یادداشت زهرا نجاری

دایی جان ناپلئون
        واقعا خدا رو شکر می کنم که این هفتصد صفحه «داستان»! تموم شد و میتونم کتاب دیگری رو شروع کنم و ازش لذت ببرم. این کتاب واقعا منو گیج کرد. چون اسمش رو قبلا بارها شنیده بودم و کتاب معروفی محسوب میشه پس فکر می کردم کتاب خوبیه. از طرفی هم امتیاز گودریدز بالایی داره و هم نقل قول های به شدت مثبتی پشت جلد کتاب چاپ شده بود. در طول صد صفحه ی اول همش منتظر بودم متن بهتر باشه یا گاهی فکر می کردم شاید من هنوز نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم، اما حالا که کل کتاب رو خوندم و هیچی بهتر نشد، مطمئنم که یک ستاره کاملا تصمیم درسته!!

از جمله ویژگی های منفی کتاب:
۱- بسیار بسیار بسیار طولانیه. اصلا نیازی به هفتصد صفحه نوشتن برای چنین داستان و ماجراهایی وجود نداشته. کتاب از سه بخش تشکیل شده و به نظرم بخش دوم میتونست کاملا حذف بشه. 
۲- شاید به جرئت بگم ۹۵ درصد متن کتاب دیالوگه. گاهی شما ده بیست صفحه میخونی میری جلو و همینطوری ادمهای مختلفن که دارن پشت سر هم دیالوگ میگن
۳- توی متن کتاب به شدت تکرار وجود داره. مثلا اومده برای یک سری از شخصیت ها تکه کلام گذاشته اما این تکه کلام ها وسط یک داستان طولانی فقط حوصله ی شما رو سر میبره. من که دیگه از روشون می پریدم
۴- تمام شوخی های کتاب شوخی های پایین تنه ایه. تا حالا هیچ کتاب فارسی ای با این حجم از شوخی های زشت و مسائل غیراخلاقی نخونده بودم. به قدری که یک جاهایی واقعا حالم بد میشد. شوخی  هایی به غایت زشت که برای خواننده ای که بی ناموسی رو خنده دار ندونه اصلا جذاب نیست
۵- تنها شوخی متفاوت کتاب، جنون دایی جانه که البته اونم در بخش سوم بهش پرداخته میشه و در بخش های اول و دوم کتاب اون قدرها خودشو نشون نمیده. همچنان توی همه ی بخش ها، گره افکنی ها و نقاط اوج داستان و غیره مربوط به شوخی های پایین تنه ایه

حس و حال یک خطی:
مدتها بود در طول خوندن یک کتاب انقدرررر دلم نخواسته بود هرچه سریعتر تموم شه! وقتی تمومش کردم احساس می کردم از قفس آزاد شدم و بابت این حس بهش یک ستاره دادم :دی
      
529

55

(0/1000)

نظرات

یوتاب

1403/4/8

دقیقاً مشکل من هم همینه من کتابه ۶۰۰ صفحه ای زیاد خوندم  ولی این هی توصیفات تکراری اضافه می کنه 
خیلی توصیفاتتون درست بود

1

دقیقا همینطوره و انقدر حوصله‌مو سر برده که از خوندنش فرار میکنم. و چون دوست ندارم کتابیو نیمه کاره بذارم همش از خودم می‌پرسم: یعنی حتما باید تمومش کنم؟؟؟ 
2

1

به نظرم نباید این کتاب رو شروع کرد که بخوایم تمومش کنیم!
من از سر اجبار و به جهت بررسی مجبور بودم بخونمش و چه تجربه ی وحشتناکی بود برام
به نظرم از اون کتاب هاییه که اون دنیا بابت وقت گذاشتن براش شاید باید جواب پس بدیم
به شدت ذهن آدم رو خسته و مریض میکنه 

2

به احتمال زیاد ادامه‌ش نمیدم چون واقعا دوسش ندارم
@mm16246 

1

ممنونم زهرا جون 

1

اومدم نظر بقیه رو بخونم خیلی خوشحال شدم  کسانی بودن که مثل من کتاب رو دوست نداشتن من تمام نقدی که خانم نجاری نوشتن رو قبول دارم و واقعا ارزش یکبار خوندن رو هم نداره...فقط برام سواله بقیه از چه زاویه ای به این کتاب نگاه کردن که ازش تعریف کردن؟!!!

1

دقیقا منم این حس رو داشتم راجع به این کتاب😑

1

خداروشکر با وجود وسوسه ها شروعش نکردم..

1

من این کتاب رو به صورت صوتی با صدای ناصر زراعتی گوش دادم. چون خیلی وقت پیش گوشش دادم جزئیاتش یادم نمیاد ولی یادمه که خیلی ازش اذت بردم حتی چند هفته پیش خواستم دوباره بخونمش. داستان خوبیه به نظرم. نمیدونم که منظور شما از بهتر شدن چیه که از کتاب انتظار داشتی. اما به نظرم این کتاب چندین جنبه خوب داره مثلا اینکه ما رو با جو و حال و هوای مردمی اون زمان آشنا میکنه. در قالب طنز یادمه گه‌گاه کنش ها و دیالوگهایی رو به خواننده نشون میده که قابل تامله

1