یادداشت‌های |زهرا پیوندی| (38)

            فقط می‌تونم بگم شاید خود نویسنده‌ هم معنی زندگی‌شو نفهمیده (یا نساخته)... در مجموع گفته‌هایی که از قول فلاسفه به عنوان "معنا" توی این کتاب برای زندگی گفته شده بود، هیچکدوم ارزش و درجه‌ی این‌رو نداشت که بخواد بهش "معنا" گفته بشه، نهایتا بشه اسم دل‌خوشی روشون گذاشت. 
و این‌گونه است که با توجه به محتویات کتاب، اسمش خیلی برازندشه...
کتابیه که برای عمیق شدن و تفکر خوبه، ولي برای آموختن مستقیم، شاید خوب نباشه! 
          

            این کتاب نه‌تنها دقیقا عنوانش رو (عشق کافی نیست) اثبات میکنه، بلکه نشون میده یه جاهایی عشقی که با انتخاب نادرست همراهه، میتونه روان و زندگی آدما رو از بین ببره... و همه اینا تحت کنترل ماست، نه لزوما کسی آدم بدیه، نه این دنیا زیاد جای به درد نخوریه... ما عمدتاً چوب اشتباهات خودمونو میخوریم... 
          

            اواسط خوندن این کتابم... عمیق و قابل تأمله، و کلا با سلیقه‌ی افرادی که دنبال آگاهی هستن و با متن‌های نسبتا دشوار هم مشکلی ندارن همخونی داره
گرچه که من کلا با فاز شوپنهاور و منفی گراییش حال نمیکنم، اما رنگ و بوی این اثرش متفاوته
قطعا ارزش مطالعه داره
یواش یواش  باید پیش بردش
          

            یک داستان نمادین تاریخی توأم با طنز اغراق آمیز... طنزی که برای بیان واقعیات و نقد‌های تند و تیز فضای آزادی به نویسنده میده؛
پ‌ن: فقط قلم خاص و متفاوت امیرعلی نبویان می‌تونه در عین این‌که می‌خندونت عمیقا هم به فکر فرو ببرت... نکته جالب دیگه هم این‌که زمان کرونا وقتی خیلیامون به بهانه شرایط، صرفا با در و دیوار خونه مأنوس بودیم و زمینه‌ی فعالیت مفید رو به رومون بسته می‌دیدیم، این کتاب نوشته شده... 
          

            تو دنیای این داستان، به هرکسی 24 ساعت قبل مرگش زنگ می‌زنن و خبر می‌دن که قراره یه موقع نامعلومی از روز پیش‌رو، تورو از دست بدیم...
و در این بین، ماجرا و زندگی متفاوت  دونفر که همزمان باهم قاصد مرگ باهاشون تماس می‌گیره، به هم گره می‌خوره...
و ادامه‌ش... بیش از این گفتن اسپویل می‌شه
در واقع هدف نویسنده و نکته اصلی این فانتزی اینه که، اگه هر روزمونو با این فرض که روز آخره زندگی کنیم، قطعا هم قدر عمرمونو بیشتر می‌دونیم و هم کلی از کارا، رفتارا و حرفامون شکل دیگه ای به خودش می‌گیره... هم در ارتباط با خودمون و هم با دیگران... مدل زندگی یه‌جور دیگه می‌شه... 

به نظرم هنر و توانایی اصلی آدام سیلورا تو این کتاب، جا دادن مباحث پیچیده و فلسفی در قالب ساده و روون و ملموس یک رمانه
در کنارِ این‌که ماجرای تخیلی داستان‌هم واقعا جذابه و به همین خاطر مسیر خوندنش سریع طی می‌شه🌱
          

            قلمِ قوی، غنی و گیرای شهید چمران، خداشناسی رو خیلی عمیق در قالب عشق و عرفان به جان و دل مخاطب می‌نشونه... به نظرم می‌تونه فطرت پاک هر آدمی رو درگیر آرامش و تفکر کنه
و در کنار همه اینا... جهان بینی و خدا‌شناسی‌ ای رو که  شهید چمران بهش رسیده رو به خوبی بیان می‌کنه و مطالعه این کتاب، برای شناخت شخصیت خود شهید هم خیلی جامع و عالیه🌱
          

            به نوبه‌ی خودش واااقعا به آدمایی که سر آنچه باید و نباید حرص می‌خورن کار یاد می‌ده...
این‌که چرا و چگونه نباید برای هر مسئله‌ای ذهنمون آشفته و به‌هم‌ریخته بشه
برای من شخصا صفحات اول کتاب کاری که باید می‌کرد رو کرد، 
شاید حتی عمیق شدن توی‌ یک جمله‌ش هم کافی باشه... تا اثری که باید رو بزاره. 
          

            خودمونی بخوام بیان کنم، کلا مولانا خیلی خوبه... 
(تاکید می‌کنم، خود مولانا نه صرفا اشعارش، که شعراش تجلی کوچیکی از شخصیت والا و روح بزرگشه...)
من صحبتی ورای این‌‌جملات ندارم، فهم و درکم هم از اشعارش‌ بیش از این نیست... فقط می‌دونم هرکی ادبیات دوس داره نمی‌تونه مولانا رو دوس نداشته باشه، تمام :)🌱
          

            از سری آثار قلم جذاب و گیرای آقای امیریان و مجموعه داستانی "ترکش‌های ولگرد"
متن ادبی و محاوره رو همزمان می‌شه تو این کتاب دید، کنایه‌ها و استعاره ‌هایی که در قالب خودمونی و روزمره بیان شدن
ماجراهای کوتاه، با چاشنی طنز و البته بر اساس واقعیت، که تو جبهه اتفاق افتاده و به‌شدت مناسب نوجووناییه که حوصله خوندن داستانای طولانی رو ندارن. مفاهیمش تلفیقی از زیبایی‌های دوران جنگ، خاطرات تلخ و شیرین و طنز‌های غم انگیزه... در حد گروه سنی"ب" و" ج" کلی لغات جدید می‌تونه به خواننده‌هاش یاد بده.