بریده‌های کتاب سَروْ

استاد در پاسخ به حمید گفت:" شما با پذیرش ولایت امیرالمؤمنین یک واجبی را ادا کرده‌اید و هرگز نباید از این بابت ناراحت باشید. مسئله ولایت به قدری اهمیت دارد که امام صادق(ع) میفرماید:"من پذیرش ولایت حضرت علی(ع) را بیشتر دوست دارم تا این که از نسل حضرت علی(ع) باشم؛ زیرا پذیرش ولایت بر من واجب است، ولی ولادت، فضیلت است نه واجب."

پای آقا سید جواد که به مشهد رسید، چرخی که در کوچه پس کوچه‌های تنگ دور و بر حرم زد، چشمش که خیره ماند به تلالو گنبد، پاگیر شد، شاید حتی پا شکسته. با خودش گفت: زندگی اینجاست.

در همان شب‌های عظیم صحرا بود که دانستم ایران را سخت و بی‌حساب دوست داشتن، محکومیت من است؛ همه‌جای ایران و همیشه‌ی ايران را. مثل بچه‌ها خاک را در چنگ گرفتن و بر سکه گمشده‌یی در توده بزرگ خاک گریستن.

در اول کتاب به عنوان مقدمه آقای ابراهیمی می‌فرماید که؛ زندگی، ملک وقف است دوست من! تو، حق نداری روی آن فساد کنی و به تباهی اش بکشی، یا بگذاری که دیگران روی آن فساد کنند.

... بساط چای کیسه‌ای و قندهایم را باز می‌کنم. مثل همه‌ی سفرهایم باید به این سوال جواب بدهم که این اجسام مکعبی شکل سفید که توی جعبه‌ی مخصوص است و همراه چای می‌خورم چیست و چه مزه‌ای می‌دهد.

هنر جزو برجسته‌ترین مخلوقات الهی است و جزو ارزشمند‌ترین صُنع پروردگار است، که باید آن را ارج داشت. هنر، بخشی از آن فاخرترین و ارزشمندترین قسمت‌های جان انسانی است؛ باید برای این ارزش قائل شد و آن را برای خدا خرج کرد.