یادداشت joiboy
2 روز پیش
◽نازنین، نهمین کتاب امسال◽
ای وای من از این کتاب... ای وای من.
ویرانم کرد. هرگز انتظار نداشتم چنین اندوهی در پایان، دامن‌گیرم شود.
و باید اعتراف کنم: بیش از شب‌های روشن دوستش دارم.
با این کتاب، عاشق داستایوفسکی شدم. امسال تصمیم دارم تا جایی که بتوانم آثارش را بخوانم.
اما بپردازیم به اصل مطلب.
🔻پیش از هر نکته‌ای، بگذارید خیال‌تان را راحت کنم: این کتاب اصلاً سخت‌خوان نیست.
نمی‌دانم چرا بعضی‌ها می‌گویند برای شروع مناسب نیست یا دشوار است. مگر قرار است با قصه‌ی حسن کچل شروع کنیم که این را سخت می‌دانند؟
کتاب نه تنها سخت نیست، بلکه اتفاقاً برای ورود به دنیای داستایوفسکی انتخابی عالی‌ست.
هرچند خودم معتقدم اگر با شب‌های روشن آغاز کنید، تجربه‌ی شیرین‌تری خواهید داشت.
اما این بدان معنا نیست که این اثر سنگین یا غیرقابل‌فهم است.
اگر کتابی پیش از شروع، برای‌تان دشوار به نظر می‌رسد، مشکل از کتاب نیست؛ از تصورات بی‌پایه‌ای‌ست که اطرافیان در ذهن‌تان کاشته‌اند.
پیشنهاد من؟ پیش از شروع هیچ اثری، ذهن‌تان را از پیش‌داوری‌ها پاک کنید.
فرقی ندارد کتاب ده صفحه باشد یا هزار؛ اگر با ذهنی باز وارد شوید، مسیر برای‌تان هموار خواهد بود.🔻
🔸اول:
داستان، شاهکاری‌ست با روایتی سنجیده و حساب‌شده.
از لحظه‌ی اول تا پایان، غرق در روایت شدم و تازه فهمیدم داستایوفسکی که بود و چرا این‌همه از او ستایش می‌شود.
روایت از زبان شخصیت اصلی است؛ جایی که جنازه‌ی همسرش پیش روی اوست و ما با او به سفری در گذشته می‌رویم، تا بفهمیم چگونه به این نقطه رسیده‌اند.
روایتی پُرکشش، پُر از تعلیق، که با آن شروع عجیب‌وغریبش ضربه‌ی نخست را به خواننده می‌زند.
🔸دوم:
آیا اصلاً لازم است از شخصیت‌پردازی داستایوفسکی بگویم؟
شاهکار. تنها همین.
حتی اگر شخصیت‌ها نام نداشته باشند، آن‌چنان در دل و جان‌تان نفوذ می‌کنند که کمتر نویسنده‌ای در چندصد صفحه می‌تواند چنین کند.
من واقعاً برای شخصیت‌ها دلم سوخت، دردم آمد و آن‌ها را درک کردم.
انگار داستایوفسکی با روح و روان‌تان بازی می‌کند.
🔸سوم:
تأثیر عاطفی کتاب... بی‌بدیل است.
جوری با احساسات شخصیت‌ها یکی می‌شوید که گویی از این دنیا جدا شده‌اید و در تاریکی سینمایی نشسته‌اید و فیلمی تلخ تماشا می‌کنید.
این اثر شما را از دنیای پرهیاهوی امروز جدا می‌کند و البته، شاید زخمی عمیق بر دل‌تان بگذارد.
اما ارزشش را دارد، چون مفاهیم داستایوفسکی عمیق‌اند، دردناک‌اند، و صادقانه.
🔸چهارم:
آیا واقعاً لازم است درباره‌ی قلم داستایوفسکی چیزی بگویم؟
فقط یک کلمه: شاهکار.
بی‌اغراق، بهترین است.
شیوه‌ی روایت، اندیشه‌ها، مفاهیم... همه چیز در آثارش می‌درخشد.
عاشق سبک نوشتنش هستم.
🛑کتابی‌ست که باید با تمام وجود بخوانید.🛑
اثری شگفت‌انگیز.
من شخصاً بیشتر از شب‌های روشن دوستش دارم و حتی آن را برتر می‌دانم.
بخوانید، لذت ببرید، اشک بریزید، و ببینید یک نویسنده‌ی واقعی با استعدادش چگونه خواننده را با خود می‌برد؛ حتی اگر «اتفاقی» هم در ظاهر نیفتد.
⬜🔵با نظراتم موافقی؟🔵⬜
(0/1000)
نظرات
2 روز پیش
یادداشت جذابی بود. اتفاقا این اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خوندم.
1
2
2 روز پیش
ممنون. 🙏 بابا یسری از اینا الکی فقط حرف اضافه می‌زنن. وگرنه کتاب واقعا خوبیه، برای شروع مخصوصا.
0
2 روز پیش
تعلیق؟ کشش؟ به نظر من که اصلا این دوتا رو نداشت و فقط بی اندازه رنج آور بود. این کجا و اون شاهکار پرشور،شب های روشن، کجا. منی که ابله و شب های روشن و یک اتفاق مسخره رو عاشقانه دوست دارم به سختی این کتاب رو تموم کردم
7
0
دیروز
شب های روشن کتابی بود که روایت شمارو تا پایان کتاب نگه می‌داشت، که نتیجه رو بفهمی، و در آخر شوک وارد می‌کرد. ولی نازنین هر صفحه غم رو افزایش می‌داد و هر صفحه شخصیت ها رو بهشون میپرداخت تا برسه به اینکه چرا اینطوری شده که اول کتاب گفته. دوتاشون کشش دارن ولی با این تفاوت که شب های روشن فقط آخرش مهمه ولی نازنین کلش درحال انتقال مفهوم هست.اصلا خیلی تفاوت داره با شب های روشن. و به شدت پخته تر هم هست از هر نظر که نگاه بکنی. و اینم هست که سلیقه شما حتما نبوده.
1
دیروز
مسئله من شخصیت هاش بودن. شب های روشن شخصیت هاش پریشون حال ان اما شخصیت های نازنین اعصاب خورد کن بودن. از اون دختر بدبخت که بگذریم مردک واقعا مریض بود. من واقعا نمی تونم با این کتابایی که توش طرف خودش رو داره آگاهانه آزار می ده ارتباط بگیرم @joi_boy
0
دیروز
باید بدونی چرا داره اینکارو میکنه. داستایوفسکی شخصیت هاش از رو هوا کاری رو نمی‌کنن و همشون جنبه روانشناختی و فلسفی داره. شخصیت های نازنین عجیب غریب منظقی بودن. بعد شخصیت مرد کجا میخواست آزار بده خودشو؟ ولی باز می‌گم این شما بودی که دوست نداشتی دیگه. سلیقه شخصیه. @mo_salmani
0
9 ساعت پیش
داستایفسکی اصلا سخت خوان نیست کافیه ده صفحه اول را بخوانی تا غرق بشی توی کتاب پیشنهاد میکنم حتما جنایت و مکافات را بخوانی به نظر من توی اون رمان داستایفسکی دیگه 100 خودش را گذاشته و مثل یک سیاه چاله هر کی فقط بیاد نزدیک را فرو می کشه و غرق میکنه تا شیرینی و حلاوت نازنین را در خود داری برو سراغ جنایت و مکافات
1
2
joiboy
2 روز پیش
1