بریده‌های کتاب sadra

گذشته رو که نمیشه تکرار کرد.

افرادی که بیشتر از همه ما را دوست دارند،بدتر از همه به ما آسیب می‌زنند،چون می‌توانند.

گاهی اجبار به منتظر ماندن برای رسیدن به چیزی باعث می‌شود آن را بیشتر بخواهید.

شاید مردم اگر می‌دانستند چندان عمر نمی‌کنند آن‌قدر در مورد پیری شکایت نمی‌کردند.

گاهی مردم نمی‌دانند عاشقند تا زمانی که عشقشان را از دست می‌دهند.

گاهی حس می‌کنم آرزو می‌کنند کاش هیچ وقت به دنیا نیامده بودم.

ما همه‌اش حرف می‌زنیم،اما همین که نوبت عمل می‌رسد،همه چیز پوچ و توخالی از آب در می‌آید.

هیچ چیز هرگز تا ابد دوام نمی‌آورد.

گوشه لبش تلخی خاصی جمع شده بود؛و چشمان اندوهگینش «من چه می‌دانم» کنایه داری را لو می‌داد.

در دنیای بیرون از کتاب فروشی عزیز من،همه همدیگرو می‌دریدند و هرکس به فکر خودش بود.

مثل این بود که پیوسته، با سیری یکنواخت از سراشیبی فرو می‌لغزم و گمان می‌کردم که به سوی قله صعود می‌کنم. و به راستی همینطور بود. در انظار مردم،در راه اعتبار عزت بالا می‌رفتم و زندگی با همان شتاب از زیر پایم می‌گذشت و از من دور می‌شد…تا امروز که مرگ بر درم کوبید.

من عادت داشتم به مردم گوش دهم.و حتا، وقتی هیچ چیز از حرف‌هایشان نمی‌فهمیدم.

به جای این‌که همیشه دیگران را بازجویی کنیم، بهتر است آن‌ها را بی چون و چرا آن‌طور که هستند بپذیریم.

درد و رنج نمک زندگی و بدون اونا ما دیگه انسان نیستیم

زخما خوب میشن و جاشونم کم‌کم از بین میره ولی یه زنگ تلفن واسه برگردوندن تموم دردا بسه!

آدما تو خطر پست می‌شن و وقتی خطر از سرشون گذشت دوباره می‌رن تو جلد خودشون!هیچوقت نباید خودت رو وقت رو به رو شدن با خطر گم کنی، حتی اگه ترس تموم جونت رو گرفته باشه! خود به دنیا اومدن یه خطر داره:خطر پشیمونی از تولد!

درد با ما به دنیا میاد، با ما قد میکشه و باهامون اخت می‌شه!جوری که حس می‌کنیم مثل دست و پا همیشه باید باهامون باشه!

زندگی یه جنگه که هرروز تکرار میشه و عوض شادی‌هاش ـ که تنها قد یه پلک به هم زدن دووم دارن ـ باید بهای زیادی بدی!

سال‌های سال اغنیا و مجیزگویان‌شان در ستایش «کار و زحمت شرافتمندانه» قلمفرسایی کرده‌اند، ساده‌زیستی را ستوده‌اند، دم از دینی زده‌اند که می‌گوید احتمال رفتن فقرا به بهشت بسیار قوی‌تر از اغنیاست، و کلاً کوشیده‌اند به کارگران یدی بقبولانند که اصالت خاصی در جابجا کردن ماده در عالم است.

برای ایجاد مجرمیت و تنبیه، وجود خداوند لازم نیست، همنوعان ما با کمک خودمان برای این کار کافی هستند.