بریده‌های کتاب نگین خزایی

زمان، تلخ ترین خاطرات را شیرین می کند، به قید آنکه قهرمان آن خاطرات تلخ خود ما باشیم و تلخی و درد بر ما فرود آمده باشد نه بر دیگران عزیز یا عزیز دیگران.

دوستی ، ریشه در اعماق دارد؛ اعماق ازمنه ی از دست رفته ی بازنگشتنی تکرار نشدنی.

ما به این دنیا آمده ایم تا قیمت پیدا کنیم ، نه این که به هر قیمتی زندگی کنیم.

کسانی که ایمانشان بیشتر است رنجشان بیشتر است، که:البَلاءُ لِلوِلاء مادامی که در گیره ی عشق جایی نگرفته ای ، سوهانی نمیخوری. هر چه این گیره محکم تر شد ، این سایش و فرسایش زیادتر می شود.

بی خبر ! بی خبر! آن ها می خواهند تو را بسازند و تو را آورده اند که بسازند و این است که بزمت را می سوزانند، که خانه ات را خراب می کنند، که محبوب هایت را می شکنند، که مگر برخیزی. خرابت میکنند تا آباد شوی.دیوار هایت را می ریزند تا به وسعت برسی و این است که تو باید خودت بخواهی و طلب کنی و اگر نخواهی و کردند شکر کنی و یا لااقل صبر داشته باشی که بارور شوی، نه آنکه جزع بزنی و فریاد، که فریاد خریداری ندارد و در زیر این گنبد کبود بازاری ندارد که دنیا با درد همراه است و باغم مخلوط و با رنج پیچیده.

اگر این ها که به من پشت کرده اند و رفته اند می دانستند که چگونه در انتظارشان هستم و چگونه مشتاق بازگشتشان هستم، از شوق می مردند و رگ هایشان از فشار عشق من پاره می شد.

من چه یادی دارم؟ چرا یادم به وسعت همه تاریخ است؟ چرا آدم ها در یاد من زندگی می کنندومن در یاد هیچکس نیستم؟

آن قدر خوش است که اگر گوشه خلوتی پیدا کند، آب همه دریاها را گریه خواهد کرد!

تقدیر، اسب رم کرده ای است که نمی شود بهش دهنه زد!

کسی که عشق رفتن دارد، زمین خوردن مانعش نمی شود، که تجربه می آموزد. تجربه ای برای درست رفتن.

برای خوب شدن حال دلت به معنویت نیاز داری ؛ به کمک گرفتن از کسی که قدرتش بیشتر از همه است...

اسب گفت: بعضی وقت ها. پسرک پرسید: بعضی وقت ها چی؟ ((بعضی وقت ها بلند شدن و ادامه دادن کار شجاعانه و شکوهمندیه))

((وقتی احساس میکنی کنترل چیزهای بزرگ از دستت خارج شده ، روی چیزی که عاشقشی و صاف جلوته تمرکز کن.))

دنیا دقیقا شبیه تمام ضربه هایی است که ما می خوریم. اگر ضربه ها اجازه می دهند واقعیت روشن تر شود پس لازمه ادامه مسیر هستند.

((حکما کور بهتر می بیند.چرا؟ چون چشمش به کار دیگران نیست چشمش به کار خودش است، چشمش به معرفت خودش است... یا علی مددی!))

تنها بنایی که اگر بلرزد محکم تر می شود دل است! دل آدمی زاد.باید مثل انار چلاندش تا شیره اش دربیاید...