر نزده باشد، همان‌طور که بزرگان بشریتِ امروز امثال پاستور شاید یک بار هم به عمر خود نرقصیده باشند [نه تنها در زندگی عقب نمانده است بلکه جلو نیز افتاده است.] آیا پاستور از آن جهت پاستور است که رقصیده است؟ و آیا اینشتین از آن جهت اینشتین است که رقصیده است یا مست کرده و عربده کشیده است؟ خیر. آیا اگر کسی در دنیا طبق دستور اسلام عالم باشد، متفکر باشد، باتقوا باشد، عفاف داشته باشد، راستگو باشد، نمازش را بخواند، روزه‌اش را بگیرد، حج برود، خمس و زکات بدهد ولی در عمرش این چیزها را نداشته باشد، آیا اینچنین شخصی نمی‌تواند جزء انسانهای درجه اول دنیا باشد؟ بالضروره می‌تواند باشد. پس اینها جزء مقتضیات زمان نیست بلکه جزء مقتضیات هوسهای یک عده مردم بوالهوس است. هرجا که می‌بینید اسلام ایستاده است و به اصطلاح چراغ قرمز زده است، قطعاً جلو مقتضیات زمان نایستاده است بلکه جلو هوسها ایستاده است، و این بیچاره‌ها نمی‌توانند این دو را از یکدیگر تشخیص بدهند.»
این بریده‌ای از ص۷۲ کتاب خاتمیت شهید مطهری بود برای دونستن اینکه چرا آدم باید کتابهای اسلام و نیازهای زمان جلد۱و۲ شهید مطهری رو بخونه.
        

          اگر تو دورو بری‌هاتون کسانی رو می‌بینید که کثافت‌کاری‌های خودشون رو تحت عنوان اینکه زمانه عوض شده! یا الان مُد اینه! و... از این قبیل حرفا، توجیه می‌کنند این کتاب برای جواب دادن به شبهاتشون خیلی مناسب هست.
        

          زیادی کوتاه بود!!
        

          فقط می‌تونم بگم یکی از بهترین کتاب‌های عمرم رو خوندم...
        

          اگر می‌خواهید موضوع این کتاب رو بدونید که کلا راجع به چی هست و به چه سوالی پاسخ می‌دهد به نظرم همین بریده کاملا گویاست:
«برای یک نفر مسلمان از نظر اینکه بخواهد فهم عمیقی پیدا کند و ایمانش بر مبنای یک دلائل محکمی باشد، جای این هست که در اطراف این مسئله‌ فکر کند و درباره این فلسفه قرآنی بیندیشد که چرا انبیایی در دنیا ظهور کردند و آمدند، بعد به یک نقطه معین که رسید، نبوّت ختم شد؟ قرآن این را بر چه مبنا و اساسی بیان کرده است؟ اینها البته جزء معارف قرآنی است و اگر انسان به نکاتی که در قرآن کریم در این زمینه‌ها ذکر شده است واقف بشود بر معارف او افزوده می‌شود.»
و واقعا هم با خوندن این کتاب به دانسته‌های آدم افزوده میشه.
        

          کتاب جمع و جوریه که انواع و اقسام مکاتب فمینیسم رو آورده در حد یک یا چندتا پارگراف خیلی مختصر و مفید توضیح داده به علاوه اسم و کتاب بعضی نظریه پردازهای شاخص هر مکتب رو و بعد یه مختصر ارزیابیی هم کرده یعنی انتقادهای وارده به هر مکتب فمینیستی رو هم آورده.
 در کل کتاب مختصر مفیدیه فقط انتقادی که بهش هست اینه که نویسنده هراز گاهی از اصطلاح فسیل و خودتحقیرمآبانه «جهان سوم» استفاده کرده! که واقعا برام سوال ایجاد کرد  نویسنده که ظاهرا خودش منتقد مکاتب غربی و مادی هست چطور دسته‌بندی مادی کشورهای دنیا رو به جهان اول، دوم و سوم رو پذیرفته و حتی باور و درونی کرده به طوری که به عنوان پیش فرض پذیرفته شده در طرح مطالب متن کتاب به دفعات آورده!
خب این عجیبه! یه مقدار آدم احساس تناقض می‌کنه! 

ضمنا بهخوان جان از بس کُند شدی دیگه آدم دلش نمی‌خواد بهت سر بزنه!! یه فکری به حال خودت بکن!
        

          چقدر زیبا بود این کتاب...
به عمق جانم نشست...
اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ 
صوتی کتابو شنیدم واقعا عالی بود
        

          این کتاب بیشتر برای مطالعات تخصصی در زمینه فقه و حقوق زن و خانواده هست ولی برای بقیه‌ای که رشتشون این نیست یا مطالعات تخصصی در این زمینه ندارن هم قطعا می‌تونه جذاب و مفید باشه چون به زبون ساده و تقریبا همه فهمی بعضی مسائل جدید فقهی مربوط به خانواده رو به صورت مختصر و مفید بیان کرده که احتمالا همه ازش مطلع نباشن و فهمیدنشون بعضا ممکنه شوکه کننده هم باشه ولی اگر کسی فقه خونده باشه براش شوکه کننده یا حتی جدید هم نیست.
مثلا نگاه‌های متفاوت فقهی به تلقیح مصنوعی و یا اینکه چند نمونه از اعمالی رو آورده که ظاهراً در اخلاق عمومی نکوهیده هستند اما در شرایطی در حیطه خانواده اون قبح رو ندارن یا نگاه برخی مکاتب غیر اسلامی به خانواده که بعضا به خانواده به چشم جانورانی که صرفا با هم زیست می‌کنن نگاه می‌کنن! و ... .




        

          کتاب تخصصی آزمونهای حقوقی هست که ماده به ماده تمام  قانون آیین دادرسی مدنی و بعضی قوانین خاص دیگه رو آورده البته همه کتابو کامل نخوندم ولی پایین هر ماده چند سوال مرتبط با همون ماده رو از آزمونهای مختلف حقوقی اعم وکالت و قضاوت و... آورده با جواباش که بعضی از سوالات رو با جواب تشریحی با ذکر منابعشون آورده.
        

          توصیه‌های خوبی برای زندگی های متاهلی داره که برای مجردهایی که در شرف ازدواج هستن هم می‌تونه مفید باشه در اینکه چجوری با همسر آیندشون برخورد کنن.
وقتی نسخه با موسیقی هست من نمی‌دونم برای چی باید تو نسخه نواش هم اینهمه موسیقی بذارن!
        

          همه کتاب یه طرف اون نامه‌های بچه‌های دبستانی به خدا یه طرف!
یعنی فقط برای خوندن اون نامه‌ها و فکر کردن در موردشون هم که شده این کتاب ارزش خونده شدن رو داره.
        

          عالی👌 خیلی قشنگ لغزشگاه‌های فکر رو با استناد به آیات قرآن توضیح داده و تفاوت ۱.شک و تردید ۲. ظن و گمان ۳. علم و یقین رو تبیین کرده و به نظرم برای درست فکر کردن خوندن این کتاب ضروری هست.
        

          البته که آثار شهید مطهری احتیاجی به تعریف مثل منی ندارند ولی عالی بود. صوتیشو که دو جلد بود تو ایران صدا شنیدم و گویندگی هم خیلی خوب بود.
برای کسانی که اهل سوال پرسیدن‌های در اثر فکر کردن در موضوعاتی امثال عدل و عدالت و مساوات، فلسفه شداید و گرفتاریها، فایده و آثار ایمان، نظر دین درباره دنیا، نظر اسلام درباره علم، عقل و دل و... هستند می‌تونه خیلی کتاب مفید و پاسخگویی باشه.
        

          خوبه.
در مورد همون احادیث معروف تربیت فرزند با ترتیب ۷سال ۷سال هست که این کتاب در مورد ۷سال اول هست که کودک باید آزاد گذاشته بشه.
        

          جالب نبود! یه داستان کلی داره ولی اصلا شسته رفته نیست! بیشتر مملو از توصیفات هست. توصیف فضا، توصیف احساسات و توصیف حالات و....
انگار نویسنده بیشتر دنبال بیان توصیفات بوده، تا اینکه بخواد داستان سر و ته داری رو نقل بکنه.
تا آخر آخرشم نتونستم بخونم!!!
ولی خوندن این کتاب یه تجربه خوب داشت برام که اول بیام حتی‌الامکان همه‌ی! نظرات رو در مورد کتابه بخونم بعد بخرم. چون اینجا دیدم یه نفر واقعا صادقانه نوشته بود کتاب بی سر و تهی هست ولی متأسفانه من ندیده بودم!
نسخه صوتیشو شنیدم که کیفیتش خوب بود.
        

          واقعا کتاب خوبی بود و به نظرم نه فقط برای پدر و مادرها بلکه برای همه می‌تونه کتاب خیلی مفیدی باشه چون راجع به پیغام‌های غیر مستقیم رفتارهامون میگه و اینکه این پیغام‌های غیرمستقیم تو ذهن مخصوصا بچه‌ها حک میشه ولو خود بزرگترها هم نخوان بچه‌ها همچین پیغامی رو دریافت کنند.
 مثلا در مورد دروغ گفتن وقتی پدر و مادر می‌خوان به بچه یاد بدن که نباید دروغ گفت ولی در عمل وقتی یکی زنگ میزنه خونه با بابای بچه کار داره ولی گوشی رو مامانه برداشته، باباعه میگه بهش بگو من خونه نیستم! و بچه تمام این مدت داره مثل دوربین فیلمبرداری رفتارهای پدر و مادرشو تو ذهنش ضبط می‌کنه! و اثری که این رفتار رو بچه می‌ذاره و در آینده خودشو نشون میده.
در کل کتاب کوتاهی هست که با آیات و روایات مستند شده و واقعا می‌تونه کاربردی باشه.

        

          کتاب خوبی بود جالبیش اینجا بود که یه معضلاتی رو بیشتر از نیم قرن پیش مطرح کرده بود که هنوزم بعضا حل نشدن و میشه به عنوان موضوع مقاله ازشون استفاده کرد مخصوصا برای تحقیقاتی میدانی.
        

          مقایسه کنید،
توصیف چند جمله‌ای یک شیعه رو در این بریده:
«و غدیری مهاجر تنهایی ست که بالاتر از رفاه می‌خواهد و بیشتر از آزادی و عدالت.
در این روز و در این غدیر گسترده، این مهاجر تشنه می‌تواند سیراب شود و این بالاتر و بیشترها را بدست بیاورد از دست پیامبر صلی الله علیه وآله و با جام ولای علی علیه‌السلام.»

و توصیف چند جمله‌ای یه دنیاپرست رو در این بریده:
«هنگامی که انسان خود را بیشتر از یک دهان نمی بیند که با یک مشت روده گره خورده و به آلت تناسلیش ختم می شود. این دهان دراز، دیگر نه دین می خواهد و نه امام و نه رهبری و ولایت؛ که غریزه برای این و بالاتر از اینها کافی است.»

 توصیف اولی، توصیف کسیه که امام داره
و امامش متصل به خداست...
و تحت ولایت خداست...
توصیف دومی، توصیف کسیه که وِل شده تو دنیا!!
موندم تو توصیف دومی که ظاهرا تمام همّو غمشون غرایز حیوانیشون هست،
دقیقا فرقشون با حیوانات چیه؟؟
حیواناتم نرها و ماده‌هاشون دنبال جلوه‌گری برای همدیگه‌ن،
تا به غرایز آلت تناسلیشون برسن!
بعد بسته به درنده بودن یا نبودنشون،
دنبال شکار و خوردن هستن
و یا چریدن و خوردن!
و دنبال یه جایی برای خوابیدن!
و بعضیاشون از همدیگه دزدی هم می‌کنن و همدیگه رو می‌چاپن مثل میمونها!
و بعضیاشون می‌پرند پاچه همدیگه رو می‌گیرن مثل سگها!
و و و و ...!
واقعا نیک که بنگری، این دسته دوم با اینکه ظاهرشون شکل انسانهاست چقدر پوچن!
ولی یه فرقی دارن با حیوانات!
فرقشون اینه که فاز روشنفکری هم می‌گیرن برای گروه اول!😅
درست با همین قدر حجم عظیم تناقض بین گروه اول و دوم!
کتاب خوبی بود مخصوصا از این بعد که آدمو به فکر فرو می‌بره.
        

          کتاب خوبی بود فقط یه جاهایی به لحن نویسنده انتقاد داشتم. مثلاً تو ص۲۹ کتاب جناب عباسی ولدی گفته: «گاهــی وقتــا که می رم مشــهد و تو حرم امــام رضا علیه‌السلام می بینم  جوونا نشستن رو به روی گنبد، ولی با گوشیاشون بازی می کنن،  دلم می گیره. با خودم می گم: آخه اینا از شــهر و دیارشــون اومدن  این جــا که با گوشیاشــون بازی کنــن؟ چرا یادشــون رفته برا چی  اومــدن حرم؟» 
بعد صفحه بعد! دو تا پاراگراف جلوتر میگه: « ما برا بازی کردن به این دنیا نیومدیم؛ ولی یه ســره  مشغول بازی شدیم. آدمای خوبم دارن نگامون می کنن و غصّه  می خورن. چه قدر برا آدم خوبا ســخته کنار کســایی زندگی کنن  که دغدغه هاشون نسبتی با علّت خلقتشون نداره!» !
البته ان‌شاءالله که اینطور نیست ولی حسی که ممکنه مخاطب دریافت کنه اینه که گوینده انگار داره میگه من آدم خوبی هستم و شما بدبختای جهنمی آدمای بدی هستید! و من سختمه کنار امثال شماها زندگی کنم چون خیلی خوبم و خیلی می‌فهمم و شماها گناه‌کارید!! این صرفا یه اطلاع رسانی بود.
بد نیست این فرمایش مولا امیرالمؤمنین رو هم در رد خودبرتربینی بخونیم تا ان‌شاءالله تلنگری باشه برای اول از همه خودم بعد دیگران.
امام علی علیه‌السلام:
«گناهى كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكى است كه تو را به خودپسندى وا دارد.»
حکمت۴۶، نهج‌البلاغه.
چون به هرحال با موبایل بازی کردن تو حرم شاید کار درستی نباشه (البته اگر به قصد بی‌احترامی نباشه) ولی گناه کبیره هم نیست ولی تکبر و خودبرتر بینی گناه کبیره‌ست. از قضا دقیقا همون گناهی هم هست که شیطان رجیم بابتش با تحقیر از بهشت پرت شد بیرون!
این بدیهیه که خودبرتربینی و گندگی کردن با ولایت‌پذیری در تضاد هست.
ولی جدای از این، تو این کتاب آیات و روایاتی رو کنار هم آورده که جالب توجه هستند و در کل کتاب خوبی هست.