یادداشت احسان
1404/1/8
یک آقایی به نام ابن مالک اهل اندلس (اسپانیا) میاد کل دستور زبان عربی رو در هزار بیت شعر تنظیم میکنه. (از این اداهای قدیمیا، که مثلاً میگفتن ما خیلی بلدیم) بعد یکی از اون بدتر به نام سیوطی میاد روی این هزار بیت شرح مَزجی میزنه. شرح مَزجی چیه؟ یه چیز ادایی تر. میان بدون اینکه متن اصلی رو تغییر بدن فقط با اضافه کردن جملات و کلمات خودشون لا به لای کلمات متن اصلی اون متن رو شرح میدن. این کتاب الآن به هیچ وجه نمیتونه یک کتاب آموزشی تلقی بشه. حالا فکر کنید این کتاب رو که البته منکر ارزشی ادبیش نیستم، سالهاست به عنوان کتاب درسی در حوزه علمیه قرار داده اند. کلی کتاب خوب نحوی به زبان عربی هست که به خوبی میتونن جایگزین این کتاب بشن ولی این اتفاق نمیفته. چرا؟ چون یکسری شبه استاد در حوزه های علمیه هستند که نونشون از ابراز فضل در قالب تدریس خط به خط این کتابها درمیاد.
(0/1000)
نظرات
1404/1/8
اینو تو دبیرستان مدام معلم عربی پزشو میداد و ازش حرف میزدن ما تو غیر شعرش مونده بودیم حالا فکر کن ادبیات عرب رو با شعر عربی بخونی. اصلا واویلا
1
2
1404/2/9
همین بدائه النحو صفایی بوشهری جایگزین خوبیه. در کنارش یک درس کارگاه تحلیل نحوی و صرفی قرار بدن و از قرآن و حدیث اون مواردی که تحلیل نحوی در فهم و تفسیر تأثیر بسزایی داره رو کار کنند. البته باید براش کتاب تألیف کنند. یه کتاب کاملتر هم هست به نام النحو التعليمی ، به مفردات هم پرداخته، همزمان به جای سیوطی و مغنی میشه قرارش داد. البته به نظرم باید کمی خلاصه بشه.
1
1404/2/10
امیدوارم تلقی به بی ادبی نشه ولی کاملا معلومه که هیچ اطلاعی از فلسفه وجود چنین کتاب هایی در روند درسی حوزه ندارید.
4
0
1404/2/10
خواهش میکنم، والا اون فلسفۀ وجودی ای که برای شما میگویند به ما هم میگفتند، ولی با این حال میشه مقداری از فلسفۀ وجود چنین کتاب هایی رو بفرمایید؟
0
1404/2/10
مسئله سر اینه که متون علمی در حوزه به اقرار بوعلی در تعلیقات به جهت دور ماندن از تعرض دشمنان عامدانه مغلق نوشته شده لذا خوندن کتاب های سختی مثل سیوطی و... مضاف بر رسالتی که در آموزش ادبیات برای شما انجام میدن ، نوعی کارگاه کارکردن با متون کهنه @Ehsanphnt
0
1404/2/10
بله دقیقاً همین دلیلی که بیان کردید رو میگویند. اما نقد بنده این هست: در اینجا شما دو هدف دارید. هدف اول آشنا شدن فرد با محتوای نحو است. هدف دوم توانایی تحلیل نحوی است. در این شیوه آموزش هر دو هدف از طریق یک کتاب و کلاس قرار است که حاصل شود. که این درست نیست. اما چرا؟ هدف اول (آشنایی با نحو و به طور کلی هر علمی) شما باید تا جای ممکن بدون پیچیدگی، ابهام و با دسته بندی خوب و متن روان محتوا را به مخاطب برسانید. اینجا هدف هر چه راحتتر و دقیقتر فهمیدن مطلب هست. هدف دوم توانایی تحلیل نحوی است یعنی به کار بردن دانش به دست آمده در متن های پیچیده تر. ایراد کار کجاست؟ شما متنی که باید اصل محتوا را به راحتی به فرد منتقل کند و کار او را در فهم آن علم راحت کند به بهانه هدف دوم که پس از هدف اول باید پیگرفته شود پیچیده در نظر میگیرید. نتیجه میشود از دست دادن هدف اول و دوم با هم. @Alireza1210
1
1404/2/10
و همچنین اضافه کنید، این اساتید خودشون توی خوندن این کتب زجر کشیدن و به هیچ وجه راضی نمیشن نسل جدید بدون چشیدن همون تلخی هایی که خودشون چشیدن رشد کنن. به عبارتی چون اونا سختی کشیدن ماهم باید همونا رو تجربه کنیم. سیوطی یه مصداقشه....
1
1404/2/10
سلام و عرض ادب مشکل ما این است که بدون داشتن هیچ علمی، بدون داشتن تجربه ای و بدون فکر کردن ، نظری میدهیم که فقط دنبال بازخورد خوب هستیم ولی نمیدانیم که باید جوابگوی خدا و حضرت ولی عصر باشیم. اولاً که اگر شما طلبه باشی میفهمی که درسته کتاب بدائة النحو آیت الله بوشهری خوب است ولی بسیار ابتدایی است ما در سال اول طلبگی آنرا خواندیم بعد از آن به سراغ هدایه رفتیم ولی زمانیکه این دورا باهم مقایسه میکردیم وزن هدایه بسیار بیشتر بود هم از لحاظ نگارش هم از لحاظ ادبی و تعلیمی؛ دوماً فکر نکنم کسی منکر زیبایی و سختی کتاب صمدیه جناب شیخ بهاء باشد (البته اگر خوانده باشید)، ولی ایشان به برادرشان عبد الصمد پیشنهاد الفیه ابن مالک را میدهند و میگویند حتماً بخوانش یعنی شخصی که چهره شاخص ادبیات عرب است به عزیزترین شاگردش که صمدیه را برای او نوشته پیشنهاد الفیه را میدهد
5
1404/2/10
سوماً این کتاب علماء بزرگی تربیت کرده اعم از آیت الله مرعشی نجفی ، آیت الله بوشهری ، آیت الله جوادی(که خود دست آورد هایش را مدیون کتاب الفیه میداند)، آیت الله سبحانی و آیت الله مؤمنی که اهل معرفت اورا بسیار خوب میشناسند و ایشان استاد ادبیات بنده بود و هر عالم شیعه ای که دست آورد های بزرگی به دست آورده... چهارماً اگر شما نتوانستید این کتاب را بفهمید بستگی به تمرکز و علاقه و فهم شخصتان است همچنین روش تدریس استادتان، پس نمیتوانید مشکلات شخصیتان را به همه روحانیون نسبت دهید پنجماً شما اگر ادعا دارید که میتوانید ابیات ایشان را بفهمید و تحلیل کنید ، یک بیت شعر عربی بنویسید استادمان آیت الله مؤمنی به ما میگفت بعد از خواندن الفیه باید بتوانید خودتان شعر عربی بگویید هر چند مبتدیانه، چون کامل آن را فهمیدید
5
1404/2/10
ششمین تذکر! اگر شما اهل تحلیل و تحقیق راجب تاریخ اسلام باشید عشق جناب سیوطی را به حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) میفهمید ، و حتی اگر کتاب البهجة المرضیه را کامل خوانده اید شاهد مثال هایی آورده که مضمونش حب به اهل بیت است(در کنار اعتقادات اهل تسنن) پس اهانت به ایشان جائز نیست تذکر هفتم! اشعار جناب ابن مالک سه هزار بیت است نه هزار بیت و بعداً برای دانشجویان خلاصه کردن ، و این اشعار تمامی قواعد عربی را شامل نمیشود بلکه بخش کوچکی از دریای عربی که نحو است را گنجایش داده تذکر هشتم! کسی که راه و روش تحصیل سنتی که استاد بکان طالقانی جمع آوری کرده را خوانده باشد میفهمد قبل کتاب سیوطی باید ۱۵ کتاب ادبیاتی را خواند تا آن را فهمید❗و این کتاب در سطح متوسطه ادبیات عرب است تذکر نهم!اگر اطلاعی از شرح مزجی و استقلالی ندارید ، حق اظهار نظر ندارید، برای شما بهتر بود شرح استقلالی الفیه را بخوانید که جناب ابن عقیل کار را برای مانند شما راحت کرده
8
4
1404/2/10
سلام و وقت بخیر توضیحاتتون خیلی جامع و کامل بنظرم رسید پیشنهاد میدم لیست شروع یادگیری نحو رو از ابتدا در صفحه تون منتشر کنید استفاده کنیم متشکرم🪴
2
1404/2/10
اول، در یادداشت اهانتی به سیوطی یا ابن مالک نکردم. شما اول برید معنی اهانت رو یاد بگیرید. اهانت یعنی اون صحبت هایی که تعداد قابل توجهی از حوزویان در حجره و مدرسه در مورد مخالفین فکری و سیاسیشان بیان میکنند که خودتون بهتر میدونید و بهتره من اینجا باز نکنم. ضمناً من خودم دانش آموخته حوزه هستم و از روی ظن و گمان این حرف رو نمیزنم. (در پرانتز میگم جالب بود که دلیل شما برای اینکه نباید به سیوطی و ابن مالک اهانت کرد اینه که در مدح اهل بیت شعر دارند پس مفهوم مخالف حرف شما اینه که اگر مثلاً چند شعر در مدح اهل بیت نمیداشتند اهانت بهشون جائز است. چرا اینطور استدلال نمیکنید که ابن مالک و سیوطی ادبای پرافتخاری بودند یا انسانهای خوبی بودند پس نباید به آن ها اهانت کرد؟ در این نکته بصیرتهایی است اگر بیندیشید) دوم، من در یادداشتم گفتم که منکر ارزش ادبی این کتاب نیستم. ولی قرار دادنش به عنوان کتاب درسی اصلاً کار درست و معقولی نیست. دلیل مبسوط هم در پاسخ به کامنت یکی از دوستان نوشتم. کمی بالاتر بخونید. از متنی که نوشتید واضحه هیچ درکی از «کتاب آموزشی» ندارید.
1
1404/2/10
من نمیخواهم بحث را بیشتر از این ادامه دهم ولی میتوانیم به سایت عالم متعالی آیت الله بوشهری مراجعه کنید و پرسش های دوستان طلبه و پاسخ های ایشان به آقایان را مطالعه کنید حضرت آقای بوشهری در جواب به دوستان طلبه فرمودند که بعد از بدائه کتاب جدیدشان را مطالعه کنند و سپس سیوطی و مغنی بخوانند (البته شما به مغنی هم اعتقاد ندارید)
2
1404/2/10
اولاً این چه معنی ای میده که من رو بلاک میکنید که نتونم به کامنتتون ریپلای بزنم و بعد دوباره میاید زیر یادداشت من کامنت میذارید؟ با این حساب بنده هم شما رو بلاک میکنم. ثانیاً من نگفتم همه طلاب اینطور هستند، گفتم تعداد قابل توجهی. بیشتر توضیح نمیدم چون اینجا جاش نیست. ثالثاً من گفتم بدائه النحو رو کتاب خوبی برای آموزش نحو میدونم از این چطور استنباط کردید که من طرفدار یا مرید آقای بوشهری هستم که در پاسخ من به حرف ایشون استناد میکنید؟! ایشونم اشتباه میکنه. بنده استدلالم رو در پاسخ به کامنت آقای علیرضا بیان کردم، ای کاش شما به جای اینکه بیاید بگید تو تخصص نداری استدلال من رو نقد میکردی.
0
1404/2/17
داشتم پیام آقا رو میخوندم رسیدم به این بخش و یاد این یادداشت افتادم: «یکی از این نکتهها، طولانی بودن دورهی تحصیل است. دورهی متنخوانی طلبه به شیوهای سؤالبرانگیز میگذرد؛ طلبه ناگزیر است کتاب قطور و محقّقانهی یک عالِم بزرگ را به عنوان کتاب درسی بیاموزد. این کتاب در واقع مربوط به هنگام ورود او به مرحلهی تحقیق اجتهادی است و سپردن آن به او پیش از این مرحله، تنها اثرش، طولانی کردن زمان متنخوانی است. کتاب درسی باید حاوی مطلب و زبان مناسب طلبه برای دوران محدود پیش از ورود به مرحلهی تحقیق باشد. تلاش موفّق یا ناموفّق بزرگانی همچون آخوند خراسانی، حاج شیخ عبدالکریم حائری و حاج سیّدصدرالدّین صدر برای جایگزین کردن کتابهایی چون قوانین و رسائل و فصول، با کفایه و دررالفوائد و خلاصةالفصول، با نگاه به همین ضرورتِ مهم بوده است. با اینکه آنها در زمانی زندگی میکردند که طلبه با انبوه واردات ذهنی و تکالیف عملی مانند امروز روبهرو نبود.» @aliJavedan @Ehsanphnt @FatemehJan
1
2
1404/2/17
بله، این توصیهها جدید نیست سالها پیش هم گفته بودند ولی هیچ توجهی نمیشه و اساساً قبول ندارند. در مورد طولانی بودن دوره تحصیل، طلبه ۸ سال باید درس بخونه تا تازه مدرک کارشناسی بگیره، در حالیکه محتوایی که در این مدت فراگرفته ارزش ۸ سال وقت صرف کردن نداره، خیلی از طلاب از همسن و سالهاشون در اشتغال و ازدواج عقب میمونند.
1
احسان
1404/1/8
2