یادداشت‌های فاطمه حاجی‌محمدتقی (5)

          تا اینجای داستان، همه‌ش منتظرم راوی اول شخص یه کاری کنه، یه حرفی بزنه، یه اتفاقی بیفته که معلوم بشه چرا این راوی رو انتخاب کرده و اون رو از راوی سوم شخص تمییز بده. اما هنوز چنین اتفاقی نیفتاده. 
        

          از نشر دیگری خواندم. 
        

          اهل خواندن سفرنامه نیستم. بخش‌های اول کتاب برام خیلی جذاب بود، چون با سفرنامه‌هایی که خوانده بودم، متفاوت بود. اما کم‌کم درونیات نویسنده بخش زیادی از روایت را به خودش اختصاص داد و کار به جایی رسید که دو_سه بخش آخر را فقط خواندم که تمام بشود. سخت هم خواندم. 
        

          فرم، محتوا، ترجمه و زبان، همه چی خوب  و درجه یک است.