بریده‌های کتاب PRS

برای من «حافظه» در حکم روشنایی خیره‌کننده‌ای است که موزه‌ی نکبت‌بار شرمساری را روشن می‌کند.

من هم حسم این بود که آدم‌ها گنگ و گم به دنیا می‌آیند؛گنگی‌شان به تدریج رفع می‌شود اما گم بودنشان باقی می‌ماند و کسانی به‌ندرت به جستجوی خودشان در می‌آیند، که درماندگی‌شان از همان نقطه آغاز می‌شود.

یکی از چیزهایی که باید با آن بجنگیم، فرهنگ کارکردن است. خیلی‌ها دنبال نشستن پشت میز هستند. دنبال این‌که صبح بیایند و همه‌چیز مرتب باشد. اگر یک سیم نباشد، حاضر نیستند دنبال درآوردنش باشند و سرجایشان می‌شینند.