بریده‌های کتاب زهرا خرسندی

باید تا حدی که ممکن است، خود را به کارهای سودمند معتاد سازیم و همانطور که کاملاً مراقبیم به طاعون مبتلا نشویم، مراقبت کنیم با صفاتی بار نیاییم که شاید روزی سد راه ترقی ما شود و به پیشرفت ما لطمه زند.

معلمان جمهوری اسلامی ایران! معلمان مومن به خط انقلاب! متحد و یکپارچه بشوید، برای اینکه نقش خودتان را هماهنگ با جریان کل انقلاب، هر چه هماهنگ تر و منسجم تر و سازنده تر ایفا کنید. آنچه می‌تواند تعلیم و تربیت را در خور انقلاب، اسلام و امت پیروزمندمان، سازنده و آفریننده بسازد، این است که بخشی از یک جریان نیرومند پرتوان گردد.

در نحوۀ تربیت جامعه، ترکیبی از مهر و خشم باید باشد و نیست. خشم لازم است و مهر هم لازم است. فرد اگر از خشمناک شدن عاجز باشد و توانایی خشمگین شدن نداشته باشد، نمیتواند خیلی کارها را انجام بدهد. در اداره حکومت خشم خیلی لازم است. برای معلمی هم که سر کلاس است خشم لازم است؛ یعنی هر بالادستی نسبت به زیر دست خودش که متربی است، باید هم مهر داشته باشد و هم خشم؛ اما دقیقاً باید موضع هرکدام را شناخت که کی وقت خشم است و کی وقت مهر داشتن. خشم هنر نیست، کاربرد بموقع خشم هنر است؛ وگرنه بی موقع خشمناک شدن درد است و بیماری و شخص باید برای معالجه آن کوشش کند.

بار خدایا! از کار هایی که کرده ام به تو پناه می برم... از اینکه زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم از اینکه زبانم گفت بفرمایید اما دلم گفت نفرمایید. از اینکه نشان دادم کاره ای هستم. از اینکه منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم. از اینکه در نظریه ام شک نکردم و فکر کردم هر چه می گویم صحیح است. و ... (شهید علی رضا محمودی)

چـرا همیشـه می گیـن خـوش بـه حـال شـما ها کـه مـرد هسـتین و می تونیـن بریـن جبهـه؟ خـدا به اندازه ی وظیفه ی هر کسی بهش تکلیف کرده و ازش سوال می کنه. شـما کـه خانومـی اگـه وظیفـه ت به انـدازه ی دوختـن یـه درز از لبـاس رزمنده ها باشه و ندوزی، مسئولی؛ من اگه تکلیفم رفتن باشه و نرم. وقتی هر کسـی جایـی کـه بایـد باشـه رو خالـی بـذاره، یـه قسـمتی از کار جنگ لنگ می مونه. کار که برای خدا باشه، دیگه آشپزخونه و خط مقدم نداره. قیچی، قندشکنی و چرخ خیاطی و کارد آشپزخونه هم با اسلحه فرقی نمی کنه.

راستی چند هزار سال پیش بود؟ تجمل پرست‌ها از بسیجی‌ها می‌ترسیدند. مفسدها و مال مردم خورها و رانت خوارها از بسیجی‌ها می‌ترسیدند. شهدا آدم‌های ترسناکی بودند. باور کنید به خدا این قدر دوست داشتنی بودن هم خوب نیست. باور کنید به خدا امام حسین علیه السلام هم اینقدر دوست داشتنی نبود. اگر نمی‌ترسیدند از او که قطعه قطعه‌اش نمی‌کردند و اسب بر پیکرش نمی‌ دواندند و آب بر قبرش نمی‌بستند و در خیمه‌ها محصورش نمی‌کردند.

به احترام خون شهدا، خواهرم حجابت، برادرم نگاهت و دیگر هیچ! شده است که در کنار ده ها هزار تابلو و پوستر و پلاکارد و دیوارنویسی و ... که چنین شعاری را در خود جای داده اند، حتی یک بار ببینید که مخاطبان را برای ارزش و آرمان دیگری به خون شهدا قسم داده باشند؟ مثل اینکه: به احترام خون شهدا بیت المال را غارت نکنید. به احترام خون شهدا کوخ نشین ها را دریابید. به احترام خون شهدا در برخورد با مفسدان اقتصادی این همه استخاره نکنید.

یکی‌ از اصول تربیتی می‌گوید:« آن طوری که مخاطب می‌خواهد شروع کن و آن طوری که خودت می‌خواهی به پایان ببر.»

وقتی که انسان مسلمان شد، همه چیز برای او مقدمه است، وسیله است. برای اینکه انسان بتواند رضای خدا را به دست بیاورد. زندگی دنیا، پول دنیا، آسایش دنیا، محبت‌های دنیا، برایش ارزش و اصالت ندارد. آن وقتی برایش ارزش پیدا می‌کند که در راه خدا باشد.

«سُبحانَکَ» تو از این منزه و پیراسته‌ای که کار بیهوده بکنی؛ پس من مسئولیتی دارم، پس من باید راهی را بپیمایم، پس من در مقابل این نظم عجیب و شگفت آور یک نقطه‌ای هستم و برای کاری. اگر آن عمل را به صورت آن چنانی که تو خواسته‌ای انجام ندهم این نظم را خراب کرده‌ام.

از نقشه های خیلی روشن و از دست های رو شدهٔ شیطان، یکی‌ این است: زودتر از موعد، شکست جبههٔ الهی و رحمانی را اعلام بکند.

از هر کس به اندازه‌ای که داده‌اند بازدهی می‌خواهند. هنگام پاداش نسبت سرمایه‌ها و سودها را می‌سنجند، نه سرمایه‌ها را و نه سودها را.

هیچ چیز بی‌حاصل‌تر از این مطالعات دستوری و کتاب خواندن‌های پیشنهادی نیست که پیش از طرح سوال و جوشش پرسش‌ها، گریبان‌گیر تازه راه افتاده‌ها و نو مسلمان‌های شعار زده می شود.