یادداشت‌های عبدالله گیوه چی (151)

          طنز داستان‌ها به خوبی چاچاچا شده‌اند 😅
در این کتاب از بیشتر تکنیک‌های طنز استفاده شده و به نظرم الگوی خوبی برای نگارش داستان‌های طنز برای کودکان است.


داستان ماست‌مالی:
داستانی که در ظاهرش شیر با تغییر اسم خود، هویت شکارچی بودنش را ماست‌مالی می‌کند. ولی در باطن، این داستان نقد اجتماعی به ماست‌مالی ادارات دولتی در برگزاری مراسم‌های فرهنگی را دل خود جا داده. 

در روزگاری که ... :
طنز تلخی بود که من را عمیقا به فکر واداشت. خانواده‌ای که برای عقب نماندن از دنیای مدرن، سرمایه‌ی زندگی خود، یعنی خَرشان را می‌فروشند تا تلویزیون بخرند. اما چیزی که گیرشان می‌آید این است که همان خَر را در تلویزیون می‌بینند. 
شاید در ظاهر، صاحب خر با فروختن خَرش  به دلال زیان کرده و ما در داستان دلال را آدم بی‌انصافی می‌بینیم ولی در اصل این جریان افسارگسیخته‌ی تکنولوژی‌ست که دلال اصلی‌ست. زندگی‌هایمان را می‌گیرد و به جایش یک زندگی بزک شده تحویلمان می‌دهد تا در آرزوی رسیدن به آن، باز هم زندگی‌هایمان را بگیرد.


        

          کتاب، داستان ندارد ولی راهکارهای خوب را به کودک آموزش می‌دهد که با ترس خود مقابله کند. در اواخر کتاب نیز تفاوت ترس‌های خوب و مفید با ترس‌های بیهوده را بیان می‌کند‌.
        

          مخاطب داستان والدین است که چگونه در برابر ترس‌های موهوم بچه‌ها رفتار صحیحی از خود نشان بدهند.
        

          کتاب نقاشی‌های گویا و قشنگی دارد. داستان می‌خواهد استفاده از روش شخصی‌سازی یا کاستومایز را برای جذب مشتری معرفی کند.
داستان روایت شده و می‌توانست جذاب‌تر باشد.
        

          فکر می‌کنم اصل کتاب به شعر بوده و اصطلاحات و قافیه‌ها بانمکش کرده بوده. ولی ترجمه‌ی آن اصلا جذاب نیست.

داستان می‌خواهد بگوید به جای فرار از مشکلات، باید با آن‌ها مقابله کرد.
        

          اسم کتاب برای خریدنش جذبم کرد.
ایده‌ی داستان برای ادامه دادنش کافی بود، حتی اگر پرداخت داستان در برخی قسمت‌ها گویا و شفاف نبود.
شخصیت‌‌پردازی، اغراق‌ها و تکرارها جلوه‌ای طنزگونه و نمکین به داستان داده بود.
دوست دارم اگر روزی فرصتی پیش آمد، کتاب را برای سالمندان بلندخوانی کنم.
        

          تصویرگری کتاب زیباست.
ایده داستان من را یاد داستان لافکادیو انداخت. پیام داستان مناسب نوجوان است و اگر داستان کمتر روایت می‌شد و بیشتر گفتگو و حادثه داشت، کتاب خوبی برای نوجوانان می‌شد.
آن قسمت داستان که بچه شیر در برابر شیرها ناخودآگاه ادای کفتارها را در می‌آورد، خوب نشان داده شده. بهتر بود به جای قسمت‌هایی که روایت شده، به همین‌گونه عمل می‌شد.
آخر داستان زود جمع شده و حالت مصنوعی گرفته.

عباراتی که باباکفتار و مامان‌کفتار بچه شیر را تنبیه می‌کردند، مورد پسند من نبود. حتی اگر به صورت جزئی نحوه‌ی تنبیه گفته می‌شد بهتر از کلی گفتن آن بود. چرا که هر کسی از تنبیه چیزی در ذهنش دارد که برای خودش بسیار ناخوشایند است.
        

          کتاب، تصویرگری بسیار جذابی دارد و هر چقدر داستان جلو می‌رود تصویرها از حالت بی‌روح و سرد به حالت رنگی و شاد تغییر می‌کنند. یک مهمان سرزده، زندگی بی‌روح و یکنواخت پیرزن را تبدیل به یک زندگی امیدبخش می‌کند.
تصاویر پر از کشف و احساس هستند اما به نظرم مخاطب داستان بزرگسال بوده است چرا که پیام داستان کودکانه نیست. شبیه داستان "رز به دیدن آقای وینترگارتن می‌رود" ولی به جای این که از نگاه کودک باشد، از نگاه بزرگسال است.
        

          نویسنده  ایده‌های انیشتین را در قالب داستانی فانتزی و جذاب درآورده. حتی با وجود مطالعات قبلی در مورد نظریه نسبیت انیشتین، دقیقا جایی که فکر می‌کردم فهمیدم، نفهمیده بودم.
به نظرم سبک جدیدی از داستان‌گویی است، این‌ که سعی شود نظریه‌های علمی و فلسفی عمیق در قالب داستان برای سنین پایین گفته شود. شاید چیزی از نظریه متوجه نشوند ولی داستان باعث می‌شود جذب این گونه مباحث شوند.
        

          گوش‌های هورتون قوی‌تر از دوستانش است و از یک ذره غبار صدایی می‌شنود. به چیزی که نمی‌بیند باور پیدا می‌کند. باور به وجود دنیایی دیگر روی آن ذره. او فداکارانه پای باورش می‌ایستد و از ساکنین ذره دفاع می‌کند.
ما دنیای دیگر را ندیدیم ولی آیا هیچ اثری از آن حس نکردیم تا باوری پایدار به آن داشته باشیم؟!



        

          درباره مهاجرت خانواده دختربچه از جایی نامعلوم که ظاهرا سرسبز بوده به شهر.
این کتاب علاوه بر همدلی با کودکانی که درگیر جابجایی می‌شوند، برای آموزش زیباسازی محیط شهری نیز مناسب است.

یک‌نکته تصویری جالب که به نظرم آمد این بود که در گشت و گذار شهری و کنجکاوی‌های دختربچه همیشه مادر پشت سر اوست. برخلاف بسیاری از کتاب‌هایی که کودکِ داستان بدون اجازه یا مراقبت والدین پا به محیط‌های ناآشنا می‌گذارد.
        

          داستان یک سیبیل که از دست صاحبش فرار می‌کند.
تصویرگری زیبا و دوست داشتنی دارد و گاهی مستقل از متن، روایت خودش را دارد.
ایده داستانی فوق‌العاده بامزه بود ولی  نیاوردن مرجع ضمیر چند جای داستان را گنگ کرده و باید از روی تصاویر حدس زد.
        

          یک کتاب داستان مصوّر با اقتباس از داستان‌های کلیله و دمنه.
عدم رعایت روابط علی معلولی جملات با یکدیگر
عدم رعایت علائم نگارشی
عدم رعایت اختصار در جملات
عدم رعایت زمان افعال
عدم رعایت یکنواختی زبان معیار  و زبان محاوره 
داستان تعریف شده.

        

          ترجمه‌ی ثقیل و بدخوانی دارد. بیشتر حالت تحلیلی پژوهشی است و قدرت نقد آثار کودک را افزایش می‌دهد.
مطالب و نکات خوبی دارد که معمولا در کلاس‌های نویسندگی پیدا نمی‌کنید. 
        

           عمو نوروز کی بود؟ چرا آمد؟  چرا رفت؟
این ابهام‌ها در داستان اذیت کننده نبودند، چون تنها این مهم  بود که عمو نوروز و پیرزن همدیگر را دوست داشتند.
تصویرگری‌اش را بسیار دوست داشتم. تصویرگر، فضای سنتی و قدیمی را ماهرانه به تصویر کشیده است.
        

          داستانی بازنویسی شده از یک قصه‌ی قدیمی اما با قلمی روان و آهنگین.
این داستان به نام "مهمان‌های ناخوانده" نیز مشهور است.
        

          داستان تصویری جوجه‌ای که می ‌گفت همه چیز مال من است. حس مالکیتی که خردسالان دارند به خوبی نمایش داده شده. به نظرم وقتی برای خردسال خوانده می‌شود، اندکی نیاز به توضیح والد دارد. مثلا باید بگوید آن هدیه‌ها یا اسباب‌بازی‌ها برای کرگدن هستن. یا کودک را توجه بدهند که به نظرت اون هدیه‌ها برای چه کسی هستند! و کودک از روی عکس کرگدن بگوید برای کرگدن است.
        

          کمتر کتابی را پیدا می‌کنید که اینقدر لطیف در مورد خدا مستقیم گویی کرده باشد.
در این داستان به فلسفه نماز یعنی یاد خدا اشاره می‌کند. 
پرنده داستان دنبال راهکاری می‌گردد که بتواند همیشه یاد خدا باشد...
        

          داستان بلندی که ترکیبی از زندگی‌نامه ویتگنشتاین و برخی آراء و عقاید اوست. از نظر داستانی روان و گیراست ولی احتمالا برای کسی که به فلسفه ویتگنشتاین مسلط باشد جذاب‌تر است چون من که دریافت فلسفی ویژه‌ای نداشتم. 

به نظرم نویسنده بار خیلی سنگینی برداشته که نتوانسته از پس آن بر بیاید. یعنی هم می‌خواسته خود داستان، فلسفی باشد، هم در مورد زندگی فیلسوف باشد و هم مخاطب با آراء فلسفی او آشنا شود. که از این سه، زندگی‌نامه قوت بیشتری داشت.
        

          داستان و تصویرگری از نظر فنی خیلی خوب هستند. داستان و تصویر با هم همخوان و هماهنگند. داستان کشش دارد و تصاویر جذاب هستند. اما ...
اما کاملا مشخص است که مضمون منتقل شده خانواده ستیز است. بار خانواده‌ستیزی  تصویر به مراتب از متن بیشتر است؛
خانواده‌ای همیشه بد اخم و بد اخلاق و پدری که همیشه قرمز و برافروخته و عصبانی‌ست.
به نظرم می‌شد پیام را معتدل تر منتقل کرد.