بریده‌های کتاب سهیلا صادقی

ما مجموعه‌ی نگاه کسانی هستیم که ما را می‌بینند.

+اینجا چی‌کار می‌کنی؟ -داشتم بهت فکر می‌کردم و با خودم دیدم چقدر احمقانه است. +احمقانه است؟ -آره، احمقانه است. چرا وقتی می‌تونم بیام و ببینمت، بشینم و بهت فکر کنم؟

مردمی که ترسیده‌‌اند هرچیزی بهت میدن.

+بزرگترین کشف شما در اردوگاه چه بود؟ _من کشف کردم که انسان به شکلی باورنکردنی می‌تواند به جانور تبدیل شود.

گوش دادن مهم‌ترین کاری است که میتوانی برای کسی بکنی.

اژدهای کوچک گفت: امروز ساکتی. پاندای بزرگ لبخندی زد و گفت: فکر نکنم صدام از صدای بارون قشنگ‌تر باشه.

پاندای بزرگ گفت: بهترین چیزی که با چای میچسبه یه دوست خوبه.

طبق تحقیقات بنده در این عرصه، هرگاه ناچار شدید برای مدتی طولانی و به شکلی کاملاً تصنعی لبخند بزنید، هر حرف بی‌ربطی را که طرف مقابل‌تان زد با چشم غرّه های پدر و مادرتان تایید کنید، به جوک‌های بی‌نمکش الکی لبخند بزنید و به لذت بردن از مصاحبت با او تظاهر کنید، یعنی، شما در مقابل یک 《فامیل دور》نشسته اید.

پسرک پرسید: نصیحت دیگه‌ای هم داری؟ اسب گفت: اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه. همیشه یادت باشه که تو ارزش داری، تو مهمی، تو عزیزی و چیزی رو به دنیا اضافه می‌کنی که هیچکس دیگه‌ای از پسش برنمیاد.

-یه چیزی کشف کردم که از کیک بهتره. +پسرک گفت: خالی نبند. -موش کور جواب داد راست میگم. +خب، چیه؟ -بغل. موندگاریش بیشتره.

اغلب بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه.

+پسرک پرسید: ضرب المثلی هست که مورد علاقه‌ت باشد؟ -موش کور گفت: آره. + چیه؟ -اگه دفعه اول موفق نشدی، یکم کیک بخور. +هوم، موثره؟ -هردفعه، بلااستثنا.

دیدمت، ای زیبارو، و دیگر از آن منی حال چشم به راه هر که خواهی گو باش و چه باک که دیگر هرگز نبینمت. تو از آن منی و سرتاسر پاریس از آن من است و من از آن این دفتر و قلمم.

بعضی وقت‌ها انجیل تو دست بعضی‌ها بدتر از یک بطری نوشیدنی غیر مجاز تو دست... فرض کنیم پدر تو است.

اصل اساسی در اینجا این است که صاحب قدرت صاحب حقیقت هم هست.

سارای عزیز می‌پرسی کتاب‌ها یا آدم‌ها. باید بگویم که انتخاب سختی است. کتاب‌ها فوق‌العاده‌اند و احتمالا در کلبه‌ای در جنگل خیلی به کار می‌آیند، اما کِیفِ خواندن یک کتاب معرکه چیست اگر نتوانی درباره‌اش به دیگران بگویی، از آن حرف بزنی و مدام از آن نقل‌قول کنی؟

آدم‌ها تا این اندازه عجیب بودند. آنها می‌توانستند نسبت به تو کاملا بی اعتنا باشند، اما به محض اینکه یک کتاب بر می‌داشتی، این تو بودی که بی نزاکت محسوب می‌شدی🤷‍♀️

وقتی اومد تو، محکم چسبیده بود به یه کتاب. طوری بغلش کرده بود که انگار تنها پناهش توی دنیاست.