بریده‌ای از کتاب صراط اثر علی صفایی حائری

بی خبر ! بی خبر! آن ها می خواهند تو را بسازند و تو را آورده اند که بسازند و این است که بزمت را می سوزانند، که خانه ات را خراب می کنند، که محبوب هایت را می شکنند، که مگر برخیزی. خرابت میکنند تا آباد شوی.دیوار هایت را می ریزند تا به وسعت برسی و این است که تو باید خودت بخواهی و طلب کنی و اگر نخواهی و کردند شکر کنی و یا لااقل صبر داشته باشی که بارور شوی، نه آنکه جزع بزنی و فریاد، که فریاد خریداری ندارد و در زیر این گنبد کبود بازاری ندارد که دنیا با درد همراه است و باغم مخلوط و با رنج پیچیده.