بسم‌الله الرحمن الرحیم
هدیه دوستی بود که یکسال کنار تخت ماند و تمام نشد و شبی تا صبح، شنونده خاطرات آقاسید شدم.
از معدود کتاب‌هایی بود که اشاره به اشتباهات رزمندگان در مجروحیت و جانبازی داشت.

و فداکاری‌های همسر، نیمه نانوشته کتاب بود...
        

          اسطوره‌ای فراموش نشدنی :) بدون اغراق...
بهترین وصف برای شخصیت نورالدین تو عنوان کتابشه، پسر ایران...
کاش فیلمش اونطور که درخور واقعیت هست ساخته بشه، واقعا کاش🙌🏻
        

          من با این کتاب وارد دنیای ۸ سال دفاع مقدس شدم.
یادمه حدود ۱۳ یا ۱۴ ساله بودم که این کتاب قطور رو  توی کتابخونه پدرم دیدم...
تصمیم برای خوندنش با این انگیزه بود که برای اولین بار یه کتاب با این حجم زیاد رو مطالعه کنم و حداقل توی دلم به خودم افتخار کنم😅
ولی بعد شروع خوندن کتاب... انگیزه کتاب خوندن من کجا و کاری که خوندن صفحه به صفحه کتاب و کاری که با دل من میکرد کجا...
واقعا تجربه قشنگی بود برای من آشنایی با فضای ۸ سال دفاع مقدس
شهید شخصیت جدی برای من داشت در عین حال که شوخ طبعی های خودشون رو داشتن
از صبوری همسرشون در برابر مجروحیت های ایشون هم نمیشه گذشت
خوندن کتاب رو به علاقه مندان حیطه دفاع مقدس توصیه میکنم
        

          به نام او
شیرینی و تلخی تمامی لحظات این بزرگوار با صداقت و زیبایی نوشتار به شدت قابل درکه..
توصیه میشه بخونید اگه نخوندین
        

          از بین چند کتابی که در مورد دفاع مقدس و بصورت خاطره واقعی نوشته شده، این کتاب بهترین بود که خواندم.
 قدرت قلم  خانم نویسنده که با مهارت خاطرات رزمنده را نوشته در خوب درآمدن کتاب تاثیر زیادی داشته.
خواندن این کتاب آنجا برایم جالب تر شد که همزمان با خواندن فصل مربوط به عملیات بدر و  ان قیامتی که ایجاد شده بود، تلویزیون در حال پخش سریال (مجموعه)  عاشورا آقای حجازی فر  بود و دقیقا همان قسمت عملیات بدر و شهید شدن مهدی باکری را نشان میداد. خواندن مطالب کتاب و شنیدن صدای فیلم (قسمت های جنگ و درگیری)کاملابا هم هماهنگ شده بود و یک صحنه  واقعی را در ذهنم رقم می‌زد.

همانطور که رهبر انقلاب در  یادداشتی در مورد این کتاب نوشتند واقعا راوی در بیان خاطرات مربوط به همسر خود که این همه سال چنین شخصیتی ! (برای آگاه شدن از شخصیت راوی حتما باید کتاب را بخوانید) را تحمل کرد، کم لطفی نمود.


        

          اشک و خنده....