بریده‌ کتاب‌های گگاب

از فلسفه تا سفسطه یک عمر دویدیم آخر نه به اقرار رسیدیم نه به انکار

مرد مگر گریه می‌کند؟ چه بگویم طفل زمین خورده‌ام، چگونه نگریم؟

ای عمر چیستی که به هر حال عاقبت جز حسرت گذشته در آینده‌ی تو نیست

ای عشق! سر بزن به دل سنگ من که گاه روید ز سنگ‌فرش خیابان جوانه‌ای

آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اس آزرده‌کرده است خاطر عالی‌جناب را

در وفاداری ندیدم هیچ‌کس را مثل تو ای غم از حال دلم یک لحظه غافل نیستی

هم از سکوت گریزان، هم از صدا بیزار چنین چرا دلتنگم؟! چنین چرا بیزار...

گل محمدی من، مپرس حال مرا به غم چنان دچارم که غم دچار من است...

"بهش عادت میکنی بچه جون. بعضی وقت‌ها مجبور میشیم کارهایی رو انجام بدیم که نمی‌خوایم."