یادداشت‌های danny (10)

          "هر روز که زنده بیدار میشوی فاتحی ، برو و غنایمت را طلب کن "
        

          خودکشی فلسفی یا جسمانی ، یا سرنوشت اسفناک سیزیف ، هر سه به نحوی عذاب آور است . اینکه خودم را گول بزنم یا اینکه صرفا نباشم ؟ یا اینکه با تکرار یه روند مکرر بسنده کنم و عمر خودم رو در گرو لذت های کوچک بگزارم . 
نمیدانم شاید به راستی سیزیف خوشبختترین  است .....
        

          انسان پوچگرا از جامعه رانده میشه . دیگران او را درک نمیکنن . روایت آدمی‌ست که کیفر خواهی میشود ولی نه به خاطر جرمش ، بدلیل بیگانه بودنش . 
        

          در بین جماعتی کور ، حتی دو چشم بینا هم نعمتی است . پس بهتر از زمانی که قدرت تشخیص خوب از بد ، دور از نزدیک ، دیر و زود و ... را نداریم ، خود را بدست افرادی با بینش بهتر بسپاریم . 
در هر صورت همه ما کوریم ، بعضی ها کور تر .
        

          زندگی دقیقا مثل قمارخانه است . ما به عنوان به قمارباز وارد سالن زندگی میشویم ، شانس خود را امتحان میکنیم و اگر بردیم ، یه بخت و اقبال خود می‌بالیم و اگر هم باختیم ، دوباره قمار میکنیم .اصطلاحا کرم قمار به جان ما افتاده . فقط کافیه از کنار میز به خود (قماربازان) نگاهی اندازیم و به ننگین بودن این بازی به ظاهر لذت‌بخش بخندیم . من از این بازی متنفرم . 
        

          وقتی که بچه هستی برای اینکه پیرو جمع نباشی با این جمله به تو حمله میکنند : (اگر همه از پل بپرند پایین تو هم باید بپری ؟ ) ولی وقتی بزرگ میشوی ، ناگهان متفاوت بودن با دیگران جرم حساب می‌آید و مردم می‌گویند: (هی ، همه دارن از پل میپرن پایین چرا تو نمیپری ؟ )
        

          "بگذار دنیا با درک واصل شود اما من باید همیشه چایم را بنوشم ..."
        

          رویین‌تن بودن از خصلت های آدمی نیست و درنتیجه ، باید هرچند وقت یکبار یاد مرگ کرد تا شیفته جلال خود نشویم 
        

          به نظرم این کتاب باید هدیه تولد هجده سالگی یا هدیه فارغ‌التحصیلی هر شخصی بشه . چیزی که در طول تحصیل آکادمیک باید مورد بررسی قرار می‌گرفت ولی توجهی بهش نشد .