بریده‌های کتاب سَروْ

...هری مثل هر بار که در گذشته آوای ققنوس را شنیده بود احساس می‌کرد این نوا از درون اوست نه برونش؛ این اندوه خودش بود که به گونه‌ای سحرآمیز به شکل آوایی درمی‌آمد...

مصعب احساس کرد اگر هم‌الان از جا برنخیزد، جسمش متلاشی خواهد شد. از جا جهید و به سمت محمد رفت و دستانش را بالا آورد. گویی اگر دستان این مرد را نگیرد به زمین فرو خواهد رفت. به دستان محمد چنگ زد و شهادتین را بر زبان آورد.

در خون آدم‌ها چیزهایی هست که هیچ‌جوره نمی‌شود ازشان گذشت. این حقیقت محض است که آدم‌ها تمام نمی‌شوند و با خون‌شان ادامه می‌یابند.

جینی متفکرانه گفت: _وقتی آدم با فرد و جرج بزرگ شده باشه یاد می‌گیره که همیشه فکر کنه هر غیرممکنی ممکنه، به شرطی که یه ذره جرأت و جسارت داشته باشی.

در همان شب‌های عظیم صحرا بود که دانستم ایران را سخت و بی‌حساب دوست داشتن، محکومیت من است؛ همه‌جای ایران و همیشه‌ی ايران را. مثل بچه‌ها خاک را در چنگ گرفتن و بر سکه گمشده‌یی در توده بزرگ خاک گریستن.

در اول کتاب به عنوان مقدمه آقای ابراهیمی می‌فرماید که؛ زندگی، ملک وقف است دوست من! تو، حق نداری روی آن فساد کنی و به تباهی اش بکشی، یا بگذاری که دیگران روی آن فساد کنند.

... بساط چای کیسه‌ای و قندهایم را باز می‌کنم. مثل همه‌ی سفرهایم باید به این سوال جواب بدهم که این اجسام مکعبی شکل سفید که توی جعبه‌ی مخصوص است و همراه چای می‌خورم چیست و چه مزه‌ای می‌دهد.

هنر جزو برجسته‌ترین مخلوقات الهی است و جزو ارزشمند‌ترین صُنع پروردگار است، که باید آن را ارج داشت. هنر، بخشی از آن فاخرترین و ارزشمندترین قسمت‌های جان انسانی است؛ باید برای این ارزش قائل شد و آن را برای خدا خرج کرد.